جروزالم پست: کنگره باید در مذاکرات هسته‌ای ایران نقش داشته باشد
روزنامه جروزالم پست نوشت: کنگره تحت کنترل جمهوریخواهان باید در روند مذاکرات هسته ای با ایران نقش داشته باشد.
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه صهیونیستی جروزالم پست در شماره امروز خود در تحلیلی به قلم "آلن درشوویتز" نوشت: حالا که هر دو مجلس کنگره در کنترل جمهوریخواهان است ، آیا باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا آزادی عمل بیشتری برای توافق با ایران درباره برنامه هسته ای خواهد داشت؟
بسیاری از اعضای کنگره، در هر دو مجلس و در هر دو طرف جناح های سیاسی ، مدعی‌اند اوباما می خواهد به ایران اجازه دهد به آستانه تبدیل شدن به یک قدرت هسته ای نظامی برسد. رهبران اسرائیل، هم در جناح اکثریت و هم در جناح مخالف نیز از همین نگرانند.
کنگره جدید مایل است نقشی در پرداختن به این پرسش ها داشته باشد ، اما کاخ سفید تاکید می کند بر اساس قانون اساسی ، مسئولیت سیاست خارجی فقط بر عهده قوه مجریه -- رئیس جمهور ، کابینه وی و کارکنانش -- نهاده شده است. حتی وقتی امضای پیمان ها به میان می آید ، سنا باید تصمیمات رئیس جمهور را با دو سوم آراء تصویب کند و انتصاب سفیران نیز به تایید اکثریت برسد.
جروزالم پست افزود: هدف کسانی که این اختیارات را تقسیم کردند ایجاد ساز و کارهای نظارت و کنترل بود تا اطمینان حاصل شود که تصمیمات مهم -- از جمله آنهایی که بر سیاست خارجی تاثیر می گذارد -- با حمایت هر دو قوه مجریه و مقننه اتخاذ می شود. هدف این نبود که روند تصمیم گیری قفل نشود ، یا اینکه قوه مجریه به تنهایی اجازه داشته باشد همه تصمیمات مهم را در سیاست خارجی اتخاذ کند. هدف این بود که تلاش شود اندکی توافق ، از طریق مذاکره و مصالحه میان دو قوه ، به دست آید. این تقسیم اختیارات بر اساس قانون اساسی چه تاثیری بر مذاکرات کنونی با ایران بر سر برنامه هسته ای این کشور دارد؟ پاسخ به این بستگی دارد که آیا کنگره بخواهد از اختیارات قانونی خود برای مشارکت در تصمیمات سیاست خارجی استفاده کند یا خیر. در اینکه هر گونه توافق با ایران مشابهت کافی با یک پیمان خواهد داشت و به تصویب سنا نیازمند خواهد بود ،می توان بحث کرد . اما حتی اگر اینگونه نباشد ، هر گونه توافق احتمالی لزوما مستلزم لغو تحریم هایی خواهد بود که کنگره به تصویب رسانده است. کنگره نیز آشکارا این اختیار را دارد که از کاهش تحریم ها خودداری و در واقع آنها را تقویت کند.
اوباما برای توافق با ایران فعال مایشاء نخواهد بود. نباید هم باشد. دوره تصدی رئیس جمهور بر اساس قانون اساسی محدود است و این خطر وجود دارد که یک رئیس جمهور نگاه کوته بینانه ای در سیاست خارجی خود داشته باشد و بخواهد برای حفظ میراث خود از اتخاذ تصمیمات مهم شانه خالی کند. از طرف دیگر ،کنگره یک نهاد دائمی با دوره های تصدی روی هم افتاده است که این مسئولیت مهم را بر عهده دارد که نگذارد منافع کوتاه مدت هر دولتی منافع دراز مدت کشور را به مخاطره اندازد. برای همین است که کنگره باید خواستار ایفای نقش در مذاکرات کنونی با ایران باشد.
اما رئیس جمهور (اوباما) ممکن است اصرار کند که فقط او اختیار توافق با ایران را داشته باشد. این ممکن است موجب کشمکش میان دو قوه مجریه و قوه مقننه شود که قوه سوم، یعنی قضاتی که مادام العمر منصوب می شوند ، نتواند آن را حل و فصل کند.
انتهای پیام./
