علی منصوری نویسنده، مترجم و کارگردان نمایش «زخم‌های وحشتناک زمین بازی» در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص علت اجرای مجدد این نمایش گفت: من پیشتر سه نمایشنامه از راجر جوزف خوانده بودم که علاقه من به این متن باعث شد تا سال 95 با چند اجرای محدود آن را در سالن قشقایی تئاتر شهر به صحنه ببرم. پس از این اجرا تمایل داشتم تا در زمانی مناسب مجدد آن را به صحنه ببرم که امسال در سالن تازه تاسیس مهرگان این فرصت برایم فراهم شد.

وی ادامه داد: در اجرای جدید سعی کردیم با تغییر تحلیل و نگاهمان به متن، برخی لایه‌های پنهان کار مانند کودک آزاری و خودزنی را آشکار کنیم. حدود دو ماه تمرین‌ متمرکز روی متن داشتیم و سعی کردیم همه چیزهایی که در متن وجود دارد را به خوبی دیده و بیرون بکشیم. در نهایت تغییرات آنچنانی در متن نداشتیم و تنها با توجه به تفاوت شرایط فرهنگی نویسنده با فرهنگ ما برخی جابجایی‌ها شکل گرفت. در این بین شهروز دل افکار به دلیل مشغله کاری با محمد صدیقی‌مهر جابجا شد.

منصوری در خصوص اپیزود بندی کار گفت: نمایش  از 8 سالگی بازیگر زن شروع می‌شود تا 38 سالگی‌اش ادامه پیدا می‌کند، در هر صحنه با رفت و برگشت به گذشته، آینده و با نشانه‌هایی که توسط خود نویسنده در متن قرار داده شده است مخاطب داستان را مانند قطعات پازل در ذهن خود می‌چینید.

کارگردان نمایش «زخم‌های وحشتناک زمین بازی» در خصوص همزمان شدن این نمایش با برخی ناهنجاری‌های اجتماعی که این روزها در برخی نقاط شاهد آن بوده‌ایم، گفت: ما از شروع کارمان از اسفندماه، فارغ از هر اتفاق و جریانی خواستیم با اطلاع رسانی مواردی مثل کودک آزاری و خود‌زنی با مخاطب صحبت کنیم.

 وی تصریح کرد: جامعه ما به سلامت روانی احتیاج دارد و امیدوارم با فرهنگ سازی های مناسب سلامت روانی جامعه به سمت و سوی درست و سالمی حرکت کند. بچه‌ای که در کودکی مورد آزار و اذیت قرار بگیرد در درک درست عواطف و احساسات طرف مقابل دچار مشکل شده و حتی نمی‌تواند با کسی که خیلی دوستش دارد ارتباط مناسبی پیدا کند و باید با دادن  آموزش‌های لازم و به موقع سعی در کاهش اثرات منفی آن داشته باشیم.

منصوری همچنین در توضیح انتخاب متن غربی برای نمایش‌نامه‌ها گفت: به هرحال چنین متونی با متن فارسی متفاوت است، شما برای اینکه یک چیزهایی را نشان بدهی که مال آن فرهنگ است ناچار به نشان دادن برخی موارد هستیم. در کنار این موضوع باید توجه کنیم که شاید یک یا دو دهه پیش برخی رفتارها هنجار‌شکنی به حساب می‌آمد اما امروزه دیگر ما نمود آن را در جامعه  آن را می‌بینیم، ما در این کار با وفاداری کامل به متن  به شدت سعی بر حفظ موارد تعیین شده داشته‌ایم.

وی افزود: جالب است که وقتی من دو سال پیش این متن را به مرکز ارزشیابی دادم، نظر یکی از کارشناسان بر غربی بودن کار بود اما همان کارشناس امسال بعد از دیدن مجدد اجرا نظری کاملا متفاوت با سال گذشته داشت؛ در حقیقت ما موفق شدیم یک متن غربی را از فیلتری رد کنیم که مخاطب ایرانی کاملا با آن رابطه برقرار کند.

منصوری تصریح کرد: نگاه من در این کار نه صرفا ایرانی بلکه جهانی کردن متن است، شما در مواجهه با یک کار غربی با بخش انسانی ماجرا ارتباط برقرار می‌کنی و چون عواطف انسانی در همه جای دنیا مشترک است پس ارتباط خوبی برقرارمی‌شود. تا امروز ارتباط خوبی با کار برقرار شده است، همه می‌دانند که متن، متن غربی و نه صرفا ایرانی است.  

وی در خصوص انتخاب سالن و استقبال از کار گفت: من تجربه کار در سالن تازه افتتاح شده را نداشتم، مسئولان مهرگان از دوستان ما بودند و  ما بعد از گفتگو تصمیم به اجرا در این تماشاخانه گرفتیم، البته که سالن، موقعیت جغرافیایی و مزیت‌های خوب زیادی دارد اما کمی زمان لازم است تا شناخته شود و تماشاگر، ما را پیدا کند. همزمانی با ماه مبارک رمضان، تعطیلی‌ها و برخی اتفاقات باعث شده تا چوب نابسامانی اوضاع را بچشیم. در حال حاضر برای تبلیغات کار تصمیم داریم تا یک سری ویدئوهای اطلاع رسانی و صحبت با روانشناسان داشته باشیم و چند ویدئو اطلاع رسانی در اختیار مخاطبمان قرار دهیم.

این کارگردان در خصوص فعالیت تئاتر خصوصی گفت: در کل اگر شما هنرمندان را به امان خدا رها کنید تا خودشان سرمایه کارشان را پیدا کنند باعث می‌شود تا شلم شوربایی که ما الان در تئاتر می‌بینیم پدید بیاید؛ یعنی حاضر شوید برای اینکه صرفا هزینه کارت را دربیاورید مجبور شوید به هزار و یک چیز تن بدهید، بروید به سراغ  متن‌هایی که صرفا می‌خندانند یا بازیگرهایی که صرفا چهره هستند و در حالت کلی ابزارهایی که اصلا در هنر نمی‌گنجند.فقط برای اینکه بتوانی از پس هزینه‌ها بربیایی وارد بازی خیلی زشتی می‌شوی و این اتفاق تئاتر ما را خراب می کنند، باید مانند همه جای دنیا کمپانی‌های تئاتری به وجود بیاید و حمایت شود وگرنه تئاتر به این شکل خصوصی در کوتاه مدت به تئاتر ما و به سلیقه مردم ما خدشه وارد می کند.

انتهای پیام/