رمضان در نگاه استاد حسین انصاریان

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، نه حرف سیاسی می‌زند و نه در فضای مجازی عکس‌های متفاوت به اشتراک می‌گذارد. هنوز پا منبری‌های خود را دارد و در میان بچه مذهبی‌ها پرطرفدار است؛ در مورد حجت‌الاسلام حاج حسین انصاریان حرف می‌زنم.

در شبکه‌های اجتماعی فعال است، از تلویزیون هم گهگاهی سخنرانی‌هایش پخش می‌شود، اما محبوبیت حاج حسین را نباید نه در فضای مجازی و نه در سیمای ملی خلاصه کرد.

واعظ محبوبی که نه حاشیه دارد و نه حرف‌های سیاسی می‌زند؛ حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاج حسین انصاریان ثابت کرده است که هنوز منبر، جایگاهی در میان اقشار مذهبی دارد. استاد سلیمی در توصیف این واعظ می‌گوید: «کسانی که خود را از مردم جدا کرده و زندگی رسمی دارند، در دل دیگران نفوذ نمی‌کنند. استاد از دل مردم و با زبان ایشان سخن می‌گوید و این نکته همان رمز موفقیت ایشان است.»

به مناسبت ماه مبارک رمضان در این مطلب بخش‌هایی از سخنان این استاد اخلاق را بازنشر کرده‌ایم.

اهمیت‌روزه‌داری

شما وقتی با ماه رمضان اتصال واقعی پیدا می‌کنید، به‌وسیله رمضان با روزه با قرآن و لیله‌القدر متصل می‌شوید. در این ماه، روزه، قرآن و لیله‌القدر هرچه نور دارد، در حد سعه وجودی‌تان به شما انتقال می‌دهد. واقعا به قول سعدی، «مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر// ما هنوز اندر اول وصف تو مانده‌ایم».

اصلا نمی‌دانیم درباره تو‌ای ماه رمضان، روزه، قرآن و لیله‌القدر چه بگوییم؟! خدایا می‌شود درِ دل ما را باز کنی، چشم دل ما را قدرت بدهی و ما در حدی بتوانیم جمال رمضان، روزه، قرآن و لیله‌القدر را ببینیم! ظاهرا که می‌گوید نه؛ اگر چشمتان را باز کنم، یا درجا می‌میرید یا دیوانه می‌شوید یا مست می‌کنید و در یک مستی ابدی فرومی‌روید. اصلا زندگی دنیایتان به کلی به‌هم می‌ریزد، به‌هم می‌خورد.

تنها خداوند، آگاه به عظمت روزه و ماه رمضان

فقط خدا عظمت روزه و ماه رمضان را می‌داند. ما هر روز می‌شنویم: «هَذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَى الشُّهُورِ». ما هر روز بعد از نماز در هر مسجدی و هر نماز جماعتی می‌شنویم یا بعد از هر نماز فُرادایی می‌خوانیم؛ اما درک این «عَظَّمْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ» کار بسیار مشکلی است و اگر هم بخواهد درک بشود، فقط کار قلب اولیای الهی و عاشقان وجود مقدس او است.

رمضان، ماه سیر و سلوک

ماه مبارک رمضان، ماه سیر و سلوک است. این ماه چنان مرکبی تیزرو انسان را به مقصد نزدیک می‌کند. وسایل سیروسفر نیز در روایتی از امام رضا (ع) که ذکرش گذشت، بیان شده است. «الْحَسَناتُ فی شَهْرِ رَمَضانَ مَقْبُولَه وَ السَّیِّئاتُ فیهِ مَغْفُورَه» [١]تمام خوبی‌ها در ماه مبارک رمضان مورد قبول پروردگار است و رفتار‌های ناپسند گذشته با توبه بخشیده می‌شود.

این‌که بر تمام اعمال نیک در این ماه مُهر قبولی زده خواهد شد، به جهت احترام ویژه روزه‌دار نزد پروردگار است. قبولی عمل امر باارزشی است؛ چنان طلای نابی است در دل کوه‌های بی‌شمار و چنان گوهر گرانبهایی است در عمق اقیانوس بی‌کران. در میان انبوه اعمال و رفتار‌های انسان ممکن است تعداد محدودی از آن‌ها مورد قبول پروردگار قرار گیرد، همان یک یا چند عمل مقبول، انسان را ثروتمند و سعادتمند می‌کند.

آثار اجتماعی روزه

از پیامد‌های مثبت روزه، برانگیختن حس همدردی با مستمندان و همنوعان تنگدست است. روزه، به پاکسازی معنوی جامعه و ایجاد تعادل، همبستگی و برادری بیشتر میان مسلمانان کمک می‌کند و پایه فضیلت‌های اخلاقی را استوار می‌سازد. همچنین در ماه مبارک رمضان آدمی می‌کوشد از زشت کاری‌های اخلاقی همچون فسق و فجور و فحشا و خیانت به دور ماند. در این ماه مبارک، بندگان به احسان و اطعام و انفاق مستمندان بسیار سفارش شده‌اند.

از آن‌جا که «مواسات» به معنای سهیم ساختن برادران در رزق و روزی است، ماه رمضان را ماه «مواسات» می‌نامند. بر این اساس، مسلمانان در پرتو تمرین و پیگیری عملی بر این صفت ارزنده، می‌کوشند جامعه را از کینه و بی‌اعتنایی در برابر یکدیگر برهانند و برادروار در کنار هم زندگی تکاملی داشته باشند.

روزه، تقویت روحیه عزت‌مداری

از دیگر آثار روزه، تقویت روحیه عزت‌مداری است. با گرفتن روزه، درمی‌یابیم که برای رسیدن به آب و نان، نباید برده این و آن شویم، حق کسی را پایمال سازیم و دست نیاز به سوی دیگران دراز کنیم. روزه، انسان را عزیز می‌دارد و عزتمند هیچ گاه برای تامین نیازمندی‌هایش به هر راهی متوسل نمی‌شود. روزه گرفتن به‌ویژه در روز‌های گرم و طولانی، روحیه صبر و مقاومت به انسان می‌بخشد و تحمل رنج و سختی را بر آدمی آسان می‌سازد. انسان زودرنج و کم‌حوصله، نزد دیگران سبک و بی‌مقدار است و بر اثر این ضعف روحی از امتحان‌های زندگی نیز سربلند بیرون نمی‌آید.

قرآن رشته وصل‌کننده انسان به پروردگار

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیم إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیلَه الْقَدْرِ» (سوره قدر، آیه یک و در جای دیگر می‌فرماید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ» (سوره بقره، آیه ١٨٥).

این یک گوهر که پروردگار در این ظرف قرار داده و اسم این گوهر هم قرآن است. در سوره مبارکه بقره می‌فرماید: «أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ»، این گوهر شب‌چراغ عرشی و ملکوتی، راهنمای مردم است. مردم را به چه چیزی راهنمایی می‌کند؟ به مسئولیت‌هایی که خودم برایشان مقرر کرده‌ام که چه مسئولیت‌هایی در مقابل خودشان، بدنشان، قلبشان، جانشان، زن و بچه‌شان، اقوامشان، مردمشان، پول و مال و کاسبی دارند. هر کدام از آن مسئولیت‌ها رشته وصل‌کننده انسان به پروردگار مهربان عالم است.

منبع: روزنامه شهروند

انتهای پیام/