در قرن بیستم، روان‌شناسان این نظریه را مطرح کردند که خیال‌پردازی و کنش عملی هم‌ترازند و شبیه‌سازیِ فعالیت‌های جسمانی در ذهن می‌تواند تنفس و ضربان قلب را تغییر دهد.
قوه خیال پردازی،رویا و یا خیالبافی یکی از توانایی های ذهنی انسان به شمار می رود که به مثابه دو روی سکه از یک سو عامل بسیاری از پیشرفت ها،اختراعات و ابداعات بشری و از سوی دیگر مسبب بسیاری از افکار و اوهام پوچ و بی اساس بوده است.