باشگاه خبرنگاران جوان ـ اسماعیل بقایی سخنگوی وزارت امور خارجه در حاشیه سی و ششمین نمایشگاه کتاب تهران درباره اینکه آیا با توجه به مسئولیت خود، فرصت مطالعه کتاب را پیدا می‌کنید، گفت: سعی می‌کنم فرصت کتاب خواندن داشته باشم و کتابی که پیش از آغاز مسئولیت جدید خواندم کتاب «ایرانی‌تر» نوشته «نهال تجدد» بود که ترکیبی از نگاه ایرانی و غربی بود که بسیار پسندیدم.

وی ادامه داد: وقتی وارد نمایشگاه شدم ناخودآگاه به سال‌های ۸۰ رفتم که در دوران دانشجویی جزئی از تدارکات بودم و مزد این کار هم در دوره لیسانس و فوق لیسانس کتاب بود. هنوز هم حلاوت و شیرینی اولین کتابی را که دوم دبستان از دست معلم نازنینی به نام «غلامحسین یوسفی» در یزد گرفتم، با من است. کتاب «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» را از دست این معلم گرفتم.

بقایی درباره تأثیر مستقیم یا غیر مستقیم کتاب در حوزه دیپلماسی گفت: در این حوزه هرچه بیشتر درباره تاریخ خود بخوانید و بدانید بهتر می‌توانید خواسته‌ها و منافع مردم خود را نمایندگی کنید. کتاب‌های تاریخی و بزرگان یک کشور بسیار مهم هستند و نمی‌توان مقاطع تاریخی را جدا از روند تاریخی دید و اگر درصدد درک خوب و درست هستیم باید به روند تاریخ توجه کرد. باید به ادبیات به عنوان آینه تمام عیار میراث فرهنگی مورد نگاه کنیم و به همان اندازه کتاب‌های دیپلماسی مهم است.

سخنگوی وزارت خارجه ادامه داد: «کلیدر»، «جای خالی سلوچ» و کتاب‌های «هوشنگ کرمانی» یا «کریستین هادرسن» دانمارکی به اندازه کتاب‌های دیپلماسی جدی است و به جمع‌بندی جامع‌تر درباره کشور و مردم و خود کمک می‌کند. «کلیدر» دوره کامل جامعه‌شناسی ایران نه فقط در آن دوران که اکنون هم است. اینکه شما بدانید یک ملت فوق‌العاده و بزرگ را نمایندگی می‌کنید، در مشکلات و چالش‌ها دچار سستی در عزم و اراده نخواهید شد.

بقایی افزود: یکی از موضوعاتی که طرف‌ها در مذاکره مورد توجه قرار می‌دهند، شیوه مذاکراتی خود و طرف مقابل است. «تجربه یک بحران» کتابی است که توسط دیپلمات‌های آمریکایی بعد از داستان تصرف لانه جاسوسی نوشته شده و بسیار مهم است.

سخنگوی وزارت امور خارجه با اشاره به اینکه نوشتن و خواندن بهترین ابزار برای یادگیری است و ذهن شما را ناخودآگاه به کار انداخته و نرمش می‌دهد، گفت: از نوشتن لذت می‌برم و کلمه قداست دارد و با جابه‌جایی آن ممکن است حقی از کشور جابه‌جا شود.

بقایی گفت: با جابجایی یک کلمه شما ممکن است تعهدی را برای کشور ایجاد کنید یا حقی را از آن بگیرید که غیر قابل جبران است. نمونه خیلی روشن آن قطعنامه ۲۲۳۱ در مورد بحث «موشک» است که با یک کلمه وزن آن خیلی متفاوت از عبارت پردازی قبلی شد که ایران را در رابطه با بحث موشک متعهد می‌کرد. این هنر بزرگانی بود که ما کنار آنها واقعاً درس‌آموزی می‌کردیم و به زیبایی توانستند با استفاده از این عبارات یک تعهد به نظر من غیر منصفانه و ناعادلانه را از دوش کشور بردارند.

منبع: مهر