چگونه با بیماران مبتلا به سرطان رفتار کنیم؟

مجتبی حبیبی روانشناس سلامت در گفت و گو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص اینکه با یک فرد مبتلا به سرطان چگونه باید رفتار کنیم، اظهار کرد: فردی که به بیماری‌هایی چون سرطان، ایدز و غیره مبتلا می‌شود روحیه‌ایی حساس دارد که باید در رفتار با آنان بسیار مدارا کرد.

این روانشناس سلامت با بیان اینکه بیماری‌های غیر مسری در گذشته شیوع زیادی داشته اما افراد، آگاهی در خصوص آن نداشتند، گفت: بیماری‌هایی مانند طاعون و وبا که در گذشته شیوع داشتند، کشنده بوده و انگ اجتماعی بودند.

حبیبی با اشاره به اینکه افراد بیماری‌هایی با عنوان  HIV (ایدز) و MS را به عنوان یک انگ اجتماعی نگاه می‌کنند، بیان کرد: فرد زمانی که به  اینگونه بیماری‌ها مبتلا می‌شود  شُک بزرگی به او وارد شده که باعث می‌شود احساس کند برای او محدودیت‌هایی در زندگی‌اش  ایجاد شده  که در نتیجه دچار گوشه‌گیری می‌شود.

وی با اشاره به اینکه سرطان و این‌گونه بیماری‌ها امید به زندگی را در فرد بیمار کم می‌کند،  عنوان کرد: اینگونه افراد به درگیری‌هایی در درون خود مبتلا می شوند  که باعث ناامیدی در زندگی می‌شود و اینگونه می‌پندارند که راهی برای بهبود بیماری نیست؛ این طرز فکر اشتباه است و نباید  طوری باشد که  انسان را به رفتارهای غیرمنطقی وادار کند که فرد در این حالت مبتلا به شوک می‌شود.

این روانشناس سلامت با اشاره به اینکه درمان روحیه فردی که به بیماری سرطان و این قبیل بیماری‌ها مبتلا شده است چند مرحله است، خاطر نشان کرد: مرحله برخورد در درمان بیماری شامل چند مرحله است؛ یک مرحله خبردهی است که فرد تازه از بیماری خود باخبر شده است، دومی مرحله درمان است و سومین مرحله ریکاوری و بازتوانی است.

حبیبی با بیان اینکه مرحله خبردهی در درمان روحیه فرد جزو مهم‌ترین مراحل درمان است، گفت: فرد پنج مرحله را طی می‌کند که در این مراحل به حدی به او سخت می‌گذرد که چیزی شبیه به مرگ است؛ در مرحله اول از مکانیزم‌های این کار استفاده ‌می‌کنند، مرحله دوم مرحله خشم، مرحله سوم چانه‌زنی، مرحله چهارم افسردگی و مرحله پنجم که آخرین مرحله است مرحله پذیرش است که فرد تازه سراغ درمان می‌رود.

وی با بیان اینکه در مرحله اول اکثر افراد بیماری خود را باور ندارند و به پزشکان مختلفی مراجعه می‌کنند، مطرح کرد: فرد با مراجعه به چندین پزشک از بیماری خود اطمینان حاصل می‌کند، در مرحله دوم که مرحله خشم است فرد دچار پرخاشگری می‌شود و با سوال‌های مختلف ایدئولوژی خود را توجیه می‌کند.

 این روانشناس سلامت ادامه داد: در مرحله سوم که چانه زنی است آرام آرام برخی آزمایش‌ها را انجام می‌دهند و کم کم به این باور می‌رسند که باید بیماری خود را درمان کنند.

حبیبی با اشاره به اینکه در مرحله چهارم درمان بیماری فردی که به سرطان مبتلاست، به افسردگی دچار می‌شود، گفت: فرد با گوشه‌گیری و احساس نارضایتی از وضعیتی که برایش اتفاق افتاده افسردگی می‌گیرد؛ در مرحله آخر که پذیرش است بیمار قبول می‌کند، باید درمان را جدی شروع کند و در این مرحله به حدی به آرامش می‌رسد.

وی با اشاره به اینکه دومین مرحله برخورد که مرحله درمان است، نقش خانواده در این مرحله و درمان بیماری اهمیت دارد، گفت: فرد درمان‌های پزشکی، دعا و نیایش را شروع می‌کند و در این مرحله رفتار خانواده‌ در روند بهبود بیماری بسیار مهم است و خانواده بیمار را مجبور می‌کند، درمان را شروع کند و مورد حمایت خودشان قرار می‌دهند.

این روانشناس سلامت با تاکید بر اینکه سومین مرحله برخورد مرحله بازتوانی و ریکاوری است، مطرح کرد: در این مرحله درمان اصلی انجام می‌شود که عمده‌ترین مرحله است و همراه خانواده‌ بیماری را پیگیری می‌کنند؛ فرد نباید دچار تعارض رفتار ‌شود که اینگونه رفتار اشتباه است و خانواده باید کاملا آرامش داشته باشند و بتوانند کمک حال فرد بیمار باشند.

حبیبی با اشاره به اینکه مرحله خبردهی در درمان روحیه فرد بیمار ممکن است 2 ماه طول بکشد، اظهار کرد: در این مدت درمان بیماری بستگی به همکاری بیمار و خانواده آن دارد که هر چه بهتر همکاری کنند مرحله درمان سریع‌تر پیش می‌رود.

انتهای پیام/

چگونگی رفتار با مبتلایان به سرطان