کندوان یکی از سه روستای صخره ای جهان میزبان گردشگران نوروزی

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از تبریز، این روستا دارای جاذبه‌های گردشگری فراوانی‌است که به‌دلیل شکل خانه‌های آن که به‌مانند کندوی عسل در دل کوه کنده شده‌اند است.

معماری بومی روستای کندوان معماری صخره‌ای است، این روستا به سبب ویژگی معماری صخره‌ای و بافت مخصوص آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. کندوان یکی از سه روستای صخره‌ای جهان است که این موجب جذابیت بی‌نظیر آن شده است. معماری روستای کندوان و جاری بودن زندگی مردم در قالب بافت قدیمی آن یک استثناء در دنیا به حساب می‌آید چرا که دیگر در کاپادوکیه ترکیه و داکوتا آمریکا (هر دو دارای معماری صخره‌ای هستند) کسی زندگی نمی‌کند.

در حقیقت آنچه به کندوان هویت باستانی و تاریخی داده است، وجود ۱۱۷ خانواده و منزل مسکونی درون توده‌های مخروطی و هرمی شکل صخره‌هاست. می‌توان گفت وجه تسمیه کندوان به خاطر خانه‌های کندویی شکلی است که در دل این صخره‌های مخروطی قرار گرفته‌اند.

شهر اسكو به دلیل موقعیت مساعد كشاورزی منطقه ای كه در آن قرار دارد همواره از شهرهای آباد ایران بوده است. نام اسكو در كتیبه های سارگن دوم پادشاه آشوری در سده های اول هزاره اول قبل از میلاد آمده است.

تپه ها، آثار معماری و قبرستان های تاریخی نشان از قدمت این منطقه كهنسال دارد. همچنین میلان بعنوان بخشی از اسكو دارای سیستم تقسیم آب و آبیاری بسیار قدیمی می باشد.

 مسجد میلان از همان زمانی كه بنیان آن گذاشته شده است یعنی در سالهای نخست هزاره دوم هجری ( كتیبه مسجد سال ۱۰۳۴ را نشان می دهد ) بصورت مجموعه طراحی و اجرا شده است. مسجد، حمام، قنات، آب نما و … از عناصر اصلی مجموعه میلان هستند.

 مسجد اصلی بصورت پلانی منسجم به ابعاد ۱۶× ۱۶ متر در یك مربع كامل گنجانده شده است كه شامل ۹ گنبد عرقچین می باشد. عمق ایوانهای سه طرف مسجد ( شمال و شرق و غرب ) بطور دقیق محاسبه شده است. بطوریكه در مدت نزدیك به ۴ قرن در طاقها و گنبدها هیچ رانش و خللی مشاهده نشده است. ایوان ضلع غربی مشرف به میدان و آب نما به طول ۱۶ متر و عرض ۳ متر علاوه بر زیبایی در تابستان و زمستان به اعتدال هوای داخلی مسجد می افزاید.

ایوان در حال تخریب بوده و در سال های ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ برای پیشگیری از ریزش و احتمال خطرات جانی جمع آوری و دوباره سازی شده است. كف ایوان همتراز كف مسجد و درحدود ۱۲۰ سانتیمتر از میدان بالاتر است.

گفتنی است از فضای زیر ایوان به عنوان وضوخانه و موتورخانه استفاده می شود که در اوائل قرن جاری در شرق مسجد فضایی به ابعاد ۷× ۱۶ متر با دیوارهای خشتی و روكش آجری و سقف چوبی به عنوان انباری ـ كف شكن به مسجد دوره صفویه اضافه شده است كه هماهنگ با معماری مسجد نبوده و جمع آوری گردید همان فضا با معماری سنتی و هماهنگ با مسجد در دو طبقه كه طبقه همكف برای كفشكن ـ آبدارخانه ـ هشتی و طبقه فوقانی برای استفاده بانوان طراحی شده است. بطور كلی سطوح بخشهای مختلف عبارتند از : سطح مسجد ۲۵۶ متر مربع، ایوان غربی دو طبقه ۹۶ متر مربع، بخش شرقی در دو طبقه ۲۲۴ مترمربع، جمعاً ۵۷۶ مترمربع كه ۲۵۶ مترمربع آن مرمت و ۳۳۰مترمربع آن بازسازی شده است.

مناره مسجد بعلت عدم ایستایی و تعمیرات نامناسب گذشته مجدداً طراحی و اجرا شده است. مسجد جامع میلان مربوط به دوره صفوی – دوره قاجار است و این اثر در تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۷۹۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مجارشین (میرزانشین) (به انگلیسی : majarshin ، به ترکی آذربایجانی: məcarşin ) یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان گنبرف بخش مرکزی شهرستان اسکو واقع شده‌ و در حدود ۶۵ کیلومتری کلان شهر تبریز قرار گرفته است. جمعیت این روستا بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390 ، 1122 نفر بوده است .

مجارشین روستایی تاریخی است که در دل طبیعت سرسبز، بکر و کوهستانی استان آذربایجان شرقی واقع شده است. همچنین «مجارشین» گنجینه‌ای از آثار تاریخی، مناظر طبیعی و جاذبه‌های گردشگری متعدد و متنوع به شمار می‌رود. 

بارزترین مشخصه‌های فعالیت‌های اهالی این روستا کشاورزی ، دامداری و قالی بافی می‌باشد.پوشش گیاهی مجارشین را بیشتر درختان گردو و صنوبر ( قلمه ) تشکیل داده است.

دامداری در این روستا به دلیل وجود مراتع زیاد و مخصوصا مراتع سرسبز سویوخ بولاغ و آغ دره نسبت به روستاهای اطراف گسترده‌تر می‌باشد که نتیجه آن وفور محصولات لبنی و به تبع آن کمک به اقتصاد خانوار روستایی می‌باشد.

انتهای پیام/ب