انتقاد هنگامه قاضیانی از برخی اشتباهات رسانه‌ای
هنگامه قاضیانی با گلایه از برخی اشتباهاتی که در تنظیم گفت‌وگوهای رسانه‌ای به وجود می‌آید، تاكيد كرد رفتار و عملکرد برخی خبرنگاران نباید سبب بی‌اعتمادی اهالی سینما به آنها شود.
به گزارش حوزه سينما باشگاه خبرنگاران؛ هنگامه قاضیانی بازيگر سينما و تلويزيون با گلایه از برخی اشتباهاتی که در تنظیم گفت‌وگوهای رسانه‌ای به وجود می‌آید، تاكيد كرد رفتار و عملکرد برخی خبرنگاران نباید سبب بی‌اعتمادی اهالی سینما به آنها شود.
چندی پیش خبرنگار یکی از خبرگزاری‌های مطرح با من گفت‌وگویی را در آستانه عید نوروز 93 گرفت و این گفت‌وگو (بدون این که خبرنگار مرا در جریان بگذارد) سه ماه بعد از سوی آن خبرگزاری منتشر شد که به نظرم، رفتاری غیرحرفه‌ای بود چرا که من انجام این گفت‌وگو را به شرطی پذیرفته بودم که به‌مناسبت سال نو منتشر شود و نه چند ماه بعد از آن، ضمن آن که آن خبرنگار محترم می‌توانست با یک تماس کوچک مرا در جریان قرار دهد تا اگر قرار است گفت‌وگو در اواخر اردیبهشت ماه روی خط خبرگزاری برود، حاوی نقطه‌نظرات تازه‌تری باشد.
در انتقال صحبت‌های او به مخاطب نیز کم‌دقتی شده است.خبرنگار مذکور در خلال گفت‌وگو بحث همخوانی من در سرود ای ایران را که سه‌سال پیش در پانزدهمین جشن سینما اجرا شد، پیش کشید و من در پاسخ به تمایل خود در حضور در این حیطه اشاره کردم و این که در این سال‌ها سعی کرده‌ام در این زمینه فعالیت‌هایی داشته باشم و در کاری برای بیماران سرطانی هم، هم‌صدایی کرده‌ام. در بخشی از گفت‌وگو به این نکته اشاره کردم که شهدادروحانی (رهبر ارکستر جشن خانه سینما) وقتی صدای من را در هم‌صدایی ای‌ایران شنید، از کارم تعریف کرد و به من توصیه کرد تا صدایم را تقویت کنم، اما متأسفانه، در گفت‌وگوی مذکور نوشته شد که: آقای روحانی (رئیس جمهور) از صدای من تعریف کرده است!!! ضمن آن که به‌جز این بی‌دقتی فاحش، متأسفانه گفت‌وگوکننده یکسری حرفهای ردوبدل شده بین من و خودش را نیز که تناسبی برای انتشار نداشته، در خلال گفت‌وگو آورده است.
در حال حاضر و پس از اعتراض من، هر دو قسمت مصاحبه از خروجی خبرگزاری مذکور حذف شده و این در حالی است که متن آن گفت‌وگوی مخدوش، در سایت‌های دیگر و برخی نشریات استفاده شده و میلیون‌ها نفر آن را خوانده‌اند. شکی در حسن نیت و تلاش خبرنگاران محترم سینمایی ندارم اما پرسش من این است که آیا دبیران گروه‌های فرهنگی خبرگزاری‌ها و سایر نشریات، اخبار و گفت‌وگوهای رسیده را به دقت می‌خوانند؟ آیا آنها باید به خاطر هر گفت‌وگو، متن آن را به تأیید گفت‌وگوشونده برسانند؟ و آیا از این پس، ما باید در تقابل با خبرنگاران عزیز، اصل را بر بی‌اعتمادی بگذاریم و تقاضا کنیم برای هر خبر یا گفت‌وگو، متن تنظیم‌شده را به دست ما برسانند؟
بر این باورم که عزیزان خبرنگار در حوزه سینما جزو اقشار زحمتکش رسانه‌ها هستند اما آیا نباید تعامل، دقت و آگاهی را بیش از این، به رفتار و فعالیت حرفهای خود اضافه کنند؟
انتهاي پيام/
چندی پیش خبرنگار یکی از خبرگزاری‌های مطرح با من گفت‌وگویی را در آستانه عید نوروز 93 گرفت و این گفت‌وگو (بدون این که خبرنگار مرا در جریان بگذارد) سه ماه بعد از سوی آن خبرگزاری منتشر شد که به نظرم، رفتاری غیرحرفه‌ای بود چرا که من انجام این گفت‌وگو را به شرطی پذیرفته بودم که به‌مناسبت سال نو منتشر شود و نه چند ماه بعد از آن، ضمن آن که آن خبرنگار محترم می‌توانست با یک تماس کوچک مرا در جریان قرار دهد تا اگر قرار است گفت‌وگو در اواخر اردیبهشت ماه روی خط خبرگزاری برود، حاوی نقطه‌نظرات تازه‌تری باشد.
در انتقال صحبت‌های او به مخاطب نیز کم‌دقتی شده است.خبرنگار مذکور در خلال گفت‌وگو بحث همخوانی من در سرود ای ایران را که سه‌سال پیش در پانزدهمین جشن سینما اجرا شد، پیش کشید و من در پاسخ به تمایل خود در حضور در این حیطه اشاره کردم و این که در این سال‌ها سعی کرده‌ام در این زمینه فعالیت‌هایی داشته باشم و در کاری برای بیماران سرطانی هم، هم‌صدایی کرده‌ام. در بخشی از گفت‌وگو به این نکته اشاره کردم که شهدادروحانی (رهبر ارکستر جشن خانه سینما) وقتی صدای من را در هم‌صدایی ای‌ایران شنید، از کارم تعریف کرد و به من توصیه کرد تا صدایم را تقویت کنم، اما متأسفانه، در گفت‌وگوی مذکور نوشته شد که: آقای روحانی (رئیس جمهور) از صدای من تعریف کرده است!!! ضمن آن که به‌جز این بی‌دقتی فاحش، متأسفانه گفت‌وگوکننده یکسری حرفهای ردوبدل شده بین من و خودش را نیز که تناسبی برای انتشار نداشته، در خلال گفت‌وگو آورده است.
در حال حاضر و پس از اعتراض من، هر دو قسمت مصاحبه از خروجی خبرگزاری مذکور حذف شده و این در حالی است که متن آن گفت‌وگوی مخدوش، در سایت‌های دیگر و برخی نشریات استفاده شده و میلیون‌ها نفر آن را خوانده‌اند. شکی در حسن نیت و تلاش خبرنگاران محترم سینمایی ندارم اما پرسش من این است که آیا دبیران گروه‌های فرهنگی خبرگزاری‌ها و سایر نشریات، اخبار و گفت‌وگوهای رسیده را به دقت می‌خوانند؟ آیا آنها باید به خاطر هر گفت‌وگو، متن آن را به تأیید گفت‌وگوشونده برسانند؟ و آیا از این پس، ما باید در تقابل با خبرنگاران عزیز، اصل را بر بی‌اعتمادی بگذاریم و تقاضا کنیم برای هر خبر یا گفت‌وگو، متن تنظیم‌شده را به دست ما برسانند؟
بر این باورم که عزیزان خبرنگار در حوزه سینما جزو اقشار زحمتکش رسانه‌ها هستند اما آیا نباید تعامل، دقت و آگاهی را بیش از این، به رفتار و فعالیت حرفهای خود اضافه کنند؟
انتهاي پيام/
