مروری بر برگ آخر پرونده مدیریتی مشحون؛
شیب نزولی بسکتبال در دوران چهار ساله آخر
در حالی که طبق شنیده‌ها احتمال رسیدن تعداد نامزدهای انتخابات ریاست فدراسیون بسکتبال به 10 نفر هم وجود دارد، مروری بر وضعیت چهار سال آخر بسکتبال، سیر نزولی این رشته را نشان می‌دهد.
به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران؛ انتظار اهالی بسکتبال برای تعیین تکلیف ریاست فدراسیون امروز با صحبت های نصراله سجادی معاون ورزش حرفه ای و قهرمانی وزارت ورزش و جوانان به پایان رسید. سجادی از اعلام برنامه ثبت نام نامزدهای ریاست فدراسیون بسکتبال طی هفته آینده خبر داد تا به این ترتیب پرونده ی سومین دوره ی ریاست متوالی محمود مشحون در فدراسیون بسته شود.
مشحون که در حال حاضر 73 سال دارد با توجه به قوانین انتخاباتی وزارت ورزش امکان حضور در انتخابات را ندارد مگر اینکه به نحوی مجوز شرکت او در انتخابات صادر شود.
فلسفه ماتیچ و مدیریت مشحون
در اواخر دوران حضور وسلین ماتیچ در ایران و در حالی که یکی از تمرینات آخر قبل از اعزام به ووهان انجام می شد و طبق معمول چراغ های سالن هم بدون توجه به حضور چند نفر به تدریج خاموش می شد، مصاحبه ای فوری با ماتیچ انجام دادیم.
ماتیچ که خبر نداشت تا چند هفته ی بعد به یکی از چهره های منفور بسکتبال ایران تبدیل می شود از فلسفه خود با تشبیه روند کار تیم ها به رشد انسان ها صحبت کرد. ماتیچ اعتقاد داشت: " یک تیم هم مانند انسان ها ابتدا نوپا است و به تدریج رشد کرده و بزرگ می شود. در نهایت بعد از یک دوره اوج و شکوفایی به تدریج پیر شده و از کار می افتد."
مربی صربستانی که تاکید می کرد تیم ایران با میانگین 27 سال هنوز به دوران افول بعد از دو قهرمانی نرسیده است چند هفته بعد با شکست در ووهان یکی از مقصران اصلی باخت لقب گرفت و از ایران رفت.
اما فلسفه وی را می توان به دوران مدیریت طولانی مدت مشحون هم تعمیم داد.
دوران نوپایی و رشد
محمود مشحون که یک بار در سال 1358 به مدت یک سال و یک بار از سال 1368 تا 1373 ریاست فدراسیون بسکتبال را برعهده داشت بعد از 8 سال در شروع دهه ی هشتاد بار دیگر به فدراسیون بازگشت تا بیش از یک دهه در این سمت ماندگار شود.
دوران اول ریاست مشحون را به تعبیر ماتیچ می توان به زمان نوپایی و رشد بسکتبال تعبیر کرد.
مشحون که بعد از ریاست غضنفری وارد فدراسیون شده بود همیشه به برداشت کاشته های ریاست کوتاه مدت قبلی هم متهم می شود. هر چند که بارها پاسخ منتقدان را به این شکل داده است که 12 سال قبل بازیکنان ستاره فعلی تیم کودک بوده اند.
در هر حال پایه گذاری دوران اوج بسکتبال در دهه ی هشتاد به دوران اول ریاست مشحون بازمی گردد. زمانی که تیم ملی جوانان در سال 1381 نایب قهرمان آسیا شد و در سال 1383 تیم های جوانان در بنگلور هند و امید در تهران برای اولین بار طلا گرفته و به جام جهانی رسیدند.
هر چند اقبال زیادی در رده بزرگسالان وجود نداشت و تیم ملی یک سال بعد در جام ملت های آسیا ششم شد.
مربیانی که در حال حاضر از منتقدان مشحون هم به شمار می روند در صحبت های خود اذعان می کنند که رئیس فدراسیون با وجود شناخته شدن به نپذیرفتن انتقادات و خرد جمعی در دوران اول ریاست خود در دهه هشتاد روند فعلی را نداشته و از نظرات کارشناسان هم استفاده می کرد.
دوران جوانی و اوج
دوران دوم ریاست مشحون را می توان به جوانی و اوج مدیریتی وی تشبیه کرد.
تیم ملی بزرگسالان که در بازی های آسیایی دوحه قطر سوم شده بود در سال 2007 قهرمان جام ملت های آسیا شد و به المپیک رسید. در این زمان فدراسیون جهانی فیبا جایزه اسکار بسکتبال را هم به خاطر موفقیت های بسکتبال ایران به مشحون اهدا کرد.
تیم ملی یک سال بعد از حضور در المپیک بار دیگر در سال 2009 قهرمان آسیا شد و به جام جهانی رسید.
در این دوران لیگ باشگاهی ایران هم به اوج خود رسیده بود. در حالی که نام های بزرگی وارد لیگ بسکتبال می شدند در سال های 2007 و 2008 تیم صباباتری و در سال های 2009 و 2010 تیم مهرام قهرمان جام باشگاه های آسیا شدند. رقابت های لیگ نیز جذابیت خاصی داشت و تماشاگران هم استقبال خوبی از بازی های مهم می کردند.
در رده های پایه نیز بعد از یک دوره هفتم شدن تیم ملی جوانان بار دیگر قهرمانی با میزبانی سال 2008 در تهران تکرار شد.
دوران پیری و نزول
مشحون چهار سال قبل در حالی که رقیب انتخاباتی وی به دلایلی قانونی مجوز نهایی حضور در انتخابات را پیدا نکرد عملا بدون رقیب بار دیگر بر مسند ریاست فدراسیون بسکتبال نشست.
در حالی که عده ای از نظر سنی نیز اعتقاد به بالا رفتن سن وی برای ریاست فدراسیون را دارند، دوران مدیریتی مشحون نیز طی چهار سال گذشته به افول خود نزدیک شد.
انتقادات مخالفان به خاطر نحوه مدیریتی مشحون و انتقادناپذیر بودن او در این دوران به تدریج اوج گرفت.
تیم ملی که بعد از حضور در جام جهانی با وجود امید به قهرمانی در بازی های آسیایی گوانگجو با مقام سوم به ایران بازگشته بود، در جام ملت های 2011 پنجم شد.
هر چند بار دیگر موفقیت هایی با قهرمانی در 2 دوره کاپ آسیا و جام ملت های 2013 و صعود به جام جهانی به دست آمد اما در بازی های آسیایی 2014 انتظارات برای قهرمانی تیم ملی برآورده نشد. این درحالی بود که بسکتبال آسیا هم به طور کلی دوران خوبی را با وابستگی تیم های شرقی به بازیکنان خارجی، دوران بازسازی چین و غیبت لبنان به خاطر تعلیق سپری نمی کند.
داستان تیم های پایه
اوضاع تیم های پایه هم در دوران آخر ریاست مشحون با فراز و نشیب زیادی همراه بود. تیم زیر 18 سال که در سال 2010 چهارم شده بود در سال 2012 به فینال نرسید و امسال نیز با وجود نسل خوب بازیکنان که با حرف از قهرمانی به مسابقات آسیایی رفتند عنوان نایب قهرمانی را به دست آورد.
البته در این میان تیم ملی جوانان در جام جهانی سال قبل به مرحله ی دوم صعود کرد.
اما اوضاع تیم زیر 16 سال از این هم بدتر بود. تیم زیر 16 سال در سال 2011 به بهانه ی مشکلات ویزا به مسابقات آسیایی اعزام نشد. جریانی که حواشی و بحث های زیادی به همراه داشت.
در حالی که سال قبل میزبانی مسابقات زیر 16 سال آسیا نیز به تهران رسیده بود، تیم نوجوانان ایران در رده ی ششم قرار گرفت.
اوج وضعیت نابسامان تیم های پایه نیز امسال در رده 15 سال مشخص شد. جایی که باز هم با میزبانی در تهران، جام قهرمانی غرب آسیا به دست مسئولان ایرانی به تیم عراق داده شد و موضوعاتی قدیمی مانند صغرسن حریفان عرب بهانه ی این نتیجه شد.
نداشتن تدارکات مناسب، برنامه ریزی ضعیف و در مواردی انتخاب بد کادرفنی مربیان پایه در این سال ها از عوامل ضعف کار پایه به شمار می رود.
در حالی که اسلامی مربی تیم ملی زیر 18 سال ایران، سرمربی صربستانی تیم را در مصاحبه ای به فحاشی و بلد نبودن کار متهم کرد، همین مربی صربستانی هم در تمام مدت از در اختیار نداشتن سالن و برنامه ریزی ضعیف فدراسیون شکایت می کرد.
دوران نزولی لیگ
به جز بحث نتایج در چهار سال اخیر وضعیت نزولی لیگ به نقطه ی اوج انتقادات تبدیل شد. برخی همین لیگ ضعیف را عامل اصلی مشکلات تیم ملی می دانند.
درحالی که در دهه ی هشتاد اسپانسرهای خوبی وارد بسکتبال شدند با رسیدن به دهه ی نود روند برعکسی با خارج شدن اسپانسرهای خوب طی شد.
فدراسیون بسکتبال که در بیانیه ی مربوط به باشگاه افرا خروج اسپانسرها را به مشکلات مالی آنها مرتبط می دانست به دفعات از سوی اسپانسرهایی مانند توزین الکتریک و نمایندگان شیراز، یکی از دلایل کنار رفتن آنها عنوان شد.
از طرفی تعداد شهرهای درگیر لیگ هم کاهش پیدا کرده و اثری از استان های بازیکن سازی مانند کردستان و چهارمحال بختیاری در لیگ های بسکتبال دیده نمی شود.
فدراسیون بسکتبال در این مدت با انتقادات دیگری مانند نگرفتن میزبانی های بزرگ نیز مواجه بوده است. موردی که همیشه به بهانه ی نداشتن سالن مناسب در تهران به راحتی فراموش شد در حالی که امکانات شهرستان هایی مانند ماهشهر و اصفهان مورد توجه قرار نگرفت.
با تمام موارد ذکر شده تصور یک شیب نزولی در چهار سال آخر مدیریت مشحون پدید می آید که همین موضوع باعث اشتیاق بسیاری از اهالی بسکتبال به ایجاد تغییر با انتخابات ریاست فدراسیون شده است.
انتخاباتی که طبق شنیده ها حدود 10 نفر برای ورود به آن آماده شده اند و شلوغی آن هیچ شباهتی به انتخابات تک نفری چهار سال قبل ندارد.
انتهای پیام/
مشحون که در حال حاضر 73 سال دارد با توجه به قوانین انتخاباتی وزارت ورزش امکان حضور در انتخابات را ندارد مگر اینکه به نحوی مجوز شرکت او در انتخابات صادر شود.
فلسفه ماتیچ و مدیریت مشحون
در اواخر دوران حضور وسلین ماتیچ در ایران و در حالی که یکی از تمرینات آخر قبل از اعزام به ووهان انجام می شد و طبق معمول چراغ های سالن هم بدون توجه به حضور چند نفر به تدریج خاموش می شد، مصاحبه ای فوری با ماتیچ انجام دادیم.
ماتیچ که خبر نداشت تا چند هفته ی بعد به یکی از چهره های منفور بسکتبال ایران تبدیل می شود از فلسفه خود با تشبیه روند کار تیم ها به رشد انسان ها صحبت کرد. ماتیچ اعتقاد داشت: " یک تیم هم مانند انسان ها ابتدا نوپا است و به تدریج رشد کرده و بزرگ می شود. در نهایت بعد از یک دوره اوج و شکوفایی به تدریج پیر شده و از کار می افتد."
مربی صربستانی که تاکید می کرد تیم ایران با میانگین 27 سال هنوز به دوران افول بعد از دو قهرمانی نرسیده است چند هفته بعد با شکست در ووهان یکی از مقصران اصلی باخت لقب گرفت و از ایران رفت.
اما فلسفه وی را می توان به دوران مدیریت طولانی مدت مشحون هم تعمیم داد.
دوران نوپایی و رشد
محمود مشحون که یک بار در سال 1358 به مدت یک سال و یک بار از سال 1368 تا 1373 ریاست فدراسیون بسکتبال را برعهده داشت بعد از 8 سال در شروع دهه ی هشتاد بار دیگر به فدراسیون بازگشت تا بیش از یک دهه در این سمت ماندگار شود.
دوران اول ریاست مشحون را به تعبیر ماتیچ می توان به زمان نوپایی و رشد بسکتبال تعبیر کرد.
مشحون که بعد از ریاست غضنفری وارد فدراسیون شده بود همیشه به برداشت کاشته های ریاست کوتاه مدت قبلی هم متهم می شود. هر چند که بارها پاسخ منتقدان را به این شکل داده است که 12 سال قبل بازیکنان ستاره فعلی تیم کودک بوده اند.
در هر حال پایه گذاری دوران اوج بسکتبال در دهه ی هشتاد به دوران اول ریاست مشحون بازمی گردد. زمانی که تیم ملی جوانان در سال 1381 نایب قهرمان آسیا شد و در سال 1383 تیم های جوانان در بنگلور هند و امید در تهران برای اولین بار طلا گرفته و به جام جهانی رسیدند.
هر چند اقبال زیادی در رده بزرگسالان وجود نداشت و تیم ملی یک سال بعد در جام ملت های آسیا ششم شد.
مربیانی که در حال حاضر از منتقدان مشحون هم به شمار می روند در صحبت های خود اذعان می کنند که رئیس فدراسیون با وجود شناخته شدن به نپذیرفتن انتقادات و خرد جمعی در دوران اول ریاست خود در دهه هشتاد روند فعلی را نداشته و از نظرات کارشناسان هم استفاده می کرد.
دوران جوانی و اوج
دوران دوم ریاست مشحون را می توان به جوانی و اوج مدیریتی وی تشبیه کرد.
تیم ملی بزرگسالان که در بازی های آسیایی دوحه قطر سوم شده بود در سال 2007 قهرمان جام ملت های آسیا شد و به المپیک رسید. در این زمان فدراسیون جهانی فیبا جایزه اسکار بسکتبال را هم به خاطر موفقیت های بسکتبال ایران به مشحون اهدا کرد.
تیم ملی یک سال بعد از حضور در المپیک بار دیگر در سال 2009 قهرمان آسیا شد و به جام جهانی رسید.
در این دوران لیگ باشگاهی ایران هم به اوج خود رسیده بود. در حالی که نام های بزرگی وارد لیگ بسکتبال می شدند در سال های 2007 و 2008 تیم صباباتری و در سال های 2009 و 2010 تیم مهرام قهرمان جام باشگاه های آسیا شدند. رقابت های لیگ نیز جذابیت خاصی داشت و تماشاگران هم استقبال خوبی از بازی های مهم می کردند.
در رده های پایه نیز بعد از یک دوره هفتم شدن تیم ملی جوانان بار دیگر قهرمانی با میزبانی سال 2008 در تهران تکرار شد.
دوران پیری و نزول
مشحون چهار سال قبل در حالی که رقیب انتخاباتی وی به دلایلی قانونی مجوز نهایی حضور در انتخابات را پیدا نکرد عملا بدون رقیب بار دیگر بر مسند ریاست فدراسیون بسکتبال نشست.
در حالی که عده ای از نظر سنی نیز اعتقاد به بالا رفتن سن وی برای ریاست فدراسیون را دارند، دوران مدیریتی مشحون نیز طی چهار سال گذشته به افول خود نزدیک شد.
انتقادات مخالفان به خاطر نحوه مدیریتی مشحون و انتقادناپذیر بودن او در این دوران به تدریج اوج گرفت.
تیم ملی که بعد از حضور در جام جهانی با وجود امید به قهرمانی در بازی های آسیایی گوانگجو با مقام سوم به ایران بازگشته بود، در جام ملت های 2011 پنجم شد.
هر چند بار دیگر موفقیت هایی با قهرمانی در 2 دوره کاپ آسیا و جام ملت های 2013 و صعود به جام جهانی به دست آمد اما در بازی های آسیایی 2014 انتظارات برای قهرمانی تیم ملی برآورده نشد. این درحالی بود که بسکتبال آسیا هم به طور کلی دوران خوبی را با وابستگی تیم های شرقی به بازیکنان خارجی، دوران بازسازی چین و غیبت لبنان به خاطر تعلیق سپری نمی کند.
داستان تیم های پایه
اوضاع تیم های پایه هم در دوران آخر ریاست مشحون با فراز و نشیب زیادی همراه بود. تیم زیر 18 سال که در سال 2010 چهارم شده بود در سال 2012 به فینال نرسید و امسال نیز با وجود نسل خوب بازیکنان که با حرف از قهرمانی به مسابقات آسیایی رفتند عنوان نایب قهرمانی را به دست آورد.
البته در این میان تیم ملی جوانان در جام جهانی سال قبل به مرحله ی دوم صعود کرد.
اما اوضاع تیم زیر 16 سال از این هم بدتر بود. تیم زیر 16 سال در سال 2011 به بهانه ی مشکلات ویزا به مسابقات آسیایی اعزام نشد. جریانی که حواشی و بحث های زیادی به همراه داشت.
در حالی که سال قبل میزبانی مسابقات زیر 16 سال آسیا نیز به تهران رسیده بود، تیم نوجوانان ایران در رده ی ششم قرار گرفت.
اوج وضعیت نابسامان تیم های پایه نیز امسال در رده 15 سال مشخص شد. جایی که باز هم با میزبانی در تهران، جام قهرمانی غرب آسیا به دست مسئولان ایرانی به تیم عراق داده شد و موضوعاتی قدیمی مانند صغرسن حریفان عرب بهانه ی این نتیجه شد.
نداشتن تدارکات مناسب، برنامه ریزی ضعیف و در مواردی انتخاب بد کادرفنی مربیان پایه در این سال ها از عوامل ضعف کار پایه به شمار می رود.
در حالی که اسلامی مربی تیم ملی زیر 18 سال ایران، سرمربی صربستانی تیم را در مصاحبه ای به فحاشی و بلد نبودن کار متهم کرد، همین مربی صربستانی هم در تمام مدت از در اختیار نداشتن سالن و برنامه ریزی ضعیف فدراسیون شکایت می کرد.
دوران نزولی لیگ
به جز بحث نتایج در چهار سال اخیر وضعیت نزولی لیگ به نقطه ی اوج انتقادات تبدیل شد. برخی همین لیگ ضعیف را عامل اصلی مشکلات تیم ملی می دانند.
درحالی که در دهه ی هشتاد اسپانسرهای خوبی وارد بسکتبال شدند با رسیدن به دهه ی نود روند برعکسی با خارج شدن اسپانسرهای خوب طی شد.
فدراسیون بسکتبال که در بیانیه ی مربوط به باشگاه افرا خروج اسپانسرها را به مشکلات مالی آنها مرتبط می دانست به دفعات از سوی اسپانسرهایی مانند توزین الکتریک و نمایندگان شیراز، یکی از دلایل کنار رفتن آنها عنوان شد.
از طرفی تعداد شهرهای درگیر لیگ هم کاهش پیدا کرده و اثری از استان های بازیکن سازی مانند کردستان و چهارمحال بختیاری در لیگ های بسکتبال دیده نمی شود.
فدراسیون بسکتبال در این مدت با انتقادات دیگری مانند نگرفتن میزبانی های بزرگ نیز مواجه بوده است. موردی که همیشه به بهانه ی نداشتن سالن مناسب در تهران به راحتی فراموش شد در حالی که امکانات شهرستان هایی مانند ماهشهر و اصفهان مورد توجه قرار نگرفت.
با تمام موارد ذکر شده تصور یک شیب نزولی در چهار سال آخر مدیریت مشحون پدید می آید که همین موضوع باعث اشتیاق بسیاری از اهالی بسکتبال به ایجاد تغییر با انتخابات ریاست فدراسیون شده است.
انتخاباتی که طبق شنیده ها حدود 10 نفر برای ورود به آن آماده شده اند و شلوغی آن هیچ شباهتی به انتخابات تک نفری چهار سال قبل ندارد.
انتهای پیام/
