«امروز، اهل نظر دیگر فرهنگ را فقط زیربنا یا صرفاً روبنای توسعة جوامع نمی‌دانند. امروز، «فرهنگ» هم زیربنا و هم روبنا است. ما در جمهوری اسلامی ایران، فرهنگ را به عنوانِ مهمترین مقصد و غایتِ برنامه‌های توسعه می شناسیم.
ظهور همزمان سه پدیدة: اینترنت، تلفن‌های همراه هوشمند، شبکه‌های اجتماعی که جمع آنها سودای غلبه بر نظام رسانه ای و قلب و روح و فکر تمامی ساکنان کره خاکی را دارند، دست اندرکاران سینمای ما را بر آن می دارد تا به مثابه محتوای فکری و هنری، این ابزار و امکانات را به کمال به خدمت بگیرند و سینمای مقتدرِ ما در این عرصه، ابتکار عمل را در دست خود داشته باشد! عرصه‌ای که جامعه در آن آگاهی خودش را جست‌وجو می‌کند. سینما امکان نقد و گفت‌و‌گو دربارة مسائل و موضوعات مهّم را برای گروه‌های متنوع جامعه فراهم می‌کند و این آغاز هر نوع بهبودی در زندگی و حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ماست.
مردم در عمقِ داستان‌های سینمایی به دنبال زندگی، هویت، رؤیاها، رنجها، شادی‌ها و امیدهای خود می‌گردند. شاید این وجهِ سینما، از علل مهّم جذّابیّت‌های مردمی اش باشد. سینما می‌تواند چنین بستری را برای جستجوی جمعی – با هدفِ کمک به یافتنِ پاسخهای مردمِ ما فراهم کند. سینمایِ ما هرگاه که به ایفای چنین نقش و مسئولیتی نزدیک شده، توانسته است به جای تقلید، بر نوآور‌ی های خودش تکیه زَنَد و آوازه‌اش را در جهان منتشر کند.
سینما یکی از کارآمدترین ابزار فرهنگی و هنری است که بشر امروز برای معرفی و انتقال پیام ها و مواریث و دست آوردهای تمدنیِ خود کشف کرده است. امّا تمدنی می تواند امید به ماندگاری، باروری و بازتولید ارزش‌هایش داشته باشد که فرآیند انتقالِ توأم با ارتقاء خود را مدیریت کند، آن را حیاتی بداند، نسبت به نقاط قوت و ضعف خود از منظری استراتژیک، احاطه یابد و آنی از تزریق «امید» به جامعه غافل نشود.
سینمای ما باید حوزة فرهنگی و تمدّنیِ خود را مجدداً بشناسد و در عین اینکه همواره «فرهنگ دینی و ملی » و «مسائل ایران» مهمترین محور و موضوعش است، به دنبال کسب سهمی هر چه فزون تر از میدان فرهنگ و هنر دیگر سرزمینها و نیز اقتصادِ جهانیِ صنعت تصویر باشد! برای نیلِ به این منظور، باید امکانات، قابلیت ها و ظرفیتهای ملّی و بین المللی خود را هر روز ارتقاء بخشیم. در این زمینه، توسعة نیروی انسانی، توسعة سازمانی، توسعه منابع سرمایه، توسعه فناوری، فراهم‌سازی زیرساختهای حقوقی و تجهیزاتی، فعّال شدن در صحنة دیپلماسی فرهنگی جهان، بِرندسازی، بازارسازی و توسعة خلاق بازار و سرانجام طراحی و تدوین استراتژیهای عرضة محصولات از مهمترین برنامه‌های سینمای ایران ما خواهد بود. سینمایی که دیگر با مجموعه ای از سالن‌های نمایش تعریف نمی‌شود، بلکه وب‌سایت‌ها، شبکه‌های اجتماعی و بسیاری از تصویرافزارها که امکان پخش تصویر متحرک را دارا هستند، به نوعی در حیطة صنعت تصویر و سینما واقع میشوند. سینمای ما باید با جذب انبوه جوانان با استعداد، خوشقریحه و اندیشمند از گسترة ایرانزمین، ریشه در خاک و سَر بر آسمان سایَد.
اشتغال‌زایی عظیم سینما، توانمندی آن در ایجاد نشاط و امید در جامعه و آموزنده بودن از ویژگی های این سینما است. سینمای ما با بیان علمی و هنری مشکلات جامعه و نقد سیاست‌ها، رویکردها و عملکرد دولت و مؤسسات تأثیرگذار جامعه، می تواند عامل پیشرفت، توسعه و رفع موانع پیش روی جامعه باشد.
امام(ره) فرمودند: در جمهوری اسلامی همه باید با انتقادها و طرح اِشکالها، راه را برای سعادت جامعه باز کنند (صحیفه نور، جلد ۱۴، صفحه ۲۴).
سینما با بیان و طرح مسائل و نظریات جدید می‌تواند جامعه را برای مواجهة با آنها آماده سازد. با رفتن به فضاهای طبیعی و تاریخی سرزمینمان و نیز بازتاب و معرفی هزاران رسم و واقعه آیینی، دینی و ملّی به کمک پیشرفت صنعت گردشگری بشتابد و با نگاه دانش‌بنیان باعث پیشرفت فناوری و توسعة استارت‌آپ‌ها شود.
این سینما قادر است آرامش روانی به جامعه ببخشد، به حفظ ثبات اجتماعی و التیام گُسست‌ها مرهم باشد، بانشاط و نشاط آفرین باشد، قانون و اخلاق را که مؤلّفه‌های تنظیم‌کننده روابط اجتماعی هستند، تحکیم بخشد، احساس امنیّت، استقلال و اقتدار ملی را تقویت کند، اما خود نیز باید از امنیّت و آرامش خاطر درونی برخوردار باشد و جهان را عرصه پرواز خود بداند. من سینما را بخش مهمّی از راه‌حلهای مسائل و مشکلات امروز و فردای ایران و جوانان عزیزمان می‌دانم و نه مشکل!
حسن روحانی، رئیس جمهور »
انتهای پیام/