چشم سرمربی تیم ملی نزدیک بین است! / حریفان خیالی در دوران بی خیالی فوتسال

هر روز شاهد بی برنامگی در تیم ملی هستیم، جالب این جاست که مسئولان کمیته فوتسال کم کاری ها را به کادر فنی نسبت می دهد و ناظم الشریعه نیز لغو اردو ها و بازی های تدارکاتی را متوجه مدیران می داند، این شرایط مدتهاست ادامه دارد و هیچ نتیجه ای جز از دست رفتن زمان و لغو بازیهای تدارکاتی نداشته است، جالب اینجاست که قبل از آغاز به اصطلاح اردوی آماده سازی تیم ملی برای بازی های جام جهانی دلمان را به نام رقبای قدرتمند تدارکاتی خوش کردند تا روزهای خوبی را متصور شویم غافل از اینکه برای ملی پوشان حریف فرضی در نظر گرفته بودند.

نبود امکانات، مشکلات مالی و نداشتن محل تمرین باعث شد تا اولین اردوی تیم ملی ادامه دار نباشد و ملی پوشان تیم نخست آسیا هر کدام با یک برگه تمرینی برای ادامه تمرینات به خانه هایشان بروند حالا بماند که این پیک نوروزی ها در خور نام و فوتسال ایران هست یا نه و یا بازیکنان می توانند در تنهایی با قدرت و شدت تمرین کنند را در نظر نمی گیریم.

با اعتراض رسانه ها و فوتسالی ها اردوی دوم تیم ملی به میزبانی کرج برگزار شد اما این هم فقط برای کوتاه کردن صدای اعتراض ها بود زیرا با پایان این دور از اردو ها کادرفنی تیم ملی بدون توجه به دوران سخت تیم ملی در لاک خود فرو رفتند و با سکوت پای خود را از معرکه بیرون کشیدند.

بازی جالبی شده همه به فکر منافع خود هستند، ناظم الشریعه 1 هقته مدام مسئولان را به باد انتقاد گرفت تا خودی نشان دهد اما با فرمان ایست رییس کمیته فوتسا و فدراسیون فوتبال، فیتیله انتقادات را پایین کشید تا دین خود به تیم ملی را انجام داده باشد و از آن زمان فقط سکوت کرد تا اگر در کلمبیا ایران نتیجه نگیرد سرمربی در نقش یک قهرمان افشاگری کند و بگوید چه کسانی باعث وخامت وضع شدند اما این شفاف سازی نوش دارو پس از مرگ سهراب است.

کاش ناظم الشریعه با توجه به قطعی بودن حضورش در نیمکت تیم ملی از قدرت سرمربیگری اش استفاده می کرد و با پافشاری و اعتراض حق تیم ملی را از مسئولان می گرفت در این شرایط رسانه ها و فوتسالی ها هم از وی حمایت می کردند اما حالا سرمربی را در نقش انسانی همیشه ساکت و مطیع می بینیم که طی صحبت با مسئولان کمیته فوتسال متهم می شود که تا کنون برنامه دقیق و درستی ارائه نکرده است.

گناه مسئولان از بالاترین تا پایین ترین مقام در این بلاتکلیفی توهین آمیز پر رنگ است اما با این شرایط که ناکامی تیم ملی در کلمبیا در ذهنمان نقش می بندد متهم ردیف اول سرمربی تیم ملی است و نمی داند کسانی که حالا به سکوت دعوتش می کنند و به خاطر اخلاق مداری تشویقش می کنند با پایان رقابت های جام جهانی خود را کنار کشیده و انگشت اتهام را به سویش نشانه می گیرد.

ای کاش اگر قرار است در جام جهانی ناکام باشیم این تجربه تلخ پس از تمرین ها و برنامه ریزی های مطلوب شکل بگیرد و بگوییم زورمان به به حریف نرسید نه اینکه با بیخیالی و سکوت تیشه بگیریم و به ریشه خود بزنیم.

انتهای پیام/