نجوایی با دوست - بخش دوازدهم

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان  ، خدایا آن هنگام که گناه کردم نه قصد نافرمانی تو را داشتم و نه ربوبیت و پروردگاری تو را منکر بودم و نه قصد داشتم دستورات تو را سبک بدانم . در آن هنگام نمیخواستم خود را در معرض کیفر و عذاب تو قرار دهم و نمیخواستم هشدارهای تو را بی ارزش فرض کنم بلکه آنها گناهانی بودند که امکانشان فراهم شد و نفس سرکش من نیز آنها را پیش چشم من آراست و اجازه نداد پلیدی انها را تشخیص دهم و هوای نفس نیز بر من چیره شد و بدبختم کرد. خصلت زیبای پرده پوشی تو هم مرا مغرور کرد و در نتیجه تا آن جا که توانستم در نافرمانی تو و مخالفت با اوامر تو کوشیدم .
ای خداوند جلیل ؛ اکنون چه کسی میتواند مرا از عذاب تو نجات بدهد و از دست دشمنانم در فردای قیامت خلاصم کند و اگر تو رشته حمایت خود را از من قطع کنی به ریسمان چه کسی چنگ بزنم ؟
ای خداوند بخشنده ؛ چه رسوایی است برای من که کتاب تو تمام اعمال من را ثبت کرده است و اگر امید من به کرم و رحمت وسیع و گسترده تو نبود و مانع از ان نمیشدی که نا امید شوم به محض آن که به یاد اعمالم می افتادم یکسره نا امید می شدم .