امامزاده سيد اسحاق (ع) کیست؟

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک اين بنا بقعه برج مانندي به سبك بناهاي عصر سلجوقيان در نيمه قرن هفتم هـ.ق است. هسته اصلي اين بنا در سال 676 هـ.ق سخته شده و نقشه گنبد ان در عصر صفويه به صورت كنوني در آمده است. قاعده گنبد از داخل و خارج برجي شكل و درگاه هاي آن تنگ و كوتاه است. در دوره قاجار نيز الحاقاتي به اين بنا افزوده شده است. ساخت و سازهاي انجام گرفته براي شكل گيري اين مجموعه به دو دوره اصلي تفكيك شود.

در دوره اول هسته اصلي بنا به شكل كثير الاضلاعي ساخته شده است. اين بنا از داخل هشت ضلعي و داراي دو ورودي يكي در شمال و ديگري در شرق است. در داخل مقبره سكويي (سنگ قبر اصلي) ديده مي شود كه با تعدادي كاشي بزرگ فيروزه اي و لاجوردي پوشيده شده است.

در داخل بنا ازاه هايي با كاشي فيروزه اي و لاجوردي ديده مي شود. در بالاي اين ازاره ها كتيبه اي به خط ثلث و از كاشي فيروزه اي برجسته ساخته شده است. در ابتداي خط كتيبه ماده تاريخ 676 هـ.ق نگاشته شده است.

بناي اصلي داراي گنبد دو پوش زيبايي است.گنبد رويي آجري و نسبت به خود بنا كوچك تر است. زير كاسه گنبد دروني نقاشي ها و تزيينات رنگارنگ دوره صفوي ديده مي شود. گنبد بيروني بنا پيازي شكل و با چندين ترك ساخته شده است. آب انبار اين بنا نيز مربوط به دوره صفويه به بعد است.

در دوره دوم – دوره قاجار – ايوان هاي شمالي و غربي ساخته شده و دركنار ايوان شرقي حجره هايي بنا شده است.در روبه روي ايوان غربي در سمت مقابل ايوان كوچك ورودي اصلي بنا شده است.

اهميت اين بنا به دليل وجود اجرها و كاشي هاي فيروزه اي رنگ روي مقبره آن است كه خطوط بسيار زيبا دارد. در ميان بقعه امامزاده، ضريحي چوبي و مشبك به چشم مي خورد و درون ان مرقدي است كه از پنج جهت با كاشي هاي خشتي مربع مستطيل شكل تاريخي تزيين شده است./س