سوغات سوزی یا فرصت سازی ، سهم صنایع دستی از صادرات غیر نفتی

سید صادق تقیان 66 ساله اهل روستای سید محله ساری می گوید تا 30 سال قبل اهالی این روستاها و روستاهای اطراف درمنازل خود زیرانداز و نورگیر پنجره می بافتند ومی فروختند اما امروزبا پیشرفت تکنولوژی وآمدن حصیرهای چینی دیگر کوب مازندران حنایش رنگ ندارد.

وی گفت: هزارو500 متر کوب هرسال در ابعاد نیم متری برای تابلوی نقاشی تا 6متری می بافم.

زمانی نه چندان دور کارگاه های تونلی با تعداد زیادی کوره از ابتدا تا انتهای کلاگر محله جویبار محل کار استادان سفالگری مازندران همچون غلامعلی چینی ساز ، عزیزالله فکوری ، عظیم بخشی، یوسف طالبی و سبحان نجفی بود.

سفالینه های کلاگر محله جویبار بازارهای آن زمان را به تسخیر خود درآورده بودند و چهارشنبه بازار قائمشهر و پنجشنبه بازار بهنمیر محل عرضه و فروش هنر دست استادان بود.

علی توکل زاده یکی ازلاک تراشان روستای گزنا سرای نوراست که 42سال از عمر خود را صرف این صنعت آبا واجادی خود کرده است.

وی گفت : روزگاری در این روستا همه با هنر لاک تراشی امرار و معاش می کردند والان با مرور زمان و آمدن وسایل آشپزخانه از جنس استیل و چینی وپلاستیک دیگر کسی رغبت به خرید این محصول ندارد.

محقق و کارشناس صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران با بیان اینکه پیشینه هنر لاک تراشی در مازندران مربوط به 8 تا 11 هزار سال گذشته است گفت: هنرمندان وسایل مورد نیاز روزمره خود را با ساخت مصنوعات چوبی تامین می کردند.

امیرآقایی افزود: بر اساس تحقیقات به عمل آمده در حاشیه دریا، دشت و ارتفاعات مازندران قابلیت رشد گونه های مختلف خیزران کاملا وجود دارد که نمونه رایج در جایگزینی دیگر چوبها است و محصولات چوبی وارداتی کشورهای آسیای شرقی نیز از این درخت ساخته می شود.

مدیرکل میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری مازندران گفت: تنوع صنایع و هنرهای سنتی مازندران را به قطب آثار دستی و سنتی تبدیل کرده اما نبود بازاری برای فروش و عرضه مایه نگرانی هنرمندان این رشته‌ها شده است.

بزرگ نیا با بیان اینکه ۳۷ اثر هنرمندان مازندرانی نشان ملی و ۱۲ آثار مهر اصالت یونسکو کسب کردند افزود: مازندران محروم از یک بازارچه‌های دائمی صنایع دستی است.

اهمیت و مزیت های صنایع دستی روستایی در توسعه اقتصادی

بیش از۹۰ درصد از منابع نخست صنایع دستی در داخل کشور فراهم است که مهم ترین آنها نیروی انسانی، مواد اولیه و وسایل و ابزار کار است و به همین جهت، می توان گفت صنایع دستی در تولیدات ملی نقش مهمی ایفا می کند.

خانواده ای به نام محبی که فارق از هیاهوی زندگی شهری و شغل های امروزی، در کنج این دیوارهای سنتی، کارگاهی ساده و بی ریا جلوه نمایی می کند، کارگاهی کاه گلی که صدای نفس های 7هزار ساله سفال از آن شنیده می شود، اتاقکی که زمینه اشتغال را برای 30 نفر اعضای این خانواده فراهم کرده است.

محب علی محبی که پدر بزرگ خانواده است، قدمت این هنر را در خانواده خود از سه نسل گذشته اعلام کرد و گفت: هنر سفال از اجدادم به من به ارث رسیده و من هم آن را به فرزندانم آموختم.

کارشناس صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران هم با بیان اینکه این سازمان برای آشنایی هنرمندان صنایع دستی با استانداردهای مهر اصالت سالانه دوره های آموزشی برگذار و از آنها حمایت می کند، گفت: هنرمندانی که موفق به دریافت مهر اصالت ملی یا بین المللی شدند، در صورت فعالیت مستمر و برخورداری از بازار فروش در اولویت پرداخت تسهیلات و شرکت در نمایشگاههای ملی و بین المللی قرار می گیرند.

به گفته شعبانی از 18هزار هنرمند صنایع دستی مازندران 250 نفر سفالگر هستند که سالانه 5 میلیون سازه سفالی تولید و روانه بازارهای داخلی می کنند.

احیاء صنایع دستی روستایی مقدمه شکوفایی اقتصادی

مسئول توسعه و ترویج صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری مازندران گفت : دست سازهای استان با هدف مخاطب پسندی و ایجاد تنوع بر اساس ذائقه و نیاز خریداران باز تعریف می شود.

عاطفه شعبانی افزود : تشکیل این کمیته را برای نخستین بار در کشور حوزه معاونت صنایع دستی مازندران پیشنهاد داده و هم اکنون نیز در مرحله انتخاب اعضای کمیته است .

احیاء، حفظ و توسعه صنایع دستی روستایی به عنوان بخشی از فرهنگ، هنر و تاریخ کشور قبل از هر چیز نیازمند آن است که به عنوان دغدغه ­ای مهم برای مسئولان و حتی مردم جوامع روستایی و شهری جلوه گر شود. در این راستا، حمایت های مالی و معنوی در کنار توجه به زیرساخت های توسعه صنایع دستی روستایی و سیاستگذاری و هدف گذاری مناسب در این بخش کمک مؤثری در ترغیب و ترویج صنایع دستی روستایی محسوب می شود. بر همین اساس، لازم است مسئولان امر علاوه بر تأمین اعتبارات مناسب با توسعه صنایع دستی روستایی، برنامه ریزی مطلوب و بلند مدت را به منظور استفاده و بهره برداری مناسب از ظرفیت ها و فرصت های موجود انجام دهند و لازمه آن نیز بیش از هر چیز نیازمند شناسایی موانع و مشکلات این بخش و رفع آنهاست.

انتهای پیام/