ماجرای شهید جهادگری که قبل از آخرین اعزام، بشارت دیدار یار داده بود

شهید سعید لطفی، فرزند مرحوم دکتر محمود لطفی است که مردم استان چهارمحال و بختیاری بویژه شهرکرد و سورشجان، خاطراتی ماندگار از طبابت و خدمات ارزشمند ایشان در معالجه بیماران، در ذهن خود دارند.

شهید سعید لطفی که قبل از انقلاب از رفاه و معیشتی متناسب با فرزند یک پزشک برخوردار بود، در امر تحصیل بسیار کوشا و به درس و دانش اهمیبت فراوان می‌داد؛ با اوج گیری انقلاب اسلامی در شهرکرد، بواسطه روحیه آزادگی و شوق یاری رسانی به اقشار مستضعف، به سرعت تحت تاثیر آرمان‌های انقلاب قرار گرفت و به مطالعه کتب ممنوعه آن زمان روی آورد، هوش سرشار و جدیّت و پشتکار او زمینه ساز رشد و شکوفایی روحیه انقلابی و آرمان خواهی او شد، تا آنجا که یکی از پایه‌های اعتراضات و حرکت‌های دانش آموزی قبل از انقلاب، در شهرکرد گردید.

با پیروزی انقلاب اسلامی نوع زیست او دچار تحوّلی شگرف گردید و خدمت رسانی به مردم و میهن اسلامی را وجهه همت خود ساخت.

شهید لطفی به عموم مردم بویژه مستمندان عشق می‌ورزید و این را از مرام پدر خود میراث داشت؛ از همین روی به جبهه جهاد سازندگی روی آورد و برای ساختن یک مدرسه ابتدائی راهی روستایی در شهرستان اردل (حومه ناغان) گردید.

دانشگاه‌ها در زمان انقلاب فرهنگی تعطیل موقّت بود؛ با وجود اصرار‌های بی وقفه و پی در پی پدرش که به سعید توصیه می‌کرد از بضاعت مالی خانوادگی برخوردار شود و مبادرت به تحصیل در رشته پزشکی یکی از دانشگاه‌های معتبر خارج از کشور نماید و سپس به عنوان یک پزشک، بهتر و بیشتر به انقلاب و مملکت خدمت نماید، ولی سعید اعتقاد راسخ داشت که انقلاب امروز که نوپاست، نیازمند خدمت است، تا نهال انقلاب ریشه بگیرد و تنومند شود، اگر ما امروز در خدمت انقلاب نباشیم و دنبال درس و تحصیل به خارج برویم، از کجا می‌توان امیدوار بود که انقلاب پایدار و پابرجا و منتظر بازگشت ما بماند.

بنا بر این عزم خود را جزم نمود و وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گردید و با شروع جنگ تحمیلی جامه رزم پوشید.

سعید دیگر نه در ظاهر و نه در باطن هیچ شباهتی به سعید شیک پوش قبل از انقلاب نداشت، یک انقلابی تمام عیارساده پوش، ساده زیست و تشنه خدمت بود که خدمت رسانی را در گمنامی پسندیده می‌دانست؛ همه حقوقی را که دریافت می‌کرد، جهت کار‌های خیر و امور فرهنگی، مخفیانه هزینه می‌نمود، عاشق بی بدیل شهید مظلوم بهشتی و مرید شهید رحمان استکی بود، بسیار مطالعه می‌کرد و توانایی و تبحّر خاصّی در مباحثات اعتقادی و سیاسی آن دوران داشت.

سواد ممتاز و معلومات برجسته او در بیشتر بحث‌های چالشی او را پیروز و منحرفین و منافقین طرف بحث را تسلیم و مغلوب می‌کرد؛ از ذکاوت و بصیرتی که داشت بسیاری از معضلات آینده انقلاب را گوشزد می‌کرد.

چندین باربه اصرار خود به جبهه‌های نبرد حقّ علیه باطل اعزام و جهادگر جبهه‌های نبرد شد.

سعید قبل از آخرین اعزام خود، بشارت دیدار یار را داده بود و سرانجام ۲۳ تیر ماه سال ۱۳۶۱ در عملیات رمضان به درجه رفیع شهادت، که نهایت آرزوی قلبی اش بود نائل گردید.

پیکر مطّهرش به شهرکرد بازگشت و همان گونه که وصیبت کرده بود از جلو دفتر حزب جمهوری اسلامی بر روی دست امّت حزب الله تشییع و بنا به درخواست خانواده اش در حرم امامزاده شاهزاده حسین در روستای مهیار (واقع در ۵۵ کیلومتری جادّه اصفهان به شهرضا) به خاک سپرده شد.

بیشتر بخوانید

• دامادی که به مراسم عقد نرسید

روحش شاد و تداوم راه و مرامش روزی همه ما باشد.

مراسم گرامیداشت چهلمین سالگرد شهادت این راست قامت، جاودانه امروز ۲۴ تیرماه از ساعت ۱۸:۳۰ لغایت ۱۹:۳۰ بر سر مزار این شهید برگزار می‌گردد.