ترور دانشمندان هسته‌ای یک معضل ایرانی نیست/در قوانین شورای امنیت محکومیتی برای ترور دانشمندان یافت نمی‌شود

"محمدعبدالهی" در گفتگو با خبرنگار احزاب و تشکل‌های باشگاه خبرنگاران، با اشاره به اینکه ترور دانشمندان هسته‌ای معضلی نیست که خاص کشور ایران باشد، اظهارداشت: سه ترور اولیه دانشمندان هسته‌ای در جهان به  کشور مصر برمی‌گردد. سپس موج این ترورها به دانشمندان هسته‌ای در عراق رسید.
 
استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به اینکه جنگ و اشغال عراق فرصت مغتنمی را در اختیار سرویسهای جاجوسی اسرائیل برای ترور دانشمندان  قرار داد تصریح کرد: تعداد ترور دانشمندان عراقی در حوزه هسته‌ای بسیار خیره کننده و قابل توجه است و بیانگر این نکته است که چطور ذخایر یک کشور در اثر اشغال می‌تواند غارت شود.
 
وی در ادامه به مسئلهی ترور دانشمندان در ایران پرداخت و تصریح کرد: در ایران ما 12 شهید هسته‌ای تقدیم نظام و انقلاب کردیم. اولین شهید هسته‌ای پرویز منشاوی است که در سال 57 ترور می‌شود پس از آن سید علی موسوی، رمضان رستمی، پرویز احمدی ،عنایت امینی، علی اصغر حسین‌زاده، محمد علی مهدوی، سید احمد طیب‌زاده، مسعود علی‌محمدی، اردشیر حسین‌پور، مجید شهریاری، داریوش رضایی‌نژاد و مصطفی احمد روشن از جمله شهدایی بودند که تا امروز در مسیر هسته‌ای جان خود را از دست دادند.

عبدالهی با تأکید براینکه ترور دانشمندان هسته‌ای یک مسئله ایرانی نیست تصریح کرد: حداقل در سه کشور شاهد ترور دانشمندان بودیم و به همین دلیل باید به دنبال راهکار بین‌المللی برای حل این معضل باشیم.
 
استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: دولت عراق علی رغم پذیرش کنوانسیون منع سلاح هسته‌ای موفق شده بود پنهانی برنامه اتمی گسترده‌ای را توسعه دهد و پس از اطلاع سرویسهای جاجوسی رژیم صهیونسیتی جنگده‌های این رژیم این تأسیسات را منهدم کردند.
 
وی اضافه کرد: کنوانسیون سرکوب اقدامات هسته‌ای کنوانسیونی است که قابلیت پیگیری تغییر و استرداد متهمین را دارد و البته هدف این کنوانسیون تنها حمایت از تأسیسات هسته‌ای است و در هیچ یک از بندهای خود حمایت از پرسنل هسته‌ای را عهده دار نگشته است البته لازم به ذکر است ایران عضو این کنوانسیون نمی‌باشد.
 
استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: کنوانسیون دیگری در سال 1975 در نیورک تصویب شد که وظیفه اصلی آن حمایت از سران دولتها و حکومتها است و این کنوانسیون نقشی در حمایت از دانشمندان هسته‌ای کشورها ندارد.
 
وی در ادامه با اشاره به نکات قابل استناد از کنوانسیون فوق اظهار داشت: منموعیت ترور در کشورها، ممنوعیت فعال و منفعل از عملیاتهای تروریستی از جمله کاربردهای این کنوانسیون است.

عبدالهی با بیان اینکه در قوانین شورای امنیت هیچ محکومیتی در ترور دانشمندان هسته‌ای یافت نمی‌شود تصریح کرد: در این قوانین محکومیت حمله به روزنامه‌نگاران در درگیری مسلحانه کاملاً طراحی شده است.
 
این استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه شهید بهشتی در پایان خاطر نشان کرد: طی بررسی‌های انجام شده حقوق بین‌الملل با یک دغدغه بین‌المللی روبرو است و آن ترور دانشمندان هسته‌ای در تمام کشورهاست و این در حالی است که حقوق بین‌الملل برای پیشگیری از این ترورها به اندازه‌ کافی توسعه نیافته است و ما حتی شاهدصدور یک قطعنامه ‌از طرف شورای امنیت در محکومیت ترور  دانشمندان هسته‌ای نیستیم و در نهایت امیدواریم تصویب کنوانسیونهای بین‌المللی برای حمایت از اشخاص دارای اهمیت عملی در دستور کار افراد در حقوق بین‌الملل قرار گیرد.
 
انتهای پیام/