جشنواره ونیز؛
داستان واقعی فیلم "این‌ها قوانین هستند" ترحم مخاطب را بر می‌انگیزد
ناتوانی شخصیت‌ها در اعتراض، ترحم بیننده را بر می‌انگیزاند.
به گزارش خبرنگار سینمای جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از هالیوود ریپورتر، قطعیت رک و راست گواهی فوتی که از دستگاه چاپگر قدیمی بیرون می‌آید، گویای خبرهای بدی در محیط بی حاشیه‌ی فیلم "این‌ها قوانین هستند" به کارگردانی "اونجن اشویلچیک" کرواتی است.
فیلم "این‌ها قوانین هستند" در حومه شهر متروک زاگرب می‌گذرد، داستان الهام گرفته از واقع واقعی است و زندگی راننده اتوبوسی خوش رفتار به نام "ایو" ( با بازی هادزیها فیزبگوویچ) و همسرش "ماجا" (با بازی جانسا زالیکا) در آپارتمانی بهم ریخته با پسر هفده ساله‌ی عبوس و انزوا طلب‌شان، "تومیکا" زندگی می‌کنند.
"تومیکا" بیشتر با مادر کم حرفش که او را مادرانه و عاشقانه دوست دارد، ارتباط برقرار می‌کند. "تومیکا" بعد از اینکه شبی دیر به خانه می‌آید، خود را در اتاقش زندانی می کند وقتی بالاخره از اتاقش بیرون می‌آید، صورت زخمی و خونین‌اش نشان از دعوای و کتک کاری وحشتناکی دارد.
"تومیکا" فقط می‌گوید که دعوا کرده است اما حرف دیگری اضافه نمی‌کند. وقتی "تومیکا" بالاخره موافقت می‌کند برای عکس گرفتن به بیمارستان برود اما دکتر بعد از یک معاینه‌ی سرسری او را به خانه می‌فرستند. روز بعد پدر و مادرش او را بیهوش در دستشویی خانه پیدا می‌کنند. "تومیکا" را بلافاصله به بیمارستان می‌برند "تومیکا" به خاطر ضربه‌ای که به سرش وارد شده به کما رفته است.
اجرای "هادرزیها فیزبگوویچ" و "زالیکا" حتی وقتی احساسات به خرج می‌دهند. کاملا فریبنده است آنها ابتدا در واکنش به اتفاقات گیج و حیرت زده عمل می‌کنند و بسیار مقید صفات شخصیت‌شان هستند مثل شهروندانی خوب مطیع قانون بودن که حتی سوال نمی‌کنند که آیا دکترها و پرسنل بیمارستان همه‌ی اطلاعاتی که باید به آنها بدهند را داده‌اند. فقط متعجبند که چرا اولین دکتر بعد از معاینه‌ی "تومیکا" نتوانست عمق جراحت را تشخیص بدهد.
پذیرش منفعل و ناتوانی در اعتراض از مقامات و جواب خواستن از آنها، داستان را غم انگیز می‌کند.
ترحم فزاینده در داستان فیلم، قدرت دست کم گرفتن حقیقت را منتقل می‌کند. این درام پیچیده است نه به این دلیل که هیچکدام از انتقام‌های سینمایی را پیش نمی‌کشد.
بلکه تحمل این زوج در امتحان سختی که پس می‌دهند، چیزی است که در ذهن باقی می‌ماند. ابتدای فیلم آنها در زندگی روزمره خود به سر می‌برند و نشانه‌هایی از رنجش دو طرفه دیده می‌شود تا مهربانی و علاقه، در انتهای داستان امور عادی خانه و خانواده‌شان نشان از آسایش منحصر به فردی دارد.
فیلم "این‌ها قوانین هستند" در حومه شهر متروک زاگرب می‌گذرد، داستان الهام گرفته از واقع واقعی است و زندگی راننده اتوبوسی خوش رفتار به نام "ایو" ( با بازی هادزیها فیزبگوویچ) و همسرش "ماجا" (با بازی جانسا زالیکا) در آپارتمانی بهم ریخته با پسر هفده ساله‌ی عبوس و انزوا طلب‌شان، "تومیکا" زندگی می‌کنند.
"تومیکا" بیشتر با مادر کم حرفش که او را مادرانه و عاشقانه دوست دارد، ارتباط برقرار می‌کند. "تومیکا" بعد از اینکه شبی دیر به خانه می‌آید، خود را در اتاقش زندانی می کند وقتی بالاخره از اتاقش بیرون می‌آید، صورت زخمی و خونین‌اش نشان از دعوای و کتک کاری وحشتناکی دارد.
"تومیکا" فقط می‌گوید که دعوا کرده است اما حرف دیگری اضافه نمی‌کند. وقتی "تومیکا" بالاخره موافقت می‌کند برای عکس گرفتن به بیمارستان برود اما دکتر بعد از یک معاینه‌ی سرسری او را به خانه می‌فرستند. روز بعد پدر و مادرش او را بیهوش در دستشویی خانه پیدا می‌کنند. "تومیکا" را بلافاصله به بیمارستان می‌برند "تومیکا" به خاطر ضربه‌ای که به سرش وارد شده به کما رفته است.
اجرای "هادرزیها فیزبگوویچ" و "زالیکا" حتی وقتی احساسات به خرج می‌دهند. کاملا فریبنده است آنها ابتدا در واکنش به اتفاقات گیج و حیرت زده عمل می‌کنند و بسیار مقید صفات شخصیت‌شان هستند مثل شهروندانی خوب مطیع قانون بودن که حتی سوال نمی‌کنند که آیا دکترها و پرسنل بیمارستان همه‌ی اطلاعاتی که باید به آنها بدهند را داده‌اند. فقط متعجبند که چرا اولین دکتر بعد از معاینه‌ی "تومیکا" نتوانست عمق جراحت را تشخیص بدهد.
پذیرش منفعل و ناتوانی در اعتراض از مقامات و جواب خواستن از آنها، داستان را غم انگیز می‌کند.
ترحم فزاینده در داستان فیلم، قدرت دست کم گرفتن حقیقت را منتقل می‌کند. این درام پیچیده است نه به این دلیل که هیچکدام از انتقام‌های سینمایی را پیش نمی‌کشد.
بلکه تحمل این زوج در امتحان سختی که پس می‌دهند، چیزی است که در ذهن باقی می‌ماند. ابتدای فیلم آنها در زندگی روزمره خود به سر می‌برند و نشانه‌هایی از رنجش دو طرفه دیده می‌شود تا مهربانی و علاقه، در انتهای داستان امور عادی خانه و خانواده‌شان نشان از آسایش منحصر به فردی دارد.
انتهای پیام /
