چرا دعا می‌کنیم؟ + فیلم

به گزارش خبرنگار  حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تمامی نعمت های الهی، همان گونه که قرآن کریم برایمان روشن کرده است، آفریده شده اند که برای رسیدن به سرمنزل مقصود و جلب رضایت الهی تلاش کنند. «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ   جن و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند»

به راستی که رود ها در حرکتند، طوفان ها در جنبشند،کوه ها و درختان استوار ایستاده اند، گیاهان و جانوران رشد می کنند، فصول مختلف می آیند و می روند که جهان همان طوری شود که جهان دار می خواهد.

این حرکت ها و تغییرات چگونه و بر اساس چه منطقی صورت می گیرد؟

حجت الاسلام و المسلمین علی سرلک عضو هیئت علمی دانشگاه هنر، مدرس حوزه و کارشناس مذهبی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران در این باره گفت: خدا در آیه 15 سوره فاطر می گوید که انسان را فقیر آفریده است. «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ     اى مردم شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بى ‏نياز ستوده است.» نیاز ها درون ما انواع و اقسامش وجود دارد. از جمله نیاز های مادی، معنوی، کوتاه مدت، بلند مدت، نیاز های ابدی، درد جاودانگی، میل به بیکرانگی، عشق به ماندن، عشق به زیبایی و غیره. این ها انواع نیاز هایی هستند که درون ما وجود دارد. در هرم مازلو هم بخشی از نیاز ها بیان شده است. برای اینکه نیاز ها برآورده شود با وجود محدودیت ها باید چه کرد؟

وی افزود: انسان همان گونه که قرآن کریم می فرماید محدود آفریده شده است و ضعیف. «خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِيفاً       انسان، ضعيف آفريده شده» با این ضعف باید چه کرد؟ راه گریز و راه نجات چیست؟ در این مبارزه بی امان و نفس گیر باید چه کرد؟ این که امیر المومنین (ع) در دعای کمیل می فرمایند صلاح ما دعاست. به چه معناست؟ صلاح دعا، به این معناست که انسان آن  تمایلات فراوانش را که از عهده تأمینش بر نمی آید، به ابزار و صلاح برنده ی دعا بسپارد.

این کارشناس مذهبی در خصوص ویژگی های دعا ادامه داد: این دستان به آسمان خدا بلند شده است که هدفی را محقق کند. دعا، پلی است از همه فقر ها به همه بی نیازی ها برسند. پلی است از همه ملک با همه محدودیتش، به همه ملکوت با همه ی نامحدودیتش. دعا، سرمایه بزرگ حرکت است. دعا سرمایه بزرگ حرکت است و امکان تعالی روح است.

سرلک در پایان اضافه کرد: خلاصه این شت شیرین پر گهر، این دریای پر طوفان را باید جرئه نوشی کرد و از آن بهره برد. عالم در سرایش بندگی است. این عالم جملگی در حرکت است که به هدفش برسد. می خواهد دوباره به روزگار وصل خویش برود و به سر منزل مقصودشان برسد. همان گونه که مولوی می گوید،

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش             باز جوید روزگار وصل خویش

چرا عالم در حرکت است و دعا کردن برای چیست؟