کسب مدال جهانی انجمن بین المللی مواد توسط دانشجوی هم استانی در سوئد

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یاسوج؛  محمدجلیل پیران عضو هیأت علمی و استادیار دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه سجونگ، در شهر سئول پایتخت کره‌ جنوبی، تحصیلات پایه دانشگاهی خود را در سال‌های 82 تا 85 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهدشت سپری نمود، پس از آن در سال 2011 مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه صنعتی جواهر لعل نهرو هندوستان در رشته مهندسی کامپیوتر با گرایش شبکه و مخابرات کسب نمود و در سال 2013 به دنبال کسب بورسیه ریاست جمهوری کره‌جنوبی دوره دکترا را آغاز و در سال 2016 موفق به اتمام این دوره در رشته مهندسی الکترونیک و رادیو، گرایش مخابرات از دانشگاه کیونگ هی، کره جنوب گردید.

این پژوهشگر ایرانی امسال در مراسم معرفی برترین‌های انجمن بین‌المللی مواد پیشرفته در استکهلم سوئد که در ماه اکتبر میلادی برگزار شد موفق به کسب مدال جهانی این انجمن در بخش New Age of Technology & Innovation گردید، دکتر محمدجلیل پیران با ارائه طرحی در زمینه تشخیص و گزارش تصادفات رانندگی با استفاده از Sensors & Actuators و سیستسم هوشمند Fuzzy با عنوان VeCare، Fuzzy-based Vehicle Crash Detection System حائز مدال طلای این فستیوال گردید.

شفیعی‌مطلق: با توجه به اطلاعات موجود در ابتدای راه تحصیل در دو راهی علم و ثروت قرار گرفتید، عبور از این مرحله از زندگی علمی   چگونه  صورت گرفت؟

من چون دو مهارت مدیریت شبکه‌های کامپیوتری و زبان انگلیسی را در حد قابل قبولی داشتم، توانستم در یک شرکت بین‌المللی در جنوب مشغول به کار بشوم، در سال 82 من بر سر دو راهی علم و پول ایستاده بودم، یا باید کار را انتخاب می‌کردم و یا دانشگاه را، کار مزایای فوق العاده‌ای داشت، شرکت که محیطی کاملا چند ملیتی داشت، زبان محاوره انگلیسی بود که من عاشقش بودم و از نظر مالی هم فوق العاده بود، در سمت دیگر تحصیل بود، چیزی که آرزوی همیشگی من بوده، (صادقانه عرض کنم هنوز هم من از تحصیل سیراب نشدم و به قول مرحوم پناهی، میروم "تا بدانم و بدانم و بدانم، از صفحه ای به صفحه‌ای، از چهره‌ای به چهره‌ای، از روزی به روزی، از شهری به شهری، ...")

خاضع: با توجه به آغاز تحصیلات پایه در دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهدشت این واحد دانشگاهی توانست نقش‌آفرینی مناسبی در این مسیر برای حضرتعالی داشته باشد؟

در این شرایط، دانشگاه دهدشت توانست کمک شایانی به من داشته باشد و جا داره از همه اساتید و مسئولین این دانشگاه تشکر کنم، اما لازم هست یادآوری کنم که هرگز اساتید دانشگاه دهدشت نگاهی تبعیض‌آمیز به من نسبت به سایر دانشجویان نداشتند، هر چند شاید نمی‌توانستم همه کلاس‌ها را به طور کامل شرکت کنم اما هر بار که حاضر می‌شدم توانایی خودم را نشان می‌دادم به این دلیل که من در رشته‌ای تحصیل می‌کردم که کاملا مرتبط با کاری بود که انجام می‌دادم.

شفیعی‌مطلق: سلسه مراتب ارتقای تحصیلات علمی چگونه بوده و کسب سهمیه بورسیه دکتری تخصصی ریاست جمهوری کره چگونه صورت گرفت؟

تحصیلات دانشگاهی‌ام را از دانشگاه دهدشت شروع کردم، بعدش هم در دانشگاه صنعتی جواهر لعل نهرو هندوستان فوق لیسانس مهندسی شبکه را اخذ کردم، در دو سال متوالی که 2010 و 2011 از طرف رایزنی علمی ایران در شبه قاره هندوستان به عنوان دانشجوی برتر انتخاب شدم، بعد از کسب بورسیه رئیس جمهور کره‌جنوبی برای دوره دکترا راهی کره‌جنوبی شدم و توانستم در تابستان 2016 این دوره در رشته مهندسی برق – مخابرات را با مرتبه عالی در دانشگاه کیونگ‌هی به اتمام برسانم و بعد از آن یک دوره پسا دکترا (فوق دکتری) را در زمینه Spectrum Management و QoE در زمینه نسل پنجم موبایل در دانشگاه کیونگ‌هی به پایان رساندم.

خاضع: کسب بورسیه ریاست جمهوری کره طبیعتاً نیازمند گذار از یک دوران طلایی پژوهشی می‌باشد فعالیت‌های پژوهشی خود را از چه زمانی آغاز و نقطه اوج این فعالیت‌ها کجا بوده است؟

در بخش پژوهشی، از سال 2010 و در دوره فوق لیسانس شروع کردم بیشتر در زمینه های شبکه‌های بی‌سیم حسگر (Wireless Sensor Networks)، شبکه رادیوشناختی (Cognitive Radio Networks)، اینترنت اشیا (Internet of Things)، ارتباطات چند رسانه‌ای (Multimedia Communications)و نسل پنجم شبکه‌های موبایل (5G Mobile Networks)تحقیق انجام داده‌ام حاصل این فعالیت‌ها چاپ بیش از 30 مقاله در معروف‌ترین ژورنال‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی می‌باشد، علاوه بر این 12 طرح نیز به عنوان فعالیت استانداردسازی در سازمان استانداردسازی MPEG ارائه کرده‌ام که از آن جمله می‌توان به طرح Internet of Media Things در اتحادیه بین‌المللی مخابرات در ژنو سوئیس اشاره کرد، بر اساس همین فعالیت‌ها، در سال 2017 از طرف رایزنی علمی وزارت علوم ایران در کره‌جنوبی و سفارت ایران در سئول، به عنوان پژوهشگر برتر مورد تقدیر قرار گرفتم و هم‌اکنون نیز به عنوان داور با 6 ژورنال بین‌المللی در زمینه مخابرات فعالیت می‌کنم.

شفیعی‌مطلق: تحصیل شما در دانشگاه Kyung Hee کره‌جنوبی با پیش زمینه آشنایی با فرهنگ عمومی و اشراف به وضعیت علمی این کشور صورت گرفته است این پیش زمینه چگونه حاصل شد؟

آشنایی من با کره جنوبی بر می‌گشت به زمانی که کار در شرکت را شروع کردم کلی همکار کره‌ای داشتم و از فرهنگ زندگی و کار آنان اطلاعات کاملی داشتم یکی از برنامه‌های من همیشه این بوده که برای تحصیل به این کشور بروم چون بدون هیچ شکی در زمینه مخابرات کشور اول دنیا هستند تا اینکه با یکی از اساتید دانشگاه کیونگ‌هی به نام Professor Doug Young Suh از طریق مکاتبه آنلاین آشنا شدم چون با ایشان زمینه پژوهشی یکسانی داشته‌ام، دانشگاه کیونگ‌هی در رشته‌های مهندسی رتبه جهانی خیلی بالای دارد (190رتبه جهانی در مقایسه با رتبه 600 دانشگاه شریف در سال 2013). وقتی رزومه و سوابق تحصیلی‌ام را برای ایشان فرستادم از دستاوردهای پژوهشی در دوره فوق لیسانس استقبال و راهنمایی کرد تا برای بورس رئیس جمهوری کره‌جنوبی اقدام کنم این بورسیه هر ساله به تعدادی از دانشجویان از کشورهای در حال توسعه اعطا می شود، در آن سال فقط من از ایران توانستم موفق به کسب این بورسیه بشوم، موقعیت فوق العاده‌ای بود، همه هزینه‌ها شامل تحصیل، خوابگاه، خوراک، بیمه و حمل نقل را پوشش می‌داد و از این بابت بسیار راضی بودم بر خلاف ایران که بورس به معنای تعهد خدمتی است در کره جنوبی بورس‌های پژوهشی هیچ تعهد خدمتی وجود را شامل نمی‌شوند و بعد از فارغ التحصیلی شخص بورس شده مختار است که هر جا تمایل داشته باشد برای کار اقدام نماید.

خاضع: پس از اتمام تحصیلات به عضویت تمام وقت هیأت علمی دانشگاه Sejong سئول در آمدید از وضعیت این دانشگاه و فضای شهر سئول سخن بگویید؟

دانشگاه سجونگ یکی از دانشگاه‌های خیلی خوب و متمول کره‌جنوبی هست، امکانات آموزشی و پژوهشی‌اش فوق‌العاده و نسبت به سایر دانشگاه‌ها محیطی بیشتر بین المللی دارد، اینجا می‌توان از هرکشوری دانشجو داشت به طوری که در بعضی از کلاس‌ها دانشجویان کره‌ای در اقلیت هستند، ارتباطات بسیار قوی با دانشگاه‌های سایر کشورها دارد به طوری که با بسیار از دانشگاه‌های اروپایی و آمریکایی دوره‌های مشترک برگزار می‌کند بدین‌صورت که دانشجو نیم‌دوره را در دانشگاه سجونگ و مابقی را دانشگاهی دیگر در کشوری دیگر می‌گذراند و مدرک نهایی را از هر دو دانشگاه می‌گیرد.

شهر سئول را می توان یکی از پیشرفته ترین شهرهای دنیا دانست این ادعا را بعد از مسافرت به بیش از 20 کشور دنیا از جمله کشورهای اروپایی عرض می‌کنم از چندین نظر جایگاه اول را در دنیا دارد مانند فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات (بالاترین سرعت اینترنت)، سیستم حمل و نقل، سیستم فرودگاهی، امنیت، عدم تبعیض نژادی و مهم‌تر از این‌ها احترامی است که مردم این کشور به جایگاه معلم و استاد دانشگاه دارند.

علیرغم همه این واقعیت‌ها، " این شهر عظیم است، ولی شهرِ غریب است، این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست"و با تمام این مسائل امیدوارم شرایط جوری رقم بخورد که روزی بتوانم به وطن و مردمم خدمت کنم.

شفیعی‌مطلق: اخیرا موفق به کسب مدال طلا در انجمن بین‌المللی مواد پیشرفته شده‌اید این انجمن دارای چه وضعیتی بوده و چه طرحی را به این نهاد بین‌المللی آکادمیک ارائه داده و علت گزینش طرح به عنوان طرح برتر این جشنواره علمی چه بوده است؟

انجمن بین‌المللی مواد پیشرفته معروف‌ترین انجمن جهانی در زمینه مواد پیشرفته و سنسور است این انجمن بیش از 50 هزار عضو فعال در سراسر دنیا دارد و هر سال اقدام به معرفی برترین پژوهشگران و دانشمندان بر اساس موفقیت‌های علمی و پژوهشی آنها می کند،
امسال مراسم معرفی برترین های این انجمن در 9 اکتبر 2017 در استکهلم سوئد برگزار شد و مدال جهانی این انجمن در بخش New Age of Technology & Innovation به اینجانب تعلق گرفت، بنده طرحی در زمینه تشخیص و گزارش تصادفات رانندگی با استفاده از Sensors & Actuators و سیستسم هوشمند Fuzzy با عنوان VeCare; Fuzzy-based Vehicle Crash Detection System ارائه دادم این سیستم قادر به تشخیص آنی تصادفات بر اساس مانیتورکردن فعالیت های ماشن شامل تغییرات شتاب (Jerk)، تصادم، زاویه ماشین، حرارت و انتقال آلارم به پلیس ترافیک و تیم نجات است در مقایسه با کلیه طرح‌های پیشنهادی قبلی، متخصصین انجمن، دقت، اطمینان، کارآیی و بهینه بودن زمان و قیمت آن را تایید کرده اند.

خاضع: به دوران حضور در شهر دهدشت برگردیم چه تجربه از گذراندن دوره پایه دانشگاهی در این شهر در ذهن شما مانده است؟

مردم دهدشت برای من غریبه نبودند چون از یک نژاد، یک فرهنگ و یک زبان بودیم اما خیلی خوب به یاد دارم که آن‌ها علاقه خاصی به لهجه بختیاری من داشتند و همه جا با مهربانی با من برخورد می‌کردند خاطرات خوبی از مردم آن دیار دارم و دوستانی دارم که هم‌چنان از آشنایی با آن‌ها حس خوبی دارم.

دهدشت و شهرهای اطراف نخبه‌ها و تحصیل کرده‌های فوق‌العاده‌ای داشته و دارد و همین موضوع باعث شد که آن‌ها خیلی خوب بتوانند دانشگاهی را در آنجا تاسیس کنند و به خوبی آن را پیش ببرند به طوری که سال‌های بعد اصلا قابل قیاس با سال‌های آغازین نبود، خیلی خوب به خاطر دارم که جناب آقای پرندوار چطور با تمام وجود برای هدایت این سازمان تلاش می‌کردند، از صمیم قلب از شخص ایشان و تمام مجموعه تحت رهبری ایشان که بانی تشکیل چنین دانشگاهی شدند تشکر می‌کنم و هر جا هستند براشون سلامتی و سرافرازی آرزومندم.

شفیعی‌مطلق: با توجه به تجربه چه مسیری را به جوانان دانشگاهی این شهر پیشنهاد می کنید؟

علاقه، مشخص کردن هدف و تلاش همه جانبه برای رسیدن به آن را می‌توانم به عنوان مولفه‌های اصلی نام ببرم، صد البته جوانان دهدشتی بسیار مستعد و موفق در همه زمینه‌ها هستند زیاد می‌شناسم از عزیزان اهل دهدشت و اطراف آن که موفقیت‌های فراوانی کسب کرده‌اند در همان واحد دهدشت اساتید قابلی وجود دارند از جمله آقای دکتر حجت‌خواه و آقای دکتر شفیعی‌مطلق که بنده موفقیت‌های ایشان را هم در تحصیلات و هم در پژوهش دنبال می‌کنم، شاید مجال نام بردن از سایر عزیزان نباشد اما دهدشت همیشه جوانان برومند و موفقی داشته که مطمئن هستم جوانان موفق قدیمی فرزندان خیلی موفق‌تری را تربیت خواهند کرد و بر این اساس بنده آینده دهدشت را کاملا روشن می‌بینم.

خاضع: برای واحد دانشگاهی دهدشت چه پیشنهاداتی را جهت اعتلای سطح دانشگاهی پیشنهاد می‌کنید؟

اگر بخواهم صادقانه بگویم متاسفانه به علت دوری و نبودن در کشور سال‌های زیادی هست که از کم و کیف واحد دهدشت خبری ندارم اما اگر بخواهم بطور کلی عرض کنم ارتقای سطح کیفیت آموزشی و پژوهشی یکی از نیازهایی است که در واحد‌های دانشگاهی کشور حس می‌شود، جامعه ما به شدت نیاز به سواد دارد و نه مدرک، اگر بتوانیم در واحد‌های دانشگاهی کیفیت را بالا ببریم بدون شک تعداد دانشجویان هم زیاد خواهد شد و این مهم نیازمند افزایش سطح هیأت علمی، بهبود سیلابس درسی، توجه به زبان‌های بین‌المللی و مهم‌تر از همه پرداختن به مقوله‌های پژوهشی هست.

پژوهش مقوله‌ای است که کمتر به آن توجه می‌شود در صورتی‌که در دانشگاه سجونگ برای یک مقاله در حد نیچر به دانشجو تا مبلغ 100 میلیون تومان پادش می‌دهند، این بسته‌های تشویقی انگیزه‌ای است برای انجام کارهای پژوهشی و همین کارهای پژوهشی باعث بهبود رتبه جهانی دانشگاه و گرفتن پروژه‌های صنعتی می‌باشد.

نقیصه بعدی که امید دارم در دانشگاه‌های کشورم به آن توجه شود ارتباط با صنعت است، دانشجویان در دانشگاه‌های کره‌ای همزمان هم حس دانشجو بودن را دارند و هم شاغل بودن در شرکت؛ چون آن‌ها علاوه بر گذراندن دروس می‌بایست پروژه‌های عملی را انجام بدهند، منظورم از پروژه، پروژه دانشجوی ساده نیست بیشتر غول‌های صنعتی کره‌جنوبی مثل سامسونگ و هیوندای بخشی از پروژه‌های خود را در دانشگاه‌ها انجام می‌دهند این یک بازی برد-برد هست، دانشجو همزمان با درس خواندن کار کردن را هم یاد می‌گیرد و علاوه بر آن حقوقی نیز دریافت می‌کند و برای استخدام شدن نیز آماده می‌شود شرکت‌ها هم بخشی از کار را با هزینه نیروی انسانی کمتری انجام می‌دهند و سعی می‌کنند دانشجویان مستعد را برای استخدام شناسایی کنند.

انتهای پیام/غ

چاپ 30 مقاله پژوهشی در معروف‌ترین ژورنال‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی