همیشه توسط مردم عزیز چلانده می‌شدم/ دوست دارم نقش‌های منفی را بازی کنم
علیرضا رئیسی بازیگر سینما و تلویزیون از دوران کودکی خود و خاطراتش از «مدرسه پیرمردها» گفت.
حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ علیرضا رئیسی در هفتم تیر ماه سال 1361 در تهران متولد شد. وی از کودکی با بازیگری در «پاتال و آرزوهای کوچک» وارد عرصه هنر شد و به قول خودش بازیگری بازی و تفریح او در دوران کودکی‌اش بود.
رئیسی در آثار بسیاری چون «مدرسه پیرمردها»، «دنیای شیرین»، «شاید برای شما اتفاق بیفتد» و ... نقش‌آفرینی کرده است و در حال حاضر مشغول بازیگری در سریال «عالیجناب» به کارگردانی سام قریبیان است.
در ادامه گفتگوی ما را با این هنرمند می‌خوانید:
* یک بیوگرافی مختصر از خودتان بگویید؟
متولد 7 تیر 1361 در تهران و کوچکترین عضو خانواده رئیسی هستم. دو خواهر و یک برادر دارم. شروع فعالیت‌ام به عنوان بازیگر سال 1361 با «پاتال و آرزوهای کوچک» بود و در ادامه «مدرسه پیرمردها» و ...
* بچه آرامی بودید یا شیطون؟
شیطنت کودکانه من جلوی دوربین 35 میلی‌متری سینما بود.
* بازی و تفریح شما در کودکی؟
بازیگری بازی من بود و در پشت صحنه بازی‌هایی مثل فوتبال، بسکتبال، دوچرخه‌سواری، اسکیت، تنیس و ... را انجام می‌دادیم.
* چگونه وارد عرصه هنر شدید؟
روزهای اول مدرسه توسط کارگردان و تهیه‌کننده فیلم «پاتال و آرزوهای کوچک» که برای انتخاب بازیگر به مدرسه ما آمده بودند، انتخاب شدم.
* شهرت در کودکی برای شما چه مزه‌ای بود؟
مزه فشار، چون همیشه توسط مردم عزیز چلانده می‌شدم. کشیدن لپ و ... به همین دلیل شهرت در کودکی برایم جذاب نبود.
* کارتون‌های مورد علاقه شما در کودکی چه بود؟
بامزی، کلاه قرمزی و پسرخاله و همه کارتون‌ها و فیلم‌هایی که مخصوص کودکان بود. سینما و تلویزیون از کودکی دغدغه من شد.
* در کودکی دوست داشتید، چه کاره شوید؟
بازیگر.
* از اینکه در عرصه بازیگری فعالیت می‌کنید، راضی هستید؟
بله.
اهل فوتبال هستید؟
بله، تیم مورد علاقه من همیشه ایران است.
*بهترین کتابی که خواندید؟
شازده کوچولو.
* بهترین خاطره شما در دوران کاریتان چیست؟
پلان به پلان «پاتال و آرزوهای کوچک»، «مدرسه پیرمردها» و «دنیای شیرین» مثل زندگی بود و همه کارها بهترین خاطرات کودکی‌ام شکل می‌دهند.
* دغدغه شما به عنوان یک هنرمند چیست؟
پیشرفت و تعالی هنر.
* نظرتان در مورد فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی چیست؟
بدی در مورد این گونه فضاها وجود ندارد، مگر استفاده بد.
* در این سال‌ها دوست داشتید در چه نقشی بازیگری کنید که فرصتش پیش نیامده است؟
نقش منفی.
* دوست دارید به فعالیت در عرصه بازیگری ادامه دهید؟
بله، اگر شرایط مثل قدیم مهیا شود، البته منظورم از قدیم همین چند سال پیش است.
* خاطره‌ای از نقش‌آفرینی‌تان در فیلم «مدرسه پیرمردها» دارید؟
«مدرسه پیرمردها» فیلم خوش ساخت زنده‌یاد علی سجادی حسینی، یادگاری بود که برای بچه‌های ایران به جا گذاشت و بنده افتخار حضور در این فیلم خاص را داشتم که حرفه‌ای‌های سینما آن را خلق کردند. افتخار حضور بین بهترین‌های سینمای ایران در آن سال‌ها توفیق اجباری بود که نصیب من شد. سکانسی در فیلم هست که عمو اکبر عبدی من را بغل می‌کند و به داخل آمبولانس می‌برد، در حین فیلمبرداری سر من به سقف برخورد می‌کند؛ اما فیلمبرداری را قطع نمی‌کنیم و ادامه می‌دهیم و این سکانس در فیلم هست. به نظرم خیلی بامزه بود. بماند که چه دردی را متحمل شدم.
* در حال حاضر مشغول کاری هستید؟
بله، سریال «عالیجناب» به کارگردانی سام قریبیان.
* کلام پایانی شما؟
ممنونم که بیننده بودید، با هم مهربان‌تر باشیم. خداحافظ.
گفتگو از: ساناز احسانی سرشت
انتهای پیام/
