گزارش/
ساعات آموزش از تهران تا نیویورک/ مقایسه زمان آموزش در ایران و سایر کشور‌ها
ساعت تدریس در ایران بر اساس آنچه روی کاغذ است تا عمل در مقایسه با کشور‌های دارای نظام پیشرو فاصله دارد.
به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، هفته گذشته حجت الاسلام علی ذوعلم، رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی درسی اعلام کرد که ساعات آموزش در مدارس از ۹۰ دقیقه به ۷۰ دقیقه کاهش یافته است. او گفته بود؛ باید به همین ۴۰۰ ساعت آموزش، کیفیت بدهیم. اکنون ساعات آموزش دروس از ۹۰ به ۷۰ دقیقه و هفته‌های آموزشی ما به جای ۳۵ به ۲۸ هفته هم می‌رسد.این موضوع ذهن بسیاری را به خود مشغول کرد که ساعت آموزش در کشور چه میزان است و این کاهش میزان ساعات آموزش را به چه حدی می‌رساند و ساعات آموزش در سایر کشور‌ها چقدر است؟ در این گزارش درباره میزان ساعت آموزش در چند کشور مختلف دنیا از جمله آمریکا، استرالیا، کانادا، چین، کره جنوبی و ایران و بیان تفاوت‌های آن‌ها و تفاوتی که به درازای فاصله‌ی تهران تا نیویورک است می‌پردازیم.
کشور‌های مختلف دنیا در طول سال تحصیلی روز‌های آموزشی خود را تدوین می‌کنند که این میزان در کشور‌های مختلف متفاوت است، برای مثال در کشور کانادا دانش آموزان ۱۸۳ روز را طی ۳۷ هفته طی می‌کنند که در مجموع ۹۲۵ ساعت و نیم تحصیل می‌کنند و هر روز ۲۴۶ دقیقه آموزش می‌بینند.
استرالیا ۱۹۷ روز آموزشی به مدت ۴۰ هفته دارد که هر روز آموزشی ۳۷۰ دقیقه است و حدود هزار و ۵۰ ساعت آموزشی را شامل میشود. در اندونزی دانش آموزان مقطع ابتدایی ۲۵۱ روز و دانش آموزان مقطع راهنمایی و دبیرستان ۱۶۳ روز تحصیلی را پشت سر می‌گذرانند و حدود ۴۴ هفته آموزش می‌بینند. دانش آموزان هر سه مقطع تحصیلی حدود هزار و صد و ۷ ساعت آموزشی را طی یکسال پشت سر می‌گذارند و یک روز آموزشی برابر با ۳۷۰ دقیقه است.
پاسخ به سوالات دانش‌آموزی را اینجا بخوانید
پاسخ به سوالات دانش‌آموزی را اینجا بخوانید
دانش آموزان در کشور ژاپن ۲۰۰ روز آموزشی را پشت سر می‌گذرانند و دانش آموزان مقطع دبیرستان ۱۹۶ روز تحصیلی را به مدرسه می‌روند تعداد هفته‌های آموزشی حدود ۳۹ تا ۴۰ هفته است و هر سه مقطع حدود هزار و ۵۰ دقیقه در سال و هر روز ۳۷۰ دقیقه آموزش می‌بینند.
در انگلیس دانش آموزان ۱۸۹ روز تحصیلی و ۳۸ هفته را پشت سر می‌گذرانند و حدودا ۹۶۵ ساعت آموزشی در سال و ۳۰۰ دقیقه در هر روز آموزش می‌بینند. در ترکیه ۱۸۰ روز و تقریبا ۳۸ هفته آموزش می‌بینند و هر سه مقطع در طول سال ۸۰۰ ساعت آموزش می‌بینند. در کره جنوبی دانش آموزان هزار و ۲۰ ساعت آموزش می‌بینند که میانگین آن ۱۴ ساعت در روز و برای پنج روز در هفته است. در آلمان ۱۹۳ روز و هر روز ۳۰۰ دقیقه آموزش می‌بینند و در مجموع ۴۰ هفته به مدرسه می‌روند و یک هزار و ۵۰ ساعت آموزشی را می‌گذرانند.
در آمریکا دانش آموزان ۱۸۰ روز و هر روز ۳۳۸ دقیقه و ۳۶ هفته آموزش می‌بینند و در مجموع هزار و ۱۴ ساعت سر کلاس درس می‌روند. در حالی که در ایران بر اساس این سند برنامه درسی ملی، زمان تعلیم و تربیت سال تحصیلی از اول مهر هر سال شروع شده و تا پایان شهریور سال بعد ادامه خواهد داشت و زمان آموزش هر پایه تحصیلی در دوره ابتدایی ۹۲۵ ساعت، در متوسطه اول هزار و ۱۱۰ ساعت و در متوسطه دوم در شاخه نظری هزار و ۲۹۵ ساعت است.
در آمریکا دانش آموزان ۱۸۰ روز و هر روز ۳۳۸ دقیقه و ۳۶ هفته آموزش می‌بینند و در مجموع هزار و ۱۴ ساعت سر کلاس درس می‌روند. در حالی که در ایران بر اساس این سند برنامه درسی ملی، زمان تعلیم و تربیت سال تحصیلی از اول مهر هر سال شروع شده و تا پایان شهریور سال بعد ادامه خواهد داشت و زمان آموزش هر پایه تحصیلی در دوره ابتدایی ۹۲۵ ساعت، در متوسطه اول هزار و ۱۱۰ ساعت و در متوسطه دوم در شاخه نظری هزار و ۲۹۵ ساعت است.
اما ساعات تدریس در ایران نیز با آمریکا خیلی تفاوتی ندارد به این صورت که در بند ۳ سند برنامه درسی ملی اشاره شده که ساعت بالندگی دوره ابتدایی ۲۵ ساعت، سه سال متوسطه اول ۲۰ ساعت و سه سال متوسطه دوم ۳۵ ساعت در هفته است و در مجموع ۳۹ هفته آموزش داریم.
تا اینجا تفاوتی بین دانش آموزان تهران و نیویورک نیست، اما وقتی به بطن این برنامه وارد می‌شویم متوجه می‌شویم که تفاوتی فاحش وجود دارد و در کشور ما از ۳۹ هفته آموزشی که از اول مهر تا ۳۱ خرداد را در برمی‌گیرد، اگر دو هفته به دلیل تعطیلات عید و چهار هفته خرداد که معمولا مدارس به استقبال امتحان پایان ترم می‌روند را از این عدد کم کنیم، هفته‌های کمتری برای آموزش باقی می‌ماند و دانش‌آموزان ۱۴۰ روز بیشتر به مدرسه نمی‌روند.
بیشتر بخوانید: ارائه مصوبه رفع انحصار آموزش زبان انگلیسی توسط مجلس اشتباه بود
بیشتر بخوانید: ارائه مصوبه رفع انحصار آموزش زبان انگلیسی توسط مجلس اشتباه بود
در برنامه ملی درسی ساعت بالندگی دوره ابتدایی ۲۵ ساعت تعیین شده است یعنی هر ساعت ۵۰ دقیقه که این ساعت در پایه اول، دوم و سوم ابتدایی به ۴۵ دقیقه کاهش می‌یابد. با این محاسبات در روز شمار مدارس، از ۹۲۵ ساعت آموزشی دوره ابتدایی تنها حدود ۷۰۰ ساعت آموزشی باقی می‌ماند گذاشته و به همین نسبت در دوره‌های بالاتر هم تعدادی از روز‌ها و ساعات آموزشی کاسته میشود.
در واقع بین عملکرد واقعی مدارس با عملکرد مکتوب در قانون تفاوتی فاحش وجود دارد و بر اساس سند برنامه درسی ملی، زمان اختصاص یافته به هر جلسه و استراحت بین آن‌ها در مجموع ۶۰ دقیقه است و تلفیق دو جلسه درسی به ویژه در دوره ابتدایی مجاز نیست، اما مدارس این دو زنگ را تلفیق و به جای ۱۰۰ دقیقه دقایقی زودتر تعطیل می‌کنند، این تفاوتی است که بین واقعیت و زمان مصوب ساعات آموزشی وجود دارد.
در برخی کشور‌ها دانش‌آموزان ۲۰۰ روز به مدرسه می‌روند در حالی که با بررسی روز شمار سال تحصیلی در کشورمان مشاهده میشود که دانش‌آموزان حدود ۱۴۰ روز بیشتر به مدرسه نمی‌رروند یعنی حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ ساعت در ۹ ماه که این امر تفاوت فاحشی در ساعات تدریس مدارس در کشور و ساعت تدریس سایر کشور‌ها که چیزی میانگین هزار و ۲۰۰ ساعت است نشان می‌دهد.
بسیاری از کارشناسان مسائل آموزشی معتقدند از نظر ساعات آموزش در قعر نظام آموزش و پرورش جهان هستیم.
انتهای پیام/
سعی کنیم وابستگی مدرسه را به والدین کم شود یعنی دست ما تو جیب والدین نرود تا ابهت مدرسه حفظ شود . معلم را زیادی نبینیم
حقوق معلم در ایران ۲۵۰۰دلار در سال.
تفاوت از زمین تا آسمان است.
بماند که به مدارس سرانه ای داده نمیشود و عملا مدارس در ایران با پول مردم اداره میشود.
هر وقت استانداردهای آموزش و پرورش ایران با استانداردهای جهانی تطابق پیدا کرد،در مورد ساعات آموزشی هم میتوان سخن گفت.