محمدحسین زیکساری در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
ستاره‌سازی، ماهیت تئاتر را زیر سوال می‌برد
متأسفانه مخاطبان تئاتر، ذائقه بدی پیدا کرده‌اند و بیشتر به دنبال تماشای ستاره‌های سینمایی هستند.
محمدحسین زیکساری بازیگر تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص هدف خود از اجرای نمایش «آسایشگاه» گفت: این اثر، پایان‌نامه کارشناسی ارشد من است که آن را کار کرده‌ام و از طرف دیگر، این نمایش‌نامه، مسائل پژوهشی را بسیار خوب بیان می‌کند و تأثیر بسیاری بر مخاطب می‌گذارد.
وی در رابطه با ملاک انتخاب بازیگران بیان کرد: من با کسانی کار می‌کنم که از قبل آن‌ها را می شناسم و قبلا هم با آن‌ها کار کرده‌ام. من سعی می‌کنم که یکی از خصوصیات کاراکتر نمایش را در افراد واقعی پیدا کنم و بر اساس همان ویژگی‌ها با آن‌ها تمرین کنم تا نقش را در خود حس کنند.
زیکساری پیرامون رضایت از سالن اجرا نمایش «پالیز، سالن2» اظهار داشت: من از سالن راضی هستم ولی مخاطب در تماشاخانه پالیز عادت کرده است که چهره ببیند یعنی؛ سالن، مخاطبان خاصی دارد و مخاطبان عادت کرده‌اند که در این سالن‌ها، از افراد مشهور بیشتر استقبال کند و من فکر می‌کنم که ای کاش ما در یک سالن دولتی اجرا می‌رفتیم تا مخاطب از نمایش استقبال کند.
کارگردان نمایش «آسایشگاه» در خصوص سبک اجرای نمایش که «گروتسک» نام دارد، تصریح کرد: این سبک برگرفته از خود اثر است، ترس از فضای بسته!
این ترس را نه بازیگر می‌فهمد و نه مخاطب آن را درک می‌کند. ترس به مرور، بزرگ‌تر و علنی‌تر می‌شود ولی هیچ کس آن را درک نمی‌کند، ترسی که شاید اصلا واقعی نباشد! این ترس و تهدید در تمام اثر خودنمایی می‌کند و من سعی کرده‌ام این حالت را با فضایی که می‌سازم، نشان بدهم. گروتسک، یک کمدی ترسناک یا طنز سیاه است، کمدی ظریف که در اثر تکرار خودش را نشان می‌دهد.
وی همچنین در خصوص گروه سنی برای تماشای نمایش، خاطرنشان کرد: از 15 سال به بالا می‌توانند نمایش را ببینند. مخاطب اگر نمایش را ببیند متوجه جنس بازی‌ها می‌شود. ما این مسئله را با مشاوران و روان‌شناسان در میان گذاشته و با آن‌ها مشورت گرفتیم. این اثر، ارزش دیده شدن دارد چرا که؛ بازیگران بسیار تلاش کرده‌اند و من کیفیت آن را تضمین می‌کنم.
محمدحسین زیکساری در کلام آخر خود پیرامون اطلاع‌رسانی برای نمایش گفت: ما از طریق سایت تیوال و شبکه‌های مجازی اطلاع‌رسانی کرده‌ایم ولی متأسفانه مخاطبان تئاتر، ذائقه بدی پیدا کرده‌اند و بیشتر به دنبال تماشا ستاره‌های سینمایی هستند، حتی کسانی هم که قبلا تئاتر را به خاطر خودش دوست داشتند ولی دیگر اینطور نیست، در صورتی که در تئاتر ستاره‌سازی معنا ندارد.
انتهای پیام/
