دوپينگ خوني و کاربرد آن در برخي رشته هاي ورزشي
دوپينگ خوني شيوه جديدي از دوپينگ است که در برخي رشته هاي ورزشي از آن استفاده مي شود.
به گزارش خبرنگار ورزشي باشگاه خبرنگاران تزريق خون به فرد را با سطح طبيعي گلبول قرمز براي افزايش هموگلوبين را دوپينگ خوني مي گويند که هدف از اين کار، افزايش توانايي حمل اکسيژن در خون و در حمايت افزايش قدرت استقامتي آن شخص مي شود .
انتقال خون ممکن است از دهنده اي با گروه خوني مشابه و سازگار (انتقال همسان) انجام شود و يا تزريق دوباره خون خود فرد به خودش پس از يک دوره ذخيره صورت گيرد (انتقال از خود) به اين ترتيب افزايش ناگهاني توده گلبول هاي قرمز با انتقال گلبولها به فرد سبب افزايش توان هوازي حداکثر و آمادگي جسماني هوازي مي شود.
با توجه به اينکه دوپينگ خوني مقاومت را افزايش مي دهد در ورزش هاي استقامتي مانند اسکي، دو ماراتن و دوچرخه سواري از آن استفاده ميشود.
دوپينگ خوني تکنيک هاي افزايش سلولهاي قرمز حامل اکسيژن در خون و بهبود کار کرد ورزشکار است.
شايع ترين نوع دوپينگ خوني شامل تزريق اريتروپوئتين (EPO)، تزريق مواد شيميايي مصنوعي که مي توانند اکسيژن را حمل کنند،و انتقال خون است که همه آن ها براساس فهرست مواد و روش هاي ممنوع سازمان جهاني مبارزه با دوپينگ (WADA) ممنوع شده اند.
ارتيروپوئتين به طور طبيعي در بدن توليد مي شود. اين هورمون بوسيله کليه ها توليد ميشود و باعث مي شود که مغز که مغز استخوان براي توليد سلول هاي قرمز تحريک شود.
سلولهاي قرمز خون اکسيژن را در خون حمل و نقل مي کنند، بنابراين هر افزايش در شمار اين سلول ها ميزان اکسيژني که خون مي تواند به عضلات بدن حمل کند، تشديد مي کند. و در نهايت منجر به استقامت بيشتر فرد مي شود.
دوپينگ خوني با افزايش فراهم آوري اکسيژن به عضلات در حال فعاليت، خستگي را کاهش مي دهد. اين کار حداکثر نيرويي را که عضلات توليد مي کنند، افزايش نخواهد داد،بلکه به عضلات اجازه مي دهد که براي مدت طولاني تري کار بيشتري انجام دهند.
هنگامي که ارتيروپوئتين به دلايل مشروع پزشکي مورد استفاده قرار مي گيرد به درمان کم خوني يا بيماري کليوي کمک مي کند.
دوپينگ خوني خطرات خودش را هم به همراه دارد. ممکن است مصرف اريتروپوئتين يا دوپينگ خوني باعث شود که خون خيلي غليظ شود و تلمبه کردن به سراسر بدن براي قلب بسيار سخت شود يا اينکه فرد دچار لخته شدن خون مي شود.
آژانس جهاني مبارزه با دوپينگ (وادا) مي گويد که با به کار گيري روش شناسايي ارتيروپوتئين در سال 2000 دوباره گرايش به تزريق خون براي انجام دوپينگ افزايش يافته است.
ورزش هايي از قبيل دوهاي استقامت از 800 متر به بالا، شناي در مسافات طولاني، دوچرخه سواري، و نيز گاهي قايقراني و ورزشهاي سه گانه بيشتر در معرض دوپينگ خوني قرار دارند.
*تشخيص دوپينگ خوني
در موارد معمول، آزمايش دوپينگ بر نمونه ادرار انجام مي شود، در صورت مثبت شدن نمونه ادرار، براي تاييد نتيجه از تجربه نمونه خون استفاده مي شود و در صورت شک به دوپينگ خوني و يا مصرف موادي که با آزمايش خون بهتر قابل شناسايي هستند نمونه خوني از فرد گرفته خواهد شد.
انتقال خون ممکن است از دهنده اي با گروه خوني مشابه و سازگار (انتقال همسان) انجام شود و يا تزريق دوباره خون خود فرد به خودش پس از يک دوره ذخيره صورت گيرد (انتقال از خود) به اين ترتيب افزايش ناگهاني توده گلبول هاي قرمز با انتقال گلبولها به فرد سبب افزايش توان هوازي حداکثر و آمادگي جسماني هوازي مي شود.
با توجه به اينکه دوپينگ خوني مقاومت را افزايش مي دهد در ورزش هاي استقامتي مانند اسکي، دو ماراتن و دوچرخه سواري از آن استفاده ميشود.
دوپينگ خوني تکنيک هاي افزايش سلولهاي قرمز حامل اکسيژن در خون و بهبود کار کرد ورزشکار است.
شايع ترين نوع دوپينگ خوني شامل تزريق اريتروپوئتين (EPO)، تزريق مواد شيميايي مصنوعي که مي توانند اکسيژن را حمل کنند،و انتقال خون است که همه آن ها براساس فهرست مواد و روش هاي ممنوع سازمان جهاني مبارزه با دوپينگ (WADA) ممنوع شده اند.
ارتيروپوئتين به طور طبيعي در بدن توليد مي شود. اين هورمون بوسيله کليه ها توليد ميشود و باعث مي شود که مغز که مغز استخوان براي توليد سلول هاي قرمز تحريک شود.
سلولهاي قرمز خون اکسيژن را در خون حمل و نقل مي کنند، بنابراين هر افزايش در شمار اين سلول ها ميزان اکسيژني که خون مي تواند به عضلات بدن حمل کند، تشديد مي کند. و در نهايت منجر به استقامت بيشتر فرد مي شود.
دوپينگ خوني با افزايش فراهم آوري اکسيژن به عضلات در حال فعاليت، خستگي را کاهش مي دهد. اين کار حداکثر نيرويي را که عضلات توليد مي کنند، افزايش نخواهد داد،بلکه به عضلات اجازه مي دهد که براي مدت طولاني تري کار بيشتري انجام دهند.
هنگامي که ارتيروپوئتين به دلايل مشروع پزشکي مورد استفاده قرار مي گيرد به درمان کم خوني يا بيماري کليوي کمک مي کند.
دوپينگ خوني خطرات خودش را هم به همراه دارد. ممکن است مصرف اريتروپوئتين يا دوپينگ خوني باعث شود که خون خيلي غليظ شود و تلمبه کردن به سراسر بدن براي قلب بسيار سخت شود يا اينکه فرد دچار لخته شدن خون مي شود.
آژانس جهاني مبارزه با دوپينگ (وادا) مي گويد که با به کار گيري روش شناسايي ارتيروپوتئين در سال 2000 دوباره گرايش به تزريق خون براي انجام دوپينگ افزايش يافته است.
ورزش هايي از قبيل دوهاي استقامت از 800 متر به بالا، شناي در مسافات طولاني، دوچرخه سواري، و نيز گاهي قايقراني و ورزشهاي سه گانه بيشتر در معرض دوپينگ خوني قرار دارند.
*تشخيص دوپينگ خوني
در موارد معمول، آزمايش دوپينگ بر نمونه ادرار انجام مي شود، در صورت مثبت شدن نمونه ادرار، براي تاييد نتيجه از تجربه نمونه خون استفاده مي شود و در صورت شک به دوپينگ خوني و يا مصرف موادي که با آزمايش خون بهتر قابل شناسايي هستند نمونه خوني از فرد گرفته خواهد شد.
