لوکیشن‌های منحصربه فرد، فیلم «گندم» را سرپا نگه داشت

به گزارش حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ منصور ضابطیان مجری تلویزیون بعد از تماشای فیلم «گندم» (Grain) یادداشتی را پیرامون این فیلم در اختیار باشگاه خبرنگاران جوان قرار داد که در ادامه آن را می خوانید.

آخرالزمان نزدیک

«شاید این روزها نتوان هیچ فیلمی را به اندازه "دانه" به شرایط جهان امروز نزدیک دانست. یک آخرالزمان که شبیه آخرالزمان‌های آشنای سینما نیست اما به ما یادآوری می‌کند که جهان امروز با آخرالزمان تفاوت چندانی ندارد. و درست مانند دنیای امروز می‌شود تعامل و نزاع انسان، علم و طبیعت را در آن دنبال کرد. سمیت کاپلان اغلو کارگردان ترک که پیش از این روایت سه گانه‌ای از زندگی یوسف پیامبر را با نگاهی طبیعت‌گرایانه عرضه کرده بود این بار نیز د‌ل مشغولی‌های خود را در محصول مشترکی از ترکیه، فرانسه، آلمان و سوئد ارائه داده است.

فیلم «گندم» (Grain) در لحظات نخست انتظار تماشای اثری از جیمزکامرون یا جرج لوکاس را در ذهن ایجاد می‌کند اما کمی نمی‌گذرد که تارکوفسکی سایه پررنگ خود را بر فیلم می‌افکند. یک فیلم صدوبیست دقیقه‌ای سیاه و سفید که به نظر می‌رسد ریتم کند روایی آن بیننده را خسته کند اما میزانسن‌های درست، ریتم درونی فیلم و لوکیشن‌های منحصربه فردی در میشیگان و آناتولی‌ست فیلم را سرپا نگه می‌دارد.

فیلم در بخش عمده خود سفر یک استاد متخصص را برای پیدا کردن مردی دنبال می‌کند که راز نجات را می‌داند. او مرد را می‌یابد و علیرغم اینکه از سفر با او برحذر می‌شود به این همراهی تن می‌دهد. همراهی که بیننده آشنا با روایت‌های مذهبی را بیش از هرچیز یاد همراهی حضرت موسی(ع) و خضر پیامبر (ص) می‌اندازد بدون آنکه هیچ تظاهر مذهبی مشخصی را پی بگیرد. فیلم در کنار امتیازات مختلفی که دارد بیش از هرچیز مدیون فیلمبرداری دل‌انگیز و دشواری است که آن را تماشایی‌تر کرده است.

انتهای پیام/

یادداشت منصور ضابطیان درباره فیلم گندم