شعرخوانی و تجلیل از «رفیع جنید» در موسسه درّ دری+ تصاویر

موسسه درّ دری که به فعالیت‌های فرهنگی و ادبی در مشهد مقدش مشغول است با برگزاری محفلی، از این شاعر مطرح افغانستانی تجلیل کرد.

به گزارش خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، مراسم شعر خوانی و تجلیل از «رفیع جنید»، شاعر مطرح افغانستانی مقیم آمریکا در موسسه فرهنگی «درّ دری» در مشهد مقدس برگزار شد.

«رفیع جنید» که سالهای نه چندان دور در ایران زندگی می‌کرد، اکنون مقیم آمریکا است و یکی از شاعران برجسته افغانسانی محسوب می شود.

موسسه درّ دری که به فعالیت‌های فرهنگی و ادبی در مشهد مقدش مشغول است با برگزاری محفلی، از این شاعر افغانستانی تجلیل کرد.

در این محفل، که با حضور شخصیت های ادبی ایرانی و افغانستانی برگزار شد، ابتدا گروهی دو نفره از نوازندگان جوان افغانستانی به اجرای برنامه موسیقی پرداختند و پس از آن، تنی چند از شاعران جوان افغانستانی و ایرانی شعر خوانی کردند.

 

شعرخوانی و تجلیل از «رفیع جنید» در موسسه درّ دری

 

در ادامه این محفل، «سید ابوطالب مظفری»، مدیر موسسه درّ دری به بیان ویژگی‌های «رفیع جنید» پرداخت و گفت: آقای جنید از شاعران نسل دوم مهاجرت است؛ البته این نسل بندی‌ها چندان علمی نیست یعنی خودمان برای خود ترسیم کرده‌ایم اما به هر حال در تقسیم بندی‌ها جزو جوان تر های «شعر مقاومت» به حساب می‌آید؛ بعد از آقایان «قدسی» و «تابش» شاید آقای جنید و سید ضیاء قاسمی در نسل بعدی شعر مقاومت می‌باشد.

وی اظهار داشت: آقای جنید در هان آغاز، سیر آفاقی و انفسی خاصی داشت؛ شعر مقاومت دارای آفات اشتراک مضمون و فضا شده است و در این میان، ایشان برای خود عوالمی خاص خلق کرده است و لذا یک تفاوتی در اشعار ایشان وجود دارد.

مدیر موسسه درّ دری افزود: برخی در یک فضای بسته شعر می گویند و یک فضای محدودی برای شعارشان وجود دارد؛ اما «رفیع جنید» از این جهت با دیگران متفاوت است.

سید ابوطالب مظفری عنوان کرد: آقای جنید از محدود شاعرانی است که در سه حوزه کار کرده است؛ ایشان هم شاعر است که کتاب «سنگ های آتش زنه» را از ایشان دیده ایم؛ جنبه دوم کار ایشان «نثر» است که کتاب «ها» از این نوع می باشد؛ این کتاب چیزی است بین شعر و داستان نویسی که هم فضا سازی روایی دارد و هم ایجاز زبانیِ تصویر آمیزی شعر را دارد؛ حوزه سوم کار ایشان «داستان نویسی» است که نام کتاب اول ایشان در این زمینه «بی راوی» است و کتاب بعدی ایشان که هنوز منتشر نشده «دست های بی سرنوشت» نام دارد. در رمان «بی روای» ایشان هم شاعر است و ضمنا در شعرش داستان نویس نیز می باشد و مهمتر از همه اینکه در هر سه حوزه سبک و سیاق مخصوص خود را دارد.

 

شعرخوانی و تجلیل از «رفیع جنید» در موسسه درّ دری

 

وی تاکید کرد: «جنید» بر خلاف اکثر شاعران، بیش از اینکه با بیرونی ها دمخور باشد با من درونی خود دمخور است؛ اکثر شاعران دوست دارند مخاطب داشته باشد اما جنید بر عکس است و بیشتر با درون خود آشتی کرده است.

مظفری اضافه کرد: وی در این تاملات درونی دستاوردهای خوبی دشته است و شعرهای درون گرا و معنویت گرای زیبایی از خود به جا گذاشته است. کتاب «بی روای» در عالم داستان نویسی دنیای بسیار زیبایی دارد و همینطور کتاب «ها» که آدم را یاد متن های عهد عتیق و کلاسیک می اندازد.

در ادامه این محفل «رفیع جنید»، شاعر مطرح افغانستانی گفت: پیش از سفر به آمریکا این سوال برای من پیش آمده بود که الهام شاعرانه علاوه بر زمان، مقید به مکان نیز هست یا نه؟ الهام شاعرانه مقید به زمان است چون تجربه ما از هستی در بعضی از زمان ها به صورت کلمات بیرون می آید اما من نمی دانستم که آیا این الهام شاعرانه مقید به زمان نیز هست یا نه؟ زمانی که به آمریکا رفتم جواب سوالم را در یافتم و به مدت چهار یا پنج سال چیزی نتوانستم بنویسم. انسان وقتی به مکانی می رود که هیچ هماهنگی با بیرون و طبیعت ندارد نمی تواند به درستی آن الهام شاعرانه را دریافت کند.

رفیع جنید افزود: وقتی شاعر از بوم خودش جدا می شود و در جای دیگری می رود، اگر به همراه خود خاکی بر ریشه اش ببرد ممکن است چند صباحی دوام بیاورد وگرنه باید مکانی برای خودش بسازد تا این الهام در ضمیر او بپرورد و تبدیل به بیتی یا جمله ای شود. این مساله شامل فارسی زبانان نمی شود و همه جای دنیا اینگونه است که شاعر وقتی از محل زندگی اش دور می شود، دیگر چیزی دریافت نمی کند.

این شاعر افغانستانی عنوان کرد: ارتباط با من شخصی خود، به شاعر خیلی کمک می کند چون اگر شاعر از مکان زندگی خودش فاصله بگیرد کارش بسیار دشوار تر است؛ بنابراین این ارتباط درونی با من خود انسان، می تواند کمک بزرگی برای شاعر باشد.

 

شعرخوانی و تجلیل از «رفیع جنید» در موسسه درّ دری

 

وی اظهار داشت: من کتاب دومم به نام «ها» در سال 1392 در فرانسه چاپ شد؛ در این کتاب موضوعات متعددی آمده و سعی کرده ام آنها را در هم بیامیزم تا مخاطب، خود آنها را تفکیک کند. کتاب «بی راوی» در سال 1390 چاپ شد؛ این کتاب رمان است ولی رمانی مطابق معمول نیست و مخاطبینی که سراغ این کتاب می روند نباید توقع رمانی طبق معمول را داشته باشند.

این پیشکسوت شعر افغانستان اضافه کرد: کتاب بعدی من به نام «دست بی سرنوشت» نام دارد که امیدوارم این کتاب در سال بعد به ناشر سپرده شود. همچنین بازخوانی های نهایی کتاب دیگری از من که متشکل از 99 رباعی است در حال اتمام است.

 انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.