«مردی با نیم‌تنه برهنه و قمه‌ای در دست، جلوی دوربین می‌ایستد و به لنز آن خیره می‌شود. او که تعدادی از دندان‌هایش ریخته، مدام با الفاظ رکیک عده‌ای را خطاب قرار می‌دهد و به نزاعی همه‌جانبه دعوت می‌کند.با خشونت فریاد می‌زند: بارها زندان افتاده‌ام. اگر جرات دارید با من طرف شوید تا نشان‌تان دهم که هستم. بیایید سر قرار تا حساب‌تان را کف دست‌تان بگذارم.»
خیلی‌هایمان فکر می‌کنیم دیگر عصر خودکار لای انگشت دانش‌آموزان گذاشتن، فلک کردن و کتک خوردن با خط کش تمام شده است. البته شکل و شمایل تنبیه‌های امروز با تنبیه‌های گذشته خیلی فرق کرده است. آن زمان این تنبیه‌ها چیز عجیب و غریبی نبود، تقریباً همه دانش‌آموزان می‌دانستند که اگر درس نخوانند کتک می‌خورند اما حالا وضعیت فرق کرده است.