باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - اقامتگاه عشایری پلدختر نه فقط مکانی برای ماندن، که تجربه‌ای برای زیستن است؛ جایی که گردشگر، مهمان اصیل‌ترین سبک زندگی ایرانی می‌شود.

اقامتگاه عشایری پلدختر با الهام از سیاه‌چادر‌های ایل لر و بوی چای آتشی صبحگاهی، حس ناب پیوند انسان با زمین را زنده می‌کند. در هوایی که بوی آویشن و خاک نم‌خورده می‌دهد، می‌توان با صدای نی چوپانان بیدار شد و چشم در چشم طلوع خورشید دوخت. این اقامتگاه، نه هتل است و نه کلبه‌ی مدرن؛ بلکه پناهی است برای آنان که دلشان تنگ صداقت زندگی ساده و بی‌پیرایه‌ی عشایر شده است.

در اینجا، هر چیزی معنا دارد.لبخند زن عشایر هنگام دوشیدن شیر، چالاکی پسرک هنگام بردن گوسفندان به چرا، و سفره‌ای گسترده بر زمین که با نان داغ تنور، دوغ محلی و ماست چکیده پذیرایت می‌شود. شب‌ها، زیر سقف آسمانی پرستاره، صدای دف و ترانه‌های محلی در کنار آتش روشن، روح را از هیاهوی شهر جدا می‌کند.

آنچه این اقامتگاه را خاص می‌سازد، تنها معماری بومی یا مناظر بکر نیست، بلکه احساس تعلق و اصالتی است که در هوای آن جریان دارد. در پلدختر، گردشگر تنها تماشاگر نیست؛ او بخشی از زندگی عشایر می‌شود، در بافتن گلیم‌ها دست می‌برد، در پختن نان یاری می‌دهد و در کوچ کوتاه به دشت‌های اطراف همراه می‌شود.

اقامتگاه عشایری پلدختر پلی است میان دیروز و امروز، میان سنت و تجربه‌ی نوین گردشگری. اینجا می‌توان دریافت که سادگی می‌تواند لوکس‌ترین تجربه‌ی سفر باشد.