غلامرضا طریقی شاعر، در گفتگو با خبرنگار  حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به اینکه نامگذاری روز درگذشت شهریار به نام روز شعر و ادب سال هاست یکی از محل بحث ها میان شاعران و شعردوستان است، گفت: بسیاری از دوستان معتقدند روزهای بهتری را می‌توان برای روز شعر و ادب انتخاب کرد؛ اما باید بررسی کرد این انتخاب از منظر کلی درست بوده است یا نه. شهریار یکی از قله های شعر معاصر ماست. با وجود آنکه می توان شعرهایی از این شاعر پیدا کرد که دوست نداریم اما همان شعرها هم برای نشان دادن قدرت شاعری شهریار کافی است.

وی افزود: اهمیت شهریار از دو منظر است؛ واقعیت این است شهریار می‌تواند یکی از دلایل پذیرفته شدن نیما باشد. نیما پس از مشروطه شعر نو را پایه گذاری کرد. روی آوردن شهریار به نیما (در حالی که پیش از این تحسین شده کلاسیک های شعرمان بود) سرایش شعر درباره او یکی از دلایل پذیرفته شدن نیما در جمع شاعران بود. شهریار خواسته یا ناخواسته با توجه به تاثیری که از نیما گرفته بود، به غزل معاصر ما ورقه جدیدی اضافه می کند و غزل نئوکلاسیک در شهریار شکل گرفته است. با وجود آنکه رهی معیری و عماد خراسانی هم غزل داشتند؛ اما به اندازه شهریار نتوانستند در مخاطب نفوذ کنند.

این شاعر با اشاره به اینکه آن ماجراهایی که برای شهریار پیش آمد، سبب شد نگاه مدرن تری در شعرش داشته باشد؛ بیان کرد: شهریار در شعرش با معشوق زمینی با صراحت صحبت می کند. از طرف دیگر در شعر ترکی بی نظیر است. مجموعه این ها سبب می شود شهریار را یکی از قله‌های شعر امروز بدانیم. وقتی حسین منزوی که از نگاه من و خیلی ها قله غزل معاصر ماست، اعتراف می کند که شهریار طبیب بالینی من است؛ همین حرف سبب می شود ما که مخاطب منزوی هستیم دید باشکوه تری نسبت به شهریار پیدا کنیم.

انتهای پیام/

نظر یک شاعر درباره شعر شهریار