دختر تکواندوی ایران با پاهای قدرتمند بر بام کانادا
تکواندوکار نوجوان ایرانی که موفق به کسب مقام قهرمانی جهان شده است از سقف آرزوهای خود در آینده می گوید.
به گزارش خبرنگار حوزه کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان،زهرا پوراسماعیل متولد 22 اردیبهشت سال 79 در شهر بابل است که با وجود سن کم خود توانسته است مدال طلا جهانی رقابت های تکواندو را کسب کند.
این موضوع بهانه ای شد تا با تکواندوکار نوجوان کشورمان گفتگویی داشته باشیم.
چرا رشته تکواندو را انتخاب کردید؟
از 6 سالگی به رشته های رزمی علاقه داشتم و چون در حرکات پا قوی تر بودم وارد رشته تکواندو شدم.
تا کنون چه افتخاراتی را کسب کردید؟
در سال 2014 در تیم ملی نونهالان موفق به کسب مدال طلا مسابقات جهانی شدم و در 2016 نیز همراه تیم ملی نوجوانان مدال طلا رقابت های جهانی کانادا را کسب کردم.
هدف شما در زندگی شخصی و ورزشی چیست؟
در عرصه ورزش به دنبال کسب سهمیه مسابقات آسیایی 2017 و المپیک 2020 توکیو هستم و در زندگی شخصی می خواهم تحصیلاتم را در رشته تربیت بدنی ادامه دهم.
چه کسانی مشوق شما در عرصه ورزش بودند؟
در ابتدا پدر و مادرم در این زمینه از من حمایت کردند و سپس بهمنی مربی من در این رشته بسیار کمکم کرد.
در هفته چه میزان تمرین می کنید؟
زمانی که برای مسابقات آماده می شوم باید روزانه بیش از 5 ساعت به تمرین بپردازم که در هفته نزدیک به 40 ساعت را به تمرینات آمادگی اختصاص می دهم.
تلخ ترین و شیرین ترین خاطره ورزشی شما چیست؟
تلخ ترین خاطره من مسابقات آسیایی 2015 بود که بازی را به حریفم از چین تایپه واگذار کردم و از راهیابی به مراحل بعدی بازماندم و شیرین ترین خاطره کسب مدال طلا مسابقات جهانی کانادا بود که در مرحله فینال توانستم همان حریف چین تایپه را شکست دهم و با کسب عنوان قهرمانی انتقام مسابقات 2015 را بگیرم.
به چه دلیل دچار آسیب دیدگی شدید؟
در مسابقات جهانی کانادا از ناحیه زانوی پا چپم دچار آسیب دیدگی شدم و همین موضوع تا حدودی من را از میادین دور کرده است، در حال حاضر زیر نظر پزشکان مشغول درمان هستم تا بهبودی کامل را بدست آورم.
سقف آرزوهای شما چیست؟
بزرگترین آرزوی من کسب مدال طلای المپیک است و برای رسیدن به آن تمام تلاشم را خواهم کرد.
توصیه شما به افراد هم سن سال تان چیست؟
من به همه نوجوانان توصیه می کنم در کنار درس و تحصیل در یک رشته ورزشی فعالیت داشته باشند و حتی اگر از نظر هزینه با مشکل مواجه هستند پیاده روی یا در دو و میدانی فعالیت کنند.
حرف آخر......
از خانواده ام و مردم کشورم که با دعای خیرشان من را حمایت کردند تشکر می کنم و امیدوارم بتوانم باز هم در میادین جهانی پرچم ایران را به اهتزاز در آورم.
انتهای پیام/
