اکونومیست: حالا که انگلیس به «برکسیت» رأی داده چه می شود؟/ توفان در راه است

به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان، وبسایت اکونومیست در مطلبی نوشت: انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا رأی داد. حالا چه می شود؟ پاسخ سریعی برای اتباع اروپایی که در انگلیس زندگی می کنند و همچنین اتباع انگلیسی که در اروپا زندگی می کنند وجود ندارد. وضع تجارت های هر دو طرف هم همین طور است. این مسئله به مذاکراتی بستگی دارد که سال ها طول خواهد کشید-و هیچ کس نمی داند چند سال. چون تنها کشوری که پیشتر و در سال 1982 به خروج از اروپا رأی داد، گرین لند  500 هزار نفری بود. اولین هدف دیوید کامرون -- نخست وزیر انگلیس که از استعفای خودش نیز خبر داده -- آرام کردن بازار خواهد بود. هم اکنون آسیا به این خبرها واکنش نشان داده است. برابری پوند در برابر دلار 9 درصد و در برابر ین ژاپن 13 درصد کاهش داشت که طبعا به لحاظ سنتی، مایه نگرانی سرمایه گذاران است. سهام اصلی ژاپن، حدود 8 درصد سقوط کرد. برخی کارشناسان هشدار داده اند که ارزش پوند ممکن است تا 20 درصد کاهش یابد. جرج آزبرن رئیس خزانه داری انگلیس حالا باید تصمیم بگیرد همان طور که قبل از همه پرسی وعده داده بود، بودجه اضطراری برکسیت (خروج انگلیس از اتحادیه اروپا) را اعلام کند یا نه. 

کامرون وعده داده است که انگلیس به سرعت ماده 50 پیمان لیسبون را اجرا کند که طی آن برای توافق در خصوص شروط خروج، دو سال مهلت تعیین شده است. اما باقی نماندن خود او بر سر پستش، ممکن است پرسش هایی در این خصوص را ایجاد کند. اگر یک طرفدار خروج انگلیس، عهده دار سمت نخست وزیری شود، می تواند ادعا کند که ماده 50 جانب دارانه است و به ضرر کشوری است که از اتحادیه اروپا خارج می شود. طبق ماده 50، مفاد و شروط خروج انگلیس بدون رأی این کشور باید مورد توافق 27 کشور دیگر قرار گیرد. بنابراین طرفداران خروج، ترجیح می دهند به صورت غیررسمی و بدون اجرای ماده 50 مذاکره کنند. احتمالا 27 کشور دیگر نیز آن را نخواهند پذیرفت. 

این مسئله، بلندمدت است و هیچ یک از گزینه ها مطلوب به نظر نمی رسد. اولین شرط این است که انگلیس شبیه به نروژ، که عضو منطقه اقتصادی اروپا است، شود و در عوضِ خروج، به بودجه اتحادیه اروپا کمک کند و اجازه دهد مردم اروپا آزادانه به آن کشور رفت و آمد کنند. دومین شرط این است که کلا از اتحادیه اروپا خارج شود و طبق توافق های سازمان اقتصاد جهانی و مثل آمریکا، چین یا کشورهای دیگر جهان، با اتحادیه اروپا تجارت کند. بیشتر اقتصاد دان ها متفق القول می گویند این بخش، کاملا به ضرر اقتصاد انگلیس است.

ادامه کار برای دیوید کامرون بسیار سخت خواهد بود. البته او تصمیم دارد تا آخر تابستان در پست خود باقی بماند و رهبر حزب دیگری شود. حالا نامزدهای این پست، خودشان را گرم خواهند کرد: بوریس جانسون، شهردار سابق لندن که طرفدار پر و پا قرص خروج بود؛ جرج آزبرن، رئیس خزانه داری که بابت حمایت از مخالفان خروج، ضربه سختی خورده است؛ و نامزدهای سازشکاری مانند ترزا می، وزیر کشور که خود را از بحث های همه پرسی دور نگه داشت. رهبر بعدی باید با حزب شدیدا دو دسته شده، و پارلمانی سروکار داشته باشد که اکثرشان مخالف خروج بودند و برخی از آن ها ابایی ندارند اعلام کنند که رکود کامل اقتصادی در راه است. کامرون امید داشت همه پرسی اش یک بار برای همیشه، بحث اروپا را در حزب محافظه کار خاتمه دهد. نتیجه برعکس شد و توفان در راه است. 

انتهای پیام/