عشق به خمینی کبیر چگونه دموکراسی دروغین پهلوی را در هم شکست

به گزارش خبرنگار احزاب باشگاه خبرنگاران، تاریخ انقلاب اسلامی از زمان مشروطه تاکنون برگ‌های زرینی را از رشادت‌های مردم ایران در صفحات خود ثبت کرده است، مردمی که در همه احوال با تبعیت از فرامین اسلام و رهنمودهای مراجع بزرگ دینی در برابر طاغوت و استکبار ایستادگی کرده و خون‌های زیادی را فدیه آزادی و آزادگی کرده است.

سال 56، شهرهایی همچون قم، شیراز، اصفهان، تبریز، تهران و... که در سایه روشنفکران و خواص مذهبی و سیاسی همواره مانند سدی در مقابل زور و تزویر قرار گرفته‌اند، اینبار نیز آبستن حوادثی شده‌اند که تاریخ ایران سربلند را رنگ و بوی دیگری بخشید.

19 دی ماه سال 1356 مردم متدین قم در اعتراض به هتک حرمت رژیم منحوس پهلوی از بزرگ‌ترین مرجع دینی وقت‌ یعنی حضرت آیت‌الله العظمی خمینی به خیابان‌ها آمدند و با پشتیبانی عظیم خود از مراجع انقلابی و دینی پایه‌های ظلم ستم‌شاهی را به لرزه در‌ آوردند.

رحلت مرموز آيت‌الله سيد مصطفي خميني در آبان 1356 را مي‌توان یکی از نقاط عطف نهضت اسلامي مردم ايران دانست. خشم ملت از رژیم ستم‌شاهی افزون شد تا اینکه رژیم پهلوی به فرمان شاه در تاریخ هفدهم دی ماه سال دستور انتشار مقاله‎‌ای توهین‌آمیز علیه مقام مرجعیت شیعه و رهبری نهضت؛ یعنی امام خمینی (ره) تحت عنوان ایران و استعمار سرخ و سیاه در روزنامه اطلاعات را داد. در واقع محمدرضا پهلوی با توهين به ساحت بنیانگذار انقلاب  قصد داشت تا چهره ايشان را به عنوان رهبري نهضت اسلامی مخدوش کند.

غروب روز شنبه 17 دی ماه 1356، نسخه‌های روزنامه اطلاعات در شهر قم پخش شد و پيک دربار، نامه ممهور به مهر دربار را به داريوش همايون، وزير اطلاعات و جهانگردي داد. او نيز نامه را به این روزنامه جهت انتشار سپرد. مسعودي، صاحب امتياز روزنامه، مفاد مقاله را مسئله‌ای برای واکنش علما و روحانيون و براي آينده روزنامه خطرناک مي‌دانست، اما در تماس با وزير اطلاعات و نخست‌وزير، آموزگار، دريافت که برخي از مفاد تند و تحريک‌آميز آن به خواست شاه در مقاله آمده است. 

 آن مقاله با امضاي مستعار "احمد رشيدي مطلق" در صفحه هفتم روزنامه اطلاعات به چاپ رسيده بود و بطور صريح، به ساحت مقدس امام خمینی(ره)، اهانت و قيام 15 خرداد 1342 را توطئه استعمار سرخ و سياه معرفي کرده بود.

واکنش انقلابیون پس از اهانت به امام خمینی(ره)

 مقاله‌ موهن موجی از نفرت را در میان روحانیون، مردم و دانش آموزان برانگیخت و در پی آن، اولين واکنش‌ها در شهر قم آغاز و بسیاری از مردم و طلاب قم خشمگین شدند و مدرسين حوزه علميه قم دروس حوزه را در روز 18 دي تعطيل اعلام و طلاب با تشکيل اجتماع بزرگي تظاهرات خود را به سوي منازل مراجع آغاز کردند و تعدادي از علما و مراجع قم در سخنراني‌هاي خود، به حمايت از امام(ره) و محکوميت اهانت به ساحت ايشان پرداختند. 

اعتراض‌های فراگیر طلاب و بازاریان

فردای آن روز، طلاب قم درس‌های خود را تعطیل و در تظاهراتی پرشور به سوی بیت مراجع قم حرکت کردند. این تظاهرات در حمایت از امام خمینی(ره) و مخالفت با رژیم و اعتراض به چاپ آن مقاله تا روز نوزدهم دی ماه ادامه یافت. بازاريان نیز با مشاهده حرکت حوزه علميه، تصميم به تعطيلي مغازه‌هاي خود در 19 دي گرفتند. در این روز ساواک و شهرباني به کمک نيروهاي کمکي از تهران وارد شده و در حوالي مدارس علميه متمرکز شدند در حالیکه اقشار مختلف مردم با راهپيمايي به سوي منازل بزرگان حوزه، رفته رفته خروشان‌تر مي‌شدند.

رگبار خونین مردم از سوی رژیم

رژیم شاه با آن که نمی‌خواست دست از عوام‌فریبی و تظاهر به آزادی و دموکراسی بردارد، نتوانست این حرکت را در قم تحمل کند. بنابراین عصر روز 19 دی ماه 1356، نيروهاي رژيم ستمشاهی با مشاهده حرکت عظيم مردم تصميم به حمله گرفتند و تيراندازي آغاز شد. در نهایت در این روز عده زیادی از طلاب و مردم قم با اقدام مسلحانه رژیم برخورد کرده و تعدادی از مردم به شهادت رسیدند و با این قیام، آتش انقلاب اسلامی برافروخته شد و به سرعت به سایر شهرهای کشور سرایت کرد.
 
نتايج و پيامدهاي قيام نوزدهم دي

قیام خونین مردم قم بیش از هر مسئله‌ دیگری شاه را از هرگونه اقدام مذهبي و سياسي مردم و روحانیون به وحشت انداخت و شعار وجود فضایی باز برای انجام فعالیت‌های سیاسی از سوی رژیم در نزد افکار عمومی به یک سراب تبدیل شد  و ترفند ها و حقه‌های طاغو تیان بی‌نتیجه ماند.

در واقع باید باید قيام خونین مردم قم را نقطه عطفي در تاريخ نهضت اسلامي دانست چرا که پس از آن امواج انقلاب اسلامي فراگير شد و در نهايت به سرنگوني رژيم پهلوي در بهمن ماه سال 1357 انجاميد.

آنچه که مسلم است اینکه حماسه‌های ماندگار با روحیه انقلابی و اسلامی در تاریخ ایران کم نیست و می‌توان با ورق زدن برگه‌های انقلاب صفحات خونین را به وضوح مشاهده کرد و به دشمنان نشان داد که هرگاه آنان درصدد نابودی آرمان‌ها و اعتقادات دینی و مذهبی کشورمان برآمدند، ملت ایران به صورت خودجوش انزجار خود را نشان دادند.

علاوه بر قیام خونین مردم قم می‌توان به قیام 15 خرداد، پیروزی انقلاب اسلامی در روز 22 بهمن ماه 1357، 8 سال جنگ تحمیلی، مقاومت 34 ساله مقابل هرگونه تهدید و تحریم و حماسه نهم دی ماه 88 به عنوان ماندگارترین روزهای ایرانیان یاد کرد. ملت ایران همیشه از این روزها به عنوان شیرین‌ترین روزهای انقلابشان یاد می‌کنند، چرا که اقتدار ایرانی اسلامی و روح آزادگی ملت مسلمان ایران در این روزها بار دیگر مقابل چشم جهانیان به نمایش گذاشته شد.

انتهای پیام/