چه کسی حاضر است به خاطر پول بچه‌اش را بفرسته جلوی گلوله؟
حمید بناء نویسنده دفاع مقدس با انتشار مطلبی زیبا و خواندنی از زخم زبان‌های تلخ به مادران شهدای مدافع حرم نوشت.
به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حرم بانوی استقامت، اسطوره صبر زینب کبری(س) چند سالی در اسارت داعش بود. نیروهای تکفیری از هر امکانات و تجهیزاتی با تمام قوا به سوریه و عراق آمدند و مردم مظلوم را به شهادت رساندند و همه جا را به خاک و خون کشیدند.
با ادامه جنایات داعش، غیرت جوانان متدین و ارادتمند اجازه نداد تا این حرامی‌ها به حرم بانو تعرض کنند و دستان آلوده‌شان به ضریح ایشان برسد، از این رو لباس رزم پوشیده و راهی جبهه شدند. مدافعان حرم جان برکفی که بدون هیچ توقع و ادعایی به میدان نبرد با نیروهای تکفیری خبیث رفتند و جان خود را برای حفاظت از حرم حضرت زینب(س) و این مرز و بوم فدا کردند.
در این میان شاید بتوان گفت بیش از همه مادران این جوانان رشید داغدار شدند، در واقع قهرمانان واقعی این جنگ مادران شهدایی هستند که از عزیزانشان گذشتند و زخم زبان های بسیاری شنیدند و دم نزدند.
حمید بناء از نویسندگان دفاع مقدس در مطلبی در این رابطه نوشت:
«قدیمی ها می گفتن «زخم زبون از زخم شمشیر بدتره!» … حق با اونهاست. یک جملۀ کوتاه یا یک زهرخند کاری با دل آدم می کنه که گرز گران رستم با دشمنانش نکرد. امان از این زبان چند گرمی بعضی ها که مثل پتک روی روان دیگران فرود میاد.
مادر یک شهید مدافع حرم می گفت: «داغ و فراق جوون رو شاید بشه تحمل کرد اما این درشت گویی ها نفس آدم رو میگیره. یکی میگه چقدر گرفتی فرستادیش! اون یکی میگه تو مهر و محبت مادرانه نداشتی که گذاشتی بره.»
کاری به دلایل استراتژیک و ایدئولوژیک ضرورت حضور نیروهای ایرانی در حبهه های مقاومت ندارم. بحث دربارۀ شگردهای پیچیدۀ عملیات رسانه ای و روانی دشمن برای القاء تفکر غیر انقلابی و ارزشی در جامعۀ ایران هم بماند برای بعد. حرف اینجاست که آقای عزیز! خانم محترم! رحمت بکشید یکبار به دیدار خانوادۀ شهدا برید و از نزدیک با این بزرگواران آشنا بشید. بخدا راه دوری نمیره اگه پای درد دل مادر شهدا بنشینید.
استفاده از ادکلن فرانسوی تقلبی و ادای روشنفکری و پز اپوزسیون راحته ولی فکر کردن و فهمیدن سخته. مگه میشه وجدان داشت و اینقدر ساده به یک مادرِ شهید داده تهمت زد؟ کی حاضره بخاطر پول بچه اش رو بفرسته جلوی گلوله؟ گلوله که جای خود داره؛ من مادری رو ندیدم که بگه پول بدید بهم و بجاش دست یچه ام رو قطع کنید. دنیا به نشانۀ احترام، تمام قد جلوی پای مادرایی که از سهم دلشون برای اعتقادشون میگذرن، می ایسته. مادرها بهتر این حرفها رو میفهمن. شهروند گرامی! اگه حال و وقت اندیشیدن و استفاده از عقل و وجدانت رو نداری دست کم روش احتقان را یاد بگیر.
شکستن دل مادری که همۀ دار و ندارش رو برای من و تو فدا کرده هنر نیست. اگه کلاهمون رو قاضی کنیم می بینیم خیلی مدیون مادران شهدا هستیم. مدیون تمام شبهایی که دلشون میگیره. مدیون تمام روزهایی که نگاهشون به در خونه دوخته شده. مدیون اشکها و دلتنگی ها … بگذریم! حرف زیاده و وقت کم. فقط حواسمون باشه که تیغ زبونمون دل مادر شهدا رو زخمی نکنه.»
انتهای پیام/
یه روزی امام غایبمون مییاد و انتقام همه این نامردمی ها و ناجوانمردی ها رو می گیره
این داستانها ما را یاد حضرت ایوب میاندازد که ان حضرت ازمون های بسیارسختی را پشت سرنهاد و از جمله زخم زبان های زشت مردم( که بخش مهمی از آزمون های خضرت ایوب بوده )وقتی که حضرت ایوب همه دارایی ، فرزندان ، سلامتی اش را از دست داده بود .
بعد از اینکه حضرت ایوب از همه آزمون های سخت روسفید بیرون امدندو ایشان مدام عشق، ارادت و خلوص خود را بخدا عرضه می فرمودند.شیطان سرافکنده و شکست خورد.
شهدا زنده اند و در نزد خدا صاحب روزی عظیمی هستند. مادر شهدا زندگی حضرت ایوب را مطالعه بفرمایند و بدانند که خدا حامی انهاست و کسانی که این تهمت های سنگین را میزنند، در روز قیامت روسیاه خواهند بود وحساب بسیارسختی باید پس بدهند.