به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران آمارها نشان می‌دهد که پس از ورود هر نوع تکنولوژی جدید در عرصه کشاورزی، تعداد زیادی از کارگران شغل خود را از دست می‌دهند، اما صنایع فرادست و فرودست کشاورزی نیز با همان سرعت افزایش تولید در کشاورزی بلکه بسیار سریع‌تر از آن شکل می‌گیرند و زمینه اشتغال را جهت نیروی کار انسانی از کارگران ساده صنایع گرفته تا مهندسان، بازرگانان، فروشندگان و واسطه‌گران ایجاد می‌کنند. با چنین الگویی از توسعه نقش صنایع تبدیلی و فرآوری تولیدات کشاورزی روز به روز پررنگ‌تر و جدی‌تر می‌شود.

**سطوح صنایع تبدیلی وتکمیلی در بخش کشاورزی

اول: شست و شو و ذخیره‌سازی محصولات کشاورزی

دوم: پاک‌کردن، آردکردن، خردکردن و مخلوط‌کردن که محصولاتی مانند آرد، الوار، پنبه، ابریشم، خوراک دام، گوشت و... را دربر می‌گیرد.

سوم: فرآیندهای شیمیایی با میکانیکی مانند کنسروکردن، خشک‌کردن، عصاره‌گیری، پاستوریزه‌کردن و... استفاده می‌شود که شامل محصولاتی چون شیر، میوه و سبزی کنسروشده، کنسرو گوشت و روغن نباتی می‌شود.

چهارم :فراوری تولید غذاهای اماده
** مزایای ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی در بخش کشاورزی
الف: تسهیل‌کننده و ارتقاءدهنده فعالیت‌های بخش کشاورزی و افزایش توان صنعت منطقه‌ای و ملی

ب: با افزایش بهره‌وری تولید با ارتقاء درآمد خانوارهای کم‌درآمد روستایی
ج: ایجاد فرصت‌های تکمیلی در کنار فعالیت‌های «درون مزرعه»
د: کمک به کاهش ریسک و ایجاد توازن در چرخه درآمد خانوارهای روستایی
ه: کاهش تخریب محیط زیست وحفظ منابع طبیعی

**صنایع تبدیلی وسند چشم انداز

توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی در کنار امنیت غذایی در سند چشم‌انداز بیست ساله کشور نیز مدنظر قرار گرفته است. به‌طوری که براساس یکی از بندهای تبصره (2) قانون بودجه سال 1385، مقرر شده است مبلغ 2 هزار و 500 میلیارد ریال برای توسعه، اصلاح و بهبود باغ‌ها، دامپروری، مرغداری و صنایع تبدیلی و تکمیلی و تولیدات گلخانه‌ای درجهت اشتغال‌زایی دانش‌آموختگان کشاورزی در اختیار وزارت جهاد کشاورزی قرار گیرد.

**نتیجه گیری

از آنجایی که کاهش ضایعات محصولات کشاورزی به میزان 50 درصد تا پایان برنامه چهارم توسعه پیش‌بینی شده است، بنابراین فعالیت‌های صنعتی اشتغالزا موسوم به فعالیت‌های «خارج از مزرعه» به عنوان فرصت‌های تکمیلی اشتغال و توسعه صنایع تبدیلی در راستای تولید تولید و افزایش درآمد خانوارهای روستای همواره باید موردتوجه سیاستگزاران و برنامه‌ریزان توسعه قرار گیرد.