به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛مراسم عزای حسینی در کشورهای هندوستان و پاکستان با آداب و رسوم خاصی انجام می شود.
شيعيان هند با خانه تكاني و نظافت حسينهها، مساجد و احداث تكيهها و آمادهسازي مكانهاي عزاداري به منظور برگزاري آيين بزرگداشت ياد و خاطره سالار شهيدان و يارانش چند روز قبل از آغاز ماه محرم با شور و هيجان خاصي به استقبال اين ماه ميروند.
شيعيان هند كه حدود 10درصد جمعيت نزديك به يكصد و پنجاه ميليوني مسلمانان اين كشور را تشكيل ميدهند، در ماههاي محرم و صفر و بويژه در دهه عاشورا با علاقهي وصف نشدني، برنامههاي مختلف و ويژهاي را برگزار ميكنند. اين برنامهها از روز اول محرم آغاز ميگردد و تا پايان روز عاشورا و مراسم ويژه شام غريبان در تمامي روز و تا ساعاتي از شب ادامه مييابد.در مناطق شيعهنشين هند از جمله شهرهاي "لكنهو"، "امرهه" و "كشمير" عموما مكانهاي ويژهاي ساخته ميگردد كه به "امامباره" معروف است و تقريبا مكاني همچون تكيه و حسينيه در ايران است كه عزاداري ماه محرم در آنها برگزار ميگردد.
امامباره شهر لكنهو مركز ايالت "اوتارپرادش" واقع در شمال هند كه پر جمعيتترين ايالت هند است از جمله بزرگترين امامبارههاي هند است كه قدمت آن به حدود چهارصد سال ميرسد و در شمار آثار باستاني هند ثبت شده است. بيشتر مراسم عزاداري در هند در ماههاي محرم و صفر در امامبارهها برگزار ميگردد.
مجالس عزاداري امام حسين (ع) عموما شامل سخنراني توسط علماي محلي و نيز نوحه خواني به زبان محلي است. همانند ديگر مناطق شيعهنشين جهان در هند نيز چند روزدهه اول محرم هركدام به نام اهل بيت و ياران امام حسين (ع) نامگذاري شده است و هر روز به نام خاصي مراسم برگزار ميگردد.
از روز چهارم محرم به نام حضرت حر عزاداري صورت ميگيرد كه همراه با برگزاري مجالس عزا، مردم نذورات خود را نيز در قالب غذاهاي ويژهاي كه براي اين ايام ميپزند ادا ميكنند. روز پنجم به نام فرزندان حضرت زينب (س)، روز ششم به نام حضرت علي اكبر، هفتم محرم به نام حضرت قاسم، هشتم به ياد ذنهم به نام حضرت علي اصغر و دهم به نام سالار شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين گرامي داشته ميشود.
از روزاول محرم عزاداران با شربت پذيرايي ميشوند اما در روزهاي تاسوعا و عاشورا مردم همراه با ديگر غذاها نذورات خود را به صورت غذايي كه به حاضري معروف است و شامل مقداري نان و كباب و يا غذايي شبيه به قيمه ايراني است در اختيار عزاداران قرار ميدهند. در روز نهم كه به ياد حضرت علي اصغر گرامي داشته ميشود توزيع شير ميان مردم بسيار رايج است.
از اول تا ششم محرم عموما مجالس عزاداري در منازل و يا امامبارهها انجام ميگردد اما از اين روز به بعد دسته جات عزادار بعد از ظهرها به خيابانها آمده و مراسم خود را به صورت راهپيمايي در خيابان انجام ميدهند. اين نوع عزاداري در روز هفتم كه به نام حضرت قاسم (ع) انجام ميگردد به "مهني" معروف است. مردم مسلمان هند اعتقاد دارند كه بنا بر بعضي روايات در چنين روزي حضرت قاسم (ع) با دختر امام حسين (ع) ازدواج كرده است.
در عزاداري روز نهم كه به نام حضرت علي اصغر برگزار ميشود، عزاداران گهوارهاي را به صورت نمادين روي دستان خود حمل ميكنند. شيعيان هند شب عاشورا را نيز همانند شبهاي قدر گرامي ميدارند و تا صبح بيدار ميمانند و به عزاداري و مرثيه سرايي ميپردازند.
عزاداري روز عاشورا نيز كه از بامداد اين روز آغاز ميگردد تا عصر ادامه مييابد و عموما مردم در اين فاصله به حرمت شرايطي كه در اين ساعات در روز عاشورا بر خاندان امام حسين (ع) گذشته است از خوردن پرهيز ميكنند و بعد از اتمام رسمي مراسم به هنگام عصر روزه نمادين خود را با غذاهاي نذري كه با عدس و برنج پخته ميشود افطار ميكنند كه بهاين عمل "فاقهشكني" گفته ميشود. سينه زني، زنجير زني، قمه زني و راه رفتن با پاي برهنه روي آتش از جمله كارهايي است كه عزاداران عاشورا در بزرگداشت اين روز انجام ميدهند.
