احمد شاکری در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
جشنواره‌ها در ارزیابی گذشته در مقطع کنونی ناتوانند
جشنواره‌های ادبی به دلیل مقطعی بودن دوره‌ی برگزاری خود، در ارزیابی گذشته در مقطع کنونی ناتوانند.
احمد شاکری، نویسنده در گفتگو با خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران در خصوص کیفیت جشنواره‌ها گفت: ادبیات داستانی معاصر امری ضروری و لازم است اما بحث در این باره در گرو اندازه گیری معیارهایی چون شناخت جایگاه ژانر ادبیات داستانی در دهه‌های گذشته و درک آرمان این ژانر ادبی است.
وی افزود: جشنواره‌ها با توجه به برگزاری مقطعی خود در ارزیابی گذشته در مقطع کنونی ناتوانند.
این نویسنده اظهار داشت: از ایرادات دیگر وارده بر جشنواره‌ها در امر تشخیص جایگاه ادبیات داستانی کشور می‌توان گفت جشنوار‌ها در مورد یک موضوع محقق حرف می‌زنند و با توجه به این واقعیت، پیوند زدن جشنواره‌ها به قضاوت‌های پیش‌گفته پاسخگوی پرسشی مبنی بر چیستی جایگاه ادبیات داستانی در عرصه‌ی ادبی کشورمان نخواهد بود.
شاکری ادامه داد: 9 درصد از جشنواره‌های ادبی به تولیدات خلاق اختصاص دارند، بنابراین فقط جایگاه داستان‌های تولید شده در محدوده‌ی یک سال را بیان می‌کنند.
وی تصریح کرد: وقتی ما به بیان جایگاه ادبیات داستانی می‌پردازیم، باید جایگاه پژوهش داستانی، نقد، آموزش داستان نویسی و ارکان در یک مجموعه‌‌ی پیوسته یک جایگاه را برای ادبیات داستانی ترسیم کنیم.
شاکری گفت: ما برای دستیابی به جایگاه ادبیات داستانی در کشور که جزء اطلاعات ضروری برای ادبیاتمان است، با توجه به این کلید واژه که تمامی دستگاه‌ها و فعالان صنعتی در کشور، کشاورزی و دانشگاه‌ها هدفی را در سند چشم انداز 20 ساله‌‌ی خود تعیین کرده‌اند، نیاز به برنامه‌ای دقیق و راهبردی داریم.
وی تاکید کرد: ادبیات داستانی ما برنامه‌ی دقیق خود را در سطح ملی برای سال‌های دیگر هم نمی‌داند.
این نویسنده، برنامه‌های کم اثر و تکرار خطاها‌ی دهه‌ی 60 و 70 را از مشکلات موجود بر سر راه ادبیات داستانی برای یافتن جایگاه واقعی خود دانست و در قالب مطالبه‌ای از متولیان امر سیاست گذاری برای این ژانر ادبی خاطرنشان کرد: از متولیان می‌خواهیم که به عنوان مجموعه‌ای که باید به صورت کلان به ادبیات فکر کنند، اولویت‌های خود را مشخص کرده و به ما بگویند که اولویت آنها برگزاری جشنواره های ادبی بوده یا ترسیم برنامه ریزی های کلان ادبیات داستانی در بازه زمانی کوتاه یا بلند مدت در صدر اولویت های آنها قرار گرفته است.
انتهای پیام/
وی افزود: جشنواره‌ها با توجه به برگزاری مقطعی خود در ارزیابی گذشته در مقطع کنونی ناتوانند.
این نویسنده اظهار داشت: از ایرادات دیگر وارده بر جشنواره‌ها در امر تشخیص جایگاه ادبیات داستانی کشور می‌توان گفت جشنوار‌ها در مورد یک موضوع محقق حرف می‌زنند و با توجه به این واقعیت، پیوند زدن جشنواره‌ها به قضاوت‌های پیش‌گفته پاسخگوی پرسشی مبنی بر چیستی جایگاه ادبیات داستانی در عرصه‌ی ادبی کشورمان نخواهد بود.
شاکری ادامه داد: 9 درصد از جشنواره‌های ادبی به تولیدات خلاق اختصاص دارند، بنابراین فقط جایگاه داستان‌های تولید شده در محدوده‌ی یک سال را بیان می‌کنند.
وی تصریح کرد: وقتی ما به بیان جایگاه ادبیات داستانی می‌پردازیم، باید جایگاه پژوهش داستانی، نقد، آموزش داستان نویسی و ارکان در یک مجموعه‌‌ی پیوسته یک جایگاه را برای ادبیات داستانی ترسیم کنیم.
شاکری گفت: ما برای دستیابی به جایگاه ادبیات داستانی در کشور که جزء اطلاعات ضروری برای ادبیاتمان است، با توجه به این کلید واژه که تمامی دستگاه‌ها و فعالان صنعتی در کشور، کشاورزی و دانشگاه‌ها هدفی را در سند چشم انداز 20 ساله‌‌ی خود تعیین کرده‌اند، نیاز به برنامه‌ای دقیق و راهبردی داریم.
وی تاکید کرد: ادبیات داستانی ما برنامه‌ی دقیق خود را در سطح ملی برای سال‌های دیگر هم نمی‌داند.
این نویسنده، برنامه‌های کم اثر و تکرار خطاها‌ی دهه‌ی 60 و 70 را از مشکلات موجود بر سر راه ادبیات داستانی برای یافتن جایگاه واقعی خود دانست و در قالب مطالبه‌ای از متولیان امر سیاست گذاری برای این ژانر ادبی خاطرنشان کرد: از متولیان می‌خواهیم که به عنوان مجموعه‌ای که باید به صورت کلان به ادبیات فکر کنند، اولویت‌های خود را مشخص کرده و به ما بگویند که اولویت آنها برگزاری جشنواره های ادبی بوده یا ترسیم برنامه ریزی های کلان ادبیات داستانی در بازه زمانی کوتاه یا بلند مدت در صدر اولویت های آنها قرار گرفته است.
انتهای پیام/
