چگونه فوت یکی از والدین را به کودک اطلاع دهیم؟

به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، مَرگ یا وفات در زیست‌شناسی پایان چرخه زندگی موجودات زنده و در پزشکی به معنای توقف برگشت‌ناپذیر علائم حیاتی است.

عوامل و شرایط گوناگونی می‌توانند به مرگ انسان‌ها منجر شوند، از جمله بیماری،  تخریب زیستگاه،  پیری،  سوء تغذیه و استرس و تصادفات. در کشور‌های پیشرفته، عامل اصلی مرگ انسان‌ها، پیری و بیماری‌های مربوط به کهولت سن است،اما با توجه به روحیه لطیف کودکان در مواجهه با پدیده مرگ از جمله از دست دادن عزیزان‌شان مقوله مهمی است.

ربابه نوری روانشناس در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، درباره نحوه اطلاع دادن فوت پدر یا مادر به کودک، گفت: این امر مهم است، لذا کسی که کودک را از نبود والد خود آگاه می‌سازد باید شخصی آرام و در نظر کودک آشنا باشد.

این روانشناس میزان فهم و برداشت کودک از واقعه پیش آمده را مهم دانست و گفت: بهتر است بعد از بیان اینکه کودک پدر یا مادر خود را از دست داده است، سکوت کنید و واکنش وی را ببینید که آیا متوجه وضعیت شده یا خیر.

وی افزود: با درک احساس کودک و رفتار همدلانه باید بدانیم هر چه سن آن کمتر باشد مختصر و سنجیده‌تر باید گفته شود، یعنی برای پدر یا مادر بیماری پیش آمده و در اثر آن فوت کرده و دیگر با ما زندگی نخواهد کرد.

نوری با بیان اینکه در دوران کرونا کودک را بر سر مزار نبریم، گفت: ایرادی ندارد اگر مراسم مختصری برگزار شد کودک با حضور در آن و با دیدن نوار مشکی در کنار قاب عکس (پدر یا مادر، اقوام و...) باور کند آن عزیز را دیگر در کنار خود نخواهد داشت.

این روانشناس تصریح کرد: با فوت یکی از والدین و آشفتگی والد دیگر و ناراحتی اقوام، زندگی کودک نباید متلاشی شود، بلکه شخصی که کمتر درگیر این پریشانی شده باید با حضور در کنار کودک، با او صحبت و همدلی کند.

وی با اشاره به اینکه کسی از خواست الهی خبر ندارد، بیان کرد: به کودک نگوییم خدا پدر یا مادر تو را پیش خود برده است، چون در این مواقع سوال‌های زیادی در ذهن او شکل می‌گیرد، مانند؛ چرا، برای چی و...، چراکه این تفکر موجب می‌شود یک خشمی نسبت به مسائل مذهبی همیشه در ذهن او باشد.

نوری ادامه داد: به کودک بگوییم پدر یا مادرت حواسش به ماست و ما را می‌بیند، البته در مواقعی که کودک کار بد می‌کند، توصیه نمی‌شود.

این روانشناس گفت: هر شخص ناراحتی خود را به شکلی نشان می‌دهد و کودکان نیز همین طور هستند، در این مواقع با فشار نیاوردن به کودک نگران گریه کردن یا گریه نکردن آن نباشیم، چون در هفته‌های اول در مرحله شوک قرار دارد و به تدریج این باور در کودک شکل می‌گیرد که پدر یا مادر خود را از دست داده است.

بیشتر بخوانید

• چگونه رفتار ناهنجار نوجوانمان را کنترل کنیم؟
• آموزش و یادگیری؛ دغدغه والدین کودکان استثنایی
• والدین، میان فرزندان خود تبعیض قائل نشوید

انتهای پیام/