توقیف اموال عملی حقوقی و موقت است؛ لذا اموال توقیف شده پس از برائت خوانده یا پس از تادیه دیون به خواهان،« قابل برگشت» به مالک اولیه اموال است.
اما ضبط اموال عملی حقوقی و دائم است و بر این اساس اموال ضبط شده در یک پرونده مطروحه همیشه به نفع دولت جمع آوری می‌شود و «غیر قابل برگشت» به مالک اولیه اموال است.
مصادره اموال هم در قانون معنی مخصوص به خود را دارد؛ در واقع این عنوان حقوقی به ضبط اموالی تلقی می‌شود که در متن قانون باشد، از جمله مفاد منطوق صریح قانون اساسی در اصل ۴۹، که مبین استحصال ثروت‌های نامشروع توسط فرد یا افراد است.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/