باشگاه خبرنگاران جوان - برنامه «جیمی کیمل» پس از اظهارات این مجری و کمدین در مورد قتل «چارلی کرک» تعطیل شد. حال او برای ادامه کارش در حوزه رسانه و سرگرمی باید سراغ امور دیگر را بگیرد و عطای کار در شبکه ABC را به لقایش ببخشد. اما کیمل چه گفته بود که اینچنین مورد غضب جریان محافظه‌کار و شخص ترامپ قرار گرفت؟ او در واکنش به این اتفاق، مسئولیت راستگرایان آمریکایی در حذف کرک را محرز دانست و عنوان کرد که قاتل منتسب به جریان MAGA است و آن‌ها از هر کاری برای نسبت دادن جرم و جنایت به مخالفانشان دریغ نمی‌کنند. قضیه در دو سطح قابل بررسی است؛ آزادی بیان و عملیات فریب.

این برای نخستین‌بار نیست که صحنه‌گردانان سیاست و فرهنگ در آمریکا به‌عنوان مجریان خودخوانده دموکراسی رو بازی می‌کنند و با قرار گرفتن در برابر خواست عمومی برای صنعت سرگرمی باید و نباید مشخص می‌کنند. نمونه‌های واضح آن را به‌شکلی تاریخی می‌توان در قضایای مربوط به مک‌کارتیسم و نظامنامه تولید تصاویر متحرک جست‌وجو کرد. مورد اول در آغاز جنگ سرد، یعنی با آغاز دهه پنجاه میلادی و مورد دوم از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۶۸ استمرار یافت و آزادی را در همه ابعاد آن تعطیل و به تاریخ دیگری موکول کرد. در دوران سیطره افکار سناتور مک‌کارتی بر صنعت سرگرمی، بسیاری از اهالی سینما از بازیگر گرفته تا فیلمنامه‌نویس و کارگردان محدود شدند و ترس هالیوود را فرا گرفت. در آن روزگار با برچسب فعالیت‌های ضدآمریکایی به هرکس که صلاح می‌دانستند اتهام می‌زدند و جلوی کارش را به بهانه واهی و اثبات نشده فعالیت‌های کمونیستی می‌گرفتند.

آن دوران بالاخره پایان یافت و سینماگران هالیوودی نظیر مارتین ریت، جرج کلونی، جی روچ و... توانستند در قالب آثار متعدد نسبت به پدیده شوم مک‌کارتیسم واکنش نشان دهند و آن را با جدیت نقد کنند، اما در آن ایام، محافظه‌کاران آمریکایی به هر بهانه‌ای آزادی را به بند کشیدند و با دهن‌کجی به تمسخر لیبرالیسم پرداختند، زیرا معتقد بودند که جامعه در دوران مواجهه با قدرت رو به فزونی شوروی باید در برابر هر عنصر مزاحمی که به بال و پر گرفتن این ایدئولوژی سیاسی در جغرافیای ایالات متحده کمک می‌کند ایستادگی و آن را با قطعیت از صحنه حذف کند. صاحبان ایالات متحده و گردانندگان اصلی شوی آزادی بیان و دموکراسی در این پهنه خاکی با همین دستورالعمل قوانین اخلاقی موسوم به «هیس کُد» را به‌منظور محافظت از فرهنگ در حال گسترش آمریکایی تصویب کردند تا جلوی هرج و مرج را بگیرند و مخاطب را طوری که خود تمایل دارند تربیت کنند.

لایه دیگر ماجرای قتل چارلی کرک، اما ارتباطی به آزادی بیان و مسائلی از این دست ندارد. درست از زمانی که این شخصیت به دست تایلر جیمز رابینسون در محوطه دانشگاه «یوتا ولی» ترور شد، رسانه‌های جریان اصلی، به‌ویژه آن‌ها که حامی ترامپ هستند و در طیف محافظه‌کار و جمهوری‌خواه دسته‌بندی می‌شوند انگشت اتهام را به سمت گروه‌های چپ و اسلام‌گرا گرفتند و طبق معمول به آن‌ها حمله کردند، اما ماجرا هرچه جلو رفت برای مخاطبان آمریکایی مشخص شد که چپ‌ها و مسلمانان در این میان نقشی ندارند و قاتل خودی و سفیدپوست است. هنوز به‌طور قطع نمی‌توان در مورد انگیزه‌های تایلر رابینسون حرف زد و گفت که او به کدام یک از احزاب اصلی آمریکا تعلق دارد، اما یک مسئله بسیار واضح و مبرهن است؛ حامیان تندروی ترامپ قصد دارند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند و کنترل خود بر افکارعمومی را با هر روشی که می‌توانند به دست آورده و حفظ کنند. در این مسیر، لابی‌های صهیونیستی نیز همراه این جماعت هستند تا به بهانه مقابله با تروریسم نقش احتمالی خود در این ماجرا را از نظر مردم آمریکا پنهان نگاه دارند.

اگرچه در ظاهر هیچ مدرکی دال بر نقش اسرائیل در ترور چارلی کرک وجود ندارد، اما محتوای سخنرانی‌های او نشان می‌دهد که این فعال راستگرا در سال‌های اخیر تمایل کمتری از خود برای نزدیک شدن به این رژیم نشان داده بود و روز به روز داشت از دوستانش در تل‌آویو فاصله می‌گرفت. مسئله‌ای که از نگاه جیمی کیمل دور نماند و او در اقدامی متفاوت طیف جمهوری‌خواه و در رأس آن دارودسته ترامپ را شریک ریخته شدن خون کرک معرفی کرد؛ اقدامی که رخ دادن آن بی‌هزینه نبود و برنامه پُرمخاطب این کُمدین را به پایان رساند. «کنسل کالچر» (فرهنگ طرد) در آمریکا سابقه‌ای نسبتاً طولانی دارد و هر که را بخواهد خلاف سنت‌های مرسوم موضع بگیرد، حذف می‌کند؛ خصوصاً اگر در یک طرف ماجرا لابی‌های پُرقدرت صهیونیسم حضور داشته باشند و نقش پُررنگی ایفا کنند. این جماعت سال‌ها پیش مل گیبسون را از صحنه اصلی هالیوود به زیر کشیدند و او را بدل به یک بازیگر عادی کردند، پس مشخص است که در این میان شخصی چون جیمی کیمل اصلاً به حساب نمی‌آید که نبود وی بخواهد خللی را در میان مخاطبان برنامه‌های سرگرم‌کننده پدید بیاورد.

منبع: فرهیختگان