مظاهری در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
آموزش‌های دانشگاهی با نیاز‌های بومی شهر‌ها منطبق نیست
دبیرکل کمیته ملی اسکان بشر ملل متحد در ایران گفت: آموزش‌های ارائه شده در دانشگاه‌ها با نیاز‌های بومی شهر‌های ایران منطبق نیست و نمی‌تواند ارتباط چندانی با بدنه جامعه برقرار کند.
محمد مهدی مظاهری، دبیرکل کمیته ملی اسکان بشر ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: برنامه اسکان بشر ملل متحد (هبیتات) برای زندگی شهری بهتر تلاش می‌کند. رسالت هبیتات ترویج و ارتقای توسعه اجتماعی و زیست‌محیطی اسکان بشر و دست‌یابی به هدف مسکن درخور برای عموم است.
او افزود: هبیتات می‌کوشد تا با پیشگامی در فرآیند شهری‌شدن و ترویج تغییر سیاست‌ها، روش‌ها و نگرش‌های مقابله با نیاز‌های توسعه شهری، رشد شهر‌ها و مناطق روستایی را به فرصتی فراگیر برای توسعه همه شهروندان تبدیل کند.
مظاهری تصریح کرد: کمیته ملی اسکان بشر ایران نیز با تمرکز بر موضوع کاهش آثار خطرات و بلایای طبیعی و بر اساس موافقت‌نامه‌ای بین برنامه اسکان بشر ملل متحد و دولت جمهوری اسلامی ایران تاسیس شد و در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران جایگاه ریاست شورای اجرایی برنامه اسکان بشر ملل متحد را برای دوره ۲۰۲۱-۲۰۲۰ بر عهده دارد.
نقش موثر دانشگاه هادر توسعه شهری
عضو هیئت امنای دانشگاه صداوسیما درباره نقش دانشگاه‌ها در حوزه توسعه شهری، گفت: یکی از مهم‌ترین ارکان توسعه پایدار شهری بسط و گسترش بستر‌های آموزشی و ایجاد پلتفرم‌های مختلف برای دانشگاه‌ها جهت مساعدت با سیستم‌های مدیریت شهری است.
او افزود: در این راستا موسسات آموزش عالی و دانشگاه‌ها نقش پررنگ و اثرگذاری دارند و در ابعاد مختلفی می‌توانند به مدیران شهری برای بهبود شاخصه‌ها و کیفیت زندگی و فضا‌های شهری کمک کنند. این نقش آفرینی به ویژه در دو حوزه خاص خود را نشان می‌دهد؛ نخست اینکه رسالت اصلی دانشگاه ها، آموزش عالی و تربیت نیروی متخصص و متفکر برای جامعه است و در این راستا دانشگاه با آموزش و پروش مدیران لایق و نیز معماران و طراحان شهری در رشته‌های مربوطه نقشی کلیدی در شهر‌ها و توسعه آن‌ها ایفا می‌کند و می‌تواند بر اصلاحات اجتماعی - فرهنگی تا رونق اقتصادی شهر‌ها اثر گذار باشد.
مظاهری ادامه داد: از سوی دیگر و در درجه دوم، دانشگاه‌ها از نظر محیطی و کالبدی نیز بر منطقه اطراف خود و زندگی جاری در آن تاثیرگذار می‌گذارند و با ایجاد روح فرهنگی، کسب و کار‌های همگون با دانشگاه، بهبود وضعیت خیابان‌ها از لحاظ امنیت و ارتقای سیستم حمل و نقل عمومی و همچنین ایجاد موسسه‌های آموزشی مرتبط با دانشگاه بر ابعاد مختلف زیست فرهنگی، وضعیت اقتصادی و معیشتی شهروندان تاثیر مثبتی گذاشته و موجبات رفاه اجتماعی و در مجموع توسعه پایدار شهری را فراهم می‌کنند.
این مقام مسئول تاکید کرد: تاسیس رشته‌های معماری و شهرسازی در دانشگاه‌های معتبر ایران به دهه ۱۳۴۰ باز می‌گردد و در طی پنجاه سال گذشته فعالیت‌های مفید و مثبت بسیاری در حوزه آموزش و پژوهش‌های شهری انجام شده است. البته هر ساله بر میزان فارغ التحصیلان و ورود حرفه‌ای آن‌ها به بازار کار نیز افزوده می‌شود. با این وجود باید گفت در حال حاضر دانشگاه‌های کشور و نیز فارغ التحصیلان این رشته‌ها با مشکلات متعددی مواجه هستند که مانع نقش آفرینی جدی آن‌ها در حوزه مدیریت شهری می‌شود.
رئیس سابق هیئت مدیره انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران تصریح کرد: از یک سو با وجود برخی تلاش‌های صورت گرفته، نوع آموزش ارائه شده در دانشگاه‌های کشور با مقتضیات و نیاز‌های بومی شهر‌های ایران منطبق نیست؛ بنابراین این آموزش‌ها نمی‌توانند ارتباط فرهنگی و اجتماعی چندانی با بدنه و روح جامعه برقرار کنند.
او گفت: از سوی دیگر انتخاب مدیران شهری در برخی مواقع بر اساس شایسته سالاری و لحاظ کردن تخصص‌ها انجام نمی‌شود و در نتیجه افراد متخصص، ماهر و با انگیزه از فرآیند توسعه شهری حذف شده و مدیریت شهری (در برخی موارد) به افرادی با تخصص‌های غیر مرتبط و نا آشنا به مباحث توسعه شهری واگذار می‌شود. این امر انگیزه نوآوری و خلاقیت را در دانشگاهیان و افراد نخبه از بین می‌برد.
عدم ارتباط دانشگاه‌ها با مدیران شهری
دبیرکل کمیته ملی اسکان بشر ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران اضافه کرد: نکته دیگر نیز نبود ارتباط بین دانشگاه و مدیران شهری است؛ در حالی که در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و تحقیقاتی پژوهش‌های زیادی در رابطه با چگونگی طراحی و توسعه شهری پایدار انجام می‌شود، اما متأسفانه ارتباط معنادار و سیستماتیکی بین این دو بخش کلیدی وجود ندارد و از این رو پژوهش‌های صورت گرفته در قالب تئوریک باقی می‌مانند و هیچ گاه جنبه عملیاتی پیدا نمی‌کنند. در چنین شرایطی طراحی و مدیریت شهری نیز بعضاً بدون توجه به پیشرفت‌های علمی نوین انجام می‌شود و در نتیجه از کارایی لازم برخوردار نیست و سبب هدر رفته بودجه می‌شود.
مظاهری بیان کرد: در حال حاضر نه تنها دانشگا‌های دولتی، بلکه سایر دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی ایران نیز در حوزه معماری و شهرسازی پیشرفت‌های زیادی داشته اند و سالانه پایان نامه‌ها و رساله‌های متعددی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری پیرامون طراحی شهری، توسعه پایدار شهری و الزامات و چالش‌های آن به نگارش در می‌آید. با این وجود همان معضل فقدان ارتباط بین بخش‌های آکادمیک و اجرایی، سبب می‌شود تا آگاهی چندانی نسبت به پژوهش‌های صورت گرفته وجود نداشته باشد.
او در پایان یادآوری کرد: بنابراین برای خارج کردن پژوهش‌های دانشگاهی از انزوا، لازم است در درجه نخست دانشگاه‌ها دانش آموختگان این رشته‌ها را هر چه بیشتر به سمت کسب مهارت‌های بومی و کاربردی نه تئوریک صرف، سوق دهند. همچنین در گام دوم باید با عقد تفاهم نامه‌ها و برگزاری جلسات و همایش‌های مشترک بین دانشگاه و دستگاه‌های اجرایی در حوزه مدیریت شهری، زمینه پیوند تحقیقات علمی و پروژه‌های اجرایی شهرسازی و طراحی شهر‌های ایران فراهم شود.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
