ماه رمضان، ماهِ معراج جوانان

حجت الاسلام و المسلمین امیر عسگری پژوهشگر و کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره تاثیر ماه رمضان بر روزه‌‍دار گفت: ماه رمضان به عنوان ماه ضیافت پروردگار، یک فرصت استثنایی در دوران زندگی جوان است. در این ماه به طور مداوم، غیر از نماز‌های روزانه و نوافلی که همیشه انسان می‌تواند آن‌ها را بخواند، دعا‌هایی هست که توجه به آنان باعث نورانیت و رشد انسان می‌گردد.

وی افزود: مسأله اساسی در این ماه جوانی است که در میان انواع عوامل غفلت از خدا محاصره شده و انگیزه‌های گوناگون او را به سقوط می‌کشاند، حالا فرصتی پیدا کرده که بتواند روح را به سمت آسمان سوق دهد و به پروردگارتقرب جوید و به اخلاق الهی، تخلق پیدا کند. در این ماه مبارک باید این توجه در جوان پدید آید که نماز معراج مؤمن خواهد بود و شما را رشد خواهد داد، زیرا عروج، همین است که شما در باطن خودتان، صفا، لطافت و نورانیت بیشتری بعد از نماز احساس می‌کنید.

بیشتر بخوانید

• معضل جوانان که خداوند راه حل آن را در ماه رمضان قرار داده است +فیلم

این کارشناس مذهبی ادامه داد: اصل قضیه این است که ما بتوانیم در ماه رمضان، سیرِ الی اللَّه داشته باشیم. همین نفس روزه ماه رمضان است که نورانیت برای روزه دار ایجاد و او را برای کسب فیوضات الهی، آماده می‌کند. مجموعه ماه رمضان با نماز و وظایف مقرره همیشگی است که اگر شما به آن‌ها توجه کنید و تلاوت قرآن را هم به آن اضافه نمایید یک دوره بازسازی و نجات از فساد خواهد بود و دوره بسیار مغتنمی است.

حجت الاسلام عسگری تصریح کرد: در نگاهی دیگر روزه ماه رمضان اثرات اجتماعی قابل توجهی در جوانان دارد از نتایج بارز روزه، برانگیختن حسّ همدردی نسبت به مستمندان است؛ کسانی که زندگی آسوده‌ای دارند و رنج و طعم گرسنگی و تشنگی را نچشیدهاند، ممکن است از حال مستمندان غافل بمانند و روزه وسیله‌ای است که جوان را از غفلت دور، رنج مستمندان را به یاد او می‌آورد تا با دستگیری از فقیران و فراهم ساختن مایحتاج آن ها، با آنان همدردی کنند.

وی گفت: از سویی به احسان، اطعام و انفاق به مستمندان در ماه مبارک رمضان بسیار سفارش شده و از سوی دیگر گرسنگی و تشنگی روزه، موجب درک وضعیت مستمندان می‌شود و به این ترتیب ثروتمند به فقیر نزدیک می‌شود و در نتیجه احسان و انفاق زیاد و کمک به همنوع در جامعه فراگیر می‌شود.

این پژوهشگر مذهبی اظهار کرد: از سوی دیگر اثر تربیتی روزه بی بدیل است در آیه ۱۸۳ سوره «بقره» آمده است: «یَا أیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَی الَّذینَ مِن قَبلِکُم لَعَلَّکُم تَتَّقُونَ»؛ اى افرادى که ایمان آورده‏اید! روزه بر شما نوشته شده، همان‏گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شد تا پرهیزکار شوید. در این آیه به وجود روزه در شریعت‌های گذشته اشاره شده است؛ ولی روزه ماه مبارک رمضان که در اسلام بر همه مسلمینِ مکلّف واجب است، عامل مؤثری در ایجاد و تقویت روحیه و تقوا و پرهیزکاری است.

حجت الاسلام عسگری ادامه داد: قرآن مجید این فایده بزرگ را با جمله «لَعَلَّکُم تَتَّقون» یادآور می‌شود و این عبادت را عامل مهمی برای تقوا می‌شمارد؛ چراکه تقوا و پرهیزکاری در تربیت و سازندگی شخصیت انسان، نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. برای رسیدن به این اثر پر ارزش است که بهترین عبادت در ماه صیام، اجتناب از گناهان است و روزه دار با به کار بستن دستورات الهی که شرط کمال است، روح تقوا را در خود زنده می‌کند.

وی افزود: مراقبت ثمربخش در رعایت تقوی، در ماه مبارک رمضان بسیار آسان‌تر است؛ زیرا گرسنگی و تشنگی و دیگر محدودیت‌های روزه، شعله‌های سرکش غرائز حیوانی و هوس‌ها را تا حدّ چشمگیری خاموش می‌سازد. با این مراقبت و تمرینِ پیاپی، نیروی بازدارنده در انسان به وجود می‌آید و خصلت خودداری در او رشد می‌کند؛ در نتیجه انسان با گذراندن موفقیت آمیز ماه ضیافت الهی، توفیق می‌یابد که پس از ماه رمضان نیز پرهیزکار باقی بماند.

این کارشناس مذهبی توضیح داد: آثار معنوی، اجتماعی و درمانی روزه به نوبه خود می‌تواند در عوامل فردی و اجتماعی و به طور کلی در فرآیند تکوینی پدیده‌های مجرمانه، نقش مؤثری داشته باشد. آثار روزه در عوامل روانی و فردی جوان، منجر به کنترل غرائز و جلوگیری از انحرافات اخلاقی می‌گردد و در سایر موارد نیز آثار فردی و اجتماعی فراوانی دارد که می‌تواند در جامعه نقش خود را ایفاء کند به عنوان مثال جرائم علیه اشخاص، اموال و آسایش عمومی در ماه مبارک رمضان با کاهش چشمگیری روبرو می‌شود.

حجت الاسلام عسگری در پایان گفت: بنابراین از آیه ۱۸۳ سوره بقره بر می‌آید که روزه دارای آثار جسمی و معنوی فراوانی هست که از جمله می‌توان گفت در این ماه، فضای جامعه آرامتر از ماه‌های دیگر می‌شود؛ زیرا توجه جوان به ذات اقدس ربوبی و ترس و هراس از او معطوف می‌گردد و این مسئله به گونه طبیعی، کاهش جرائم فرهنگی و اجتماعی را در پی دارد و از سوی دیگر باعث ایجاد همدلی و مشارکت میان افراد جامعه و در نتیجه افزایش انسجام اجتماعی می‌شود.

انتهای پیام/