كتاب «های و هوی» عباس جهانگیریان نقد و بررسی شد

به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه حوزه هنری، در این نشست كه ۱۴ دی‌ماه در سالن امیرحسین فردی حوزه هنری برگزار شد، حسن دولت‌آبادی اظهار كرد: من در این اثر فانتزی قوی‌ای می‌بینم كه ویژه نمایشنامه‌های عروسكی است. ولی از آنجا كه جهانگیریان یك رمان‌نویس است، در دیالوگ‌نویسی اثر بعضا توضیحاتی را داده‌ كه ضرورتی در آن ها دیده نمی‌شود و بهتر بود آن ها را اجرایی‌تر می‌كرد. از طرف دیگر، نمایشنامه‌ «های و هوی» با موضوع خواب‌خواهی شروع می‌شود ولی در انتهای موضوع اصلا با خواب سر و كاری نداریم. به نظر می‌رسد وحدت رویه در این اثر آنچنان كه شایسته است دیده نمی‌شود.

وی تصریح كرد: این نمایشنامه حدودا ۱۵ دقیقه‌ای ۹ صحنه دارد. در حالی كه می‌توان برخی از این صحنه‌ها را برای تسهیل در اجرا در هم ادغام كرد تا در شهرستان ها كه امكانات نمایشی كمتر است كارگردانان در اجرا با نگرانی مواجه نشوند. از سوی دیگر، كاش گروه سنی این نمایشنامه بر روی جلد آن قید می‌شد تا تكلیف كودكان و نوجوانان و والدین آن ها در انتخاب كتاب روشن شود. اگرچه تصویر روی جلد، آن را اثری كودكانه معرفی می‌كند.

منوچهر اكبرلو نیز در این نشست گفت: اگر معتقدیم سه ضلع مخاطب،‌ هنرمند و نقد رشد دهنده فرهنگ هستند و باعث می‌شوند جامعه سوادنما، كه بدتر از جامعه بی‌سواد است و نقدپذیری در آن كمتر جریان دارد، متحول شود، بشخصه از برگزاری چنین نشست‌هایی حمایت می‌كنم؛ چرا كه باعث می‌شود جامعه به سمت استاندارد شدن حركت كند.

وی تاكید كرد: دنیای امروز دنیای مشاركت‌هاست و دیگر بحث متكلم وحده بودن ارزشی ندارد. اما اگر بناست اثری به مشاركت منتهی شود جنس روایت و متن باید این موضوع را ایجاب كند. من فكر می‌كنم متن نمایش «های و هوی» به مخاطب اجازه نمی‌دهد كه در آن مشاركتی داشته باشد. البته این موضوع، موضوعی است  كه از متن آن  نشئت می‌گیرد بنابراین جزو نقاط ضعف آن محسوب نمی‌شود.

عباس جهانگیریان، نویسنده نمایش «های و هوی»، نیز با اشاره به اینكه این كتاب بخشی از مجموعه «عروسك‌ها از بهشت می‌آیند» است، گفت: بچه‌های ما به سبب كمبود امكانات اغلب نمایشنامه‌ها را می‌خوانند و كمتر پیش می‌آید كه بتوانند آن ها را اجرا كنند. توضیح صحنه بخشی از ادبیات نمایش است. اگر توضیح صحنه‌ها خیلی كم باشد ممكن است در اجرا نمایش چیز دیگری شود. البته معتقدم به تعداد نمایشنامه‌نویسان در جهان سلیقه وجود دارد.

وی افزود: من این كتاب را بر اساس كتاب تالیفی خودم با عنوان «‌خواب دختران چپ نیست» نوشته‌ام و معتقدم اگر بناست اقتباس سینمایی یا نمایشی از متن ادبی صورت بگیرد، باید توضیحات الزاما در قالب نمایش و تصویر باشد و در این زمینه كار پژوهشی نیز انجام داده‌ام. اما اگر درباره این اثر این طور به نظر می‌رسد كه متن ادبی جای نمایش تصویری را گرفته بدون شك از دستم در رفته‌ است.

انتهای پیام/