موانعی که از لاغر شدن کودکان جلوگیری می‌کنند
یافته‌های یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که سلامت روانی والدین یا فشار‌های مالی و مشکلات رفتاری کودکان اثری منفی روی کاهش وزن کودکان دارد.
به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ در سال های اخیر با شیوع فزآینده چاقی در میان کودکان این مسئله به یکی از معضلات جهانی سلامت تبدیل شده است؛ در آمریکا درصد کودکان و بزرگسالانی که دارای اضافه وزن هستند در مقایسه با دهه هفتاد میلادی بیش از سه برابر رشد داشته است؛ سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است در صورتی که روند کنونی ادامه داشته باشد تا سال 2025 میلادی حدود 70 میلیون کودک در جهان دارای مشکلات اضافه وزن و چاقی خواهند بود.در صورت عدم مداخله، کودکان چاق به احتمال زیاد در دوران نوجوانی و بزرگسالی نیز همچنان چاق می‌مانند، با توجه به اینکه چاقی ریسک ابتلا به بسیاری از بیماری های خطرناک و اختلالات مزمن مانند دیابت و بیماری های قلبی را بالا میبرد، تلاش های بسیاری برای کمک به خانواده هایی که درگیر این معضل هستند، تدارک دیده شده است.
کلینیک های کنترل وزن در خط مقدم مبارزه با این معضل قرار دارند و به موفقیت های قابل توجهی هم رسیده اند؛ مرکز نمورس یکی از مراکزی است که روی شناسایی فاکتورهای مؤثر در برنامه های کنترل وزن کودکان کار می‌کند.
این مرکز در پژوهش جدید خود اثر ریسک های روانی و اجتماعی از قبیل مشکلات رفتاری کودکان، مشکلات روانی والدین و گرفتاری های اقتصادی خانواده ها را بررسی می‌کند.
تأثیر خدمات روانشناسی روی خانواده‌هایی با کودکان چاق
تائو لی تام پن، متخصص اطفال کلینیک کنترل وزن نمورس درباره این پژوهش جدید می‌گوید: مطالعات پیشین نشان می‌دهند اکثر کودکانی که در مراکز کنترل وزن تحت درمان های مختلف قرار گرفته اند، موفق شده اند وزن خود را پایین بیاورند؛ با این حال بیشتر کلینیک های کنترل وزن میزان خروج از درمان قابل توجهی را گزارش کرده اند که نشان می دهد تنها بیماران کمی از مزایای این نوع درمان بهره برده اند.
در پژوهش انجام گرفته 100 خانواده با کودکانی بین چهار تا 12 سال طی اولین بازدید خود از کلینیک کنترل وزن مورد بررسی قرار گرفتند، بیش از نیمی از این کودکان دچار اضافه وزن شدید بودند و نمره ریسک روانی بیش از نیمی از خانواده ها متوسط به بالا بود.
نسبت خانواده های با نمره ریسک روانی متوسط به بالا روی مقیاس ارزیابی روانی(PAT) دو برابر بیشتر از میانگین معمول بود؛ مقیاس ارزیابی روانی میزان ریسک روانی درون خانواده ها را نشان می‌دهد.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد کودکانی که درون خانواده های با نمره ریسک روانی متوسط به بالا زندگی می‌کنند، بیش از سه برابر سایر کودکان از حضور در کلینیک و ادامه درمان سر باز می‌زنند و احتمال افزایش شاخص توده بدنی(BMI) در آنها دو برابر بیشتر از سایر کودکانی است که در خانواده هایی با ریسک روانی کمتر زندگی می‌کنند.
میزان توقف درمان در میان 14 کودکی که در کنار درمان‌های کنترل وزن تحت درمان‌های روانشناسی نیز قرار گرفتند، کمتر از نصف دیگر کودکان بود.
پژوهشگران در حال حاضر مشغول مطالعات دیگری روی اثر بلند مدت ریسک روانی و تأثیر خدمات روانشناسی روی خانواده‌هایی با کودکان چاق هستند.
انتهای پیام/
