چرا پشت فرمان دوئل می کنیم

 سرهنگ "فضل الله شیری"گفت: برخی رانندگان پشت فرمان خود واقعی را فراموش می کنند و تبدیل به خودروهایشان می شوند و با خودروهای دیگر تا سرحد دوئل مرگبار پیش می روند، این دسته از رانندگان دیگر آن انسانهایی که برای ورود و خروج از یک در، دیگران را مقدم می شمارند نیستند.

وی خطاب به این دسته از رانندگان می پرسد: چرا پشت فرمان به حقوق دیگران تجاوز می کنیم؟ چرا مدنیت مان را در زرنگی و رندی در رانندگی می خواهیم ثابت کنیم؟ چرا خودرو مرام تعارف و گذشت را به مرام سرکشی و حق کشی مبدل می کند؟ چرا وقتی می بینیم خیابان شلوغ است توقف دوبله می کنیم و به نظاره سد معبری که در ترافیک ایجاد کرده ایم می نشینیم؟

این مقام انتظامی خاطرنشان کرد: عده ای از رانندگان بدیهی ترین حقوق عابران را که همان حق عبور ایمن از راه ها و خیابان ها ست را با توقف در گذرگاه های مخصوص آنان و توقف در پیاده روها سلب می کنند، در حق عابران کسبه حاشیه خیابانها و آنها که کار ساختمانی می کنند نیز با اشغال فضای پیاده رو ها کمتر از رانندگان نقش منفی ندارند.

سرهنگ شیری افزود: والدینی را می بینیم که هنگام عبور از عرض و طول خیابانها دست کودکشان را از سمت سواره رو می گیرند و خود در سمت پیاده رو هستند، محبت خطرناک پدرانی را می بینیم که در حال رانندگی نونهال خود را در بغل می گیرند و پدرانی را می بینیم که در صحنه تصادف نوجوان موتورسوارشان و بعد از واقعه ابراز ندامت از خرید موتور برای او می کنند.

وی ادامه داد: همه ما در حال رانندگی عابرانی را می بینیم که دوست دارند باعث ترمز ناگهانی و تغییر مسیر خودروها شوند، آنان مختالاً فخورا در خیابانها راه می روند و به رانندگان و خودرو هایی که به سمت آنان می آیند نیم نگاهی هم نمی کنند، گویی همه تکالیف ایمنی متوجه راننده است.

رئیس پلیس راه استان عنوان کرد: میزان ریسک پذیری که دستمایه آن جان گران مایه است، در تعدادی از رانندگان بسیار شگفت انگیز و تعجب آور است، آنجا جلو را نمی بینند و به سبقت می روند، آنجا که ذهنشان رانندگی را رها می کند و مشغول موبایل می شود، آنجا که جاده می گوید در 90 کیلومتر سرعت ایمنی دارید اینها تندتر می روند، آنجا که جاده خیس و لغزنده است اینها با همان سرعت خشکی می رانند، آنجا که می دانند لاستیک خودرو فرسوده است بازهم با آن حرکت می کنند حتی با سرنشین اضافه و سرعت بیشتر.