بازیگری که از ابتدا به فکر سلبریتی‌شدن باشد، موفق نمی‌شود/ باندبازی هست؛ کاری کنیم که نتوانند ما را نبینند

یک بازیگر تئاتر درباره راه های کسب موفقیت در بازیگری و باندبازی در این عرصه گفت.

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، فرزین محدث از بازیگران تئاتر، تلویزیون و سینماست که سال ها بازی های درخشانی را در عرصه های مختلف  خصوصاً بر صحنه تئاتر ارائه داده است. این بازیگر چند سال به عنوان بازیگر برتر تئاتر شناخته شد و در سال 1397 نیز توانست جایزه جشن بازیگر تئاتر را به خود اختصاص دهد. از این رو به سراغ فرزین محدث رفتیم و سوالاتی درخصوص حرفه بازیگری و تئاتر از او پرسیدیم.

آقای محدث از چه زمانی متوجه علاقه خود به حرفه بازیگری شدید؟

ما در مدرسه گروه تئاتر نداشتیم و من اصلاً به بازیگری فکر نمی کردم. من در رشته ریاضی فیزیک تحصیل کردم ولی ناگهان تصمیم گرفتم آن را ادامه ندهم؛ زیرا احساس می کردم علاقه ای به داشتن شغل ثابت ندارم. من دوست داشتم همه مشاغل  مانند نماینده مجلس، معلم و ... را تجربه کنم. بازیگری تنها شغلی است که به شما این امکان را می دهد تمامی مشاغل را امتحان کنید. تصمیم گرفتم به کلاس بازیگری بروم، آن را از کلاس بازیگری امین تارخ  و میکائیل شهرستانی شروع کردم. اولین تئاتر من به عنوان هنرجو در سال 1379 با نمایش «هملت» آغاز شد و سپس وارد دانشگاه سوره و از سال 1382 وارد عرصه بازیگری حرفه ای شدم. در نمایش « جیستا» به نویسندگی و کارگردانی نادر برهانی مرند با الهام پاوه نژاد، مهدی سلطانی و پیام دهکردی همبازی شدم. اولین جایزه بازیگری جشن خانه تئاتر را در سال 1382 به عنوان بازیگر برگزیده دریافت کردم و بعد از سال 1382 نیز به صورت جدی تئاتر را دنبال کردم.

جوانان بسیاری علاقه به حرفه بازیگری دارند ولی نمی دانند به چه صورت باید در این حرفه بدرخشند و پیشرفت کنند. شما برای جوانان تازه وارد و علاقه مند به حرفه بازیگری چه پیشنهادی دارید؟

من به این معتقد هستم که بازیگری یک علم است. بازیگری نیاز به دانش، شناخت و تحقیق  دارد. این علم می تواند از طریق دانشگاه یا آموزشگاه‌‌های بازیگری کسب شود. جوانانی که به تازگی وارد این حرفه می شوند، باید به یک مسیر طولانی فکر کنند؛ زیرا یک شبه همه اتفاقاتی که انتظار آن را دارند رخ نمی دهد. به جای اینکه  فکر کنند 20 سالگی وارد تئاتر شده و در 22 سالگی سیمرغ می گیرند و اگر نگرفتند افسرده شوند، به این فکر کنند که چند سال زندگی می کنند و باید در این مدت طوری زندگی کنند که در سن 85 سالگی درخشان باشند. نمونه بارز و شاهکار آن استاد علی نصیریان است. استاد علی نصیریان در سن 85 سالگی بازی می کنند و همچنان درخشان هستند. بازیگرانی مانند استاد نصیریان طوری زندگی کرده و آموزش دیدند که همه از بازی آن ها حیرت زده می شوند و برای آن ها سر تعظیم فرود می آورند. اگر اینگونه به بازیگری نگاه کنیم، خیالمان راحت است؛ زیرا قرار است در مسیری طولانی بمانیم و بدرخشیم ولی اگر فکر کنیم که باید سریع سلبریتی شده و با شهرت خود تعداد فالوورهای خود را بالا ببریم ، موفقیتی کسب نخواهیم کرد.

یعنی مخالف شهرت هستید؟

من مخالف شهرت نیستم؛ زمانی که کسی وارد عرصه هنر می شود، بر این تاکید دارم که باید کاری انجام دهد که هیچ کس توانایی انجام آن را ندارد. درواقع ما باید دیده شویم. همه این ها لازم ولی ماندگاری آن لازم تر است. بازیگری نیاز به زمان و هزینه دارد و اگر می خواهیم موفق شویم، به بازیگران بزرگ دنیا نگاه کنیم؛ آنها فکر نکردند که قرار است در چه سنی اسکار بگیرند و به همین دلیل همواره طوری ایفای نقش می‌کنند که بازی آن ها مخاطب را حیرت زده می کند.

من  معتقدم که بازیگری یک علم است و نیاز به آموزش، شناخت، مشاهده و تخیل دارد. استعداد در قرن ما کارساز نیست و اگر برای استعداد خود تمرین و تلاش نکنید، موفق نخواهید شد. درست است که باند بازی و پارتی بازی در هر کاری هست اما باید طوری وارد زندگی بازیگری شویم که نتوانند ما را نبینند. این مسیر سخت و نیاز به تحمل و تفکر و... دارد. و یک نکته دیگر، خدایی هست که بخشنده و مهربان است و اگر قرار باشد اتفاقی برای ما رقم بخورد، رقم می خورد. باید به خدا اعتقاد داشته باشیم که کار ما را درست خواهد کرد به شرطی که ما هم در مسیر درست حرکت کرده و خود را وابسته جریان و باندی خاص نکنیم.

عرصه تئاتر را چگونه می بینید؟ آیا تئاتر در حال افت است یا شاهد پیشرفت آن هستیم؟

من معتقدم تئاتر روز به روز بهتر می شود؛ من مخالف افت هستم. همین که نگاه بسیاری از سرمایه گذاران به سمت تئاتر می آید، نشان دهنده پیشرفت تئاتر است. سطح کیفی و علمی کارها بهتر شده و اتفاقات خوبی را در آن شاهد هستیم. البته تئاترهایی هم داریم که نقد به آن ها وارد و یا برخی از آن ها قابل دفاع هستند.  سالی 340 نمایش در تهران اجرا می شود و بین آن ها همه نوع تئاتر وجود دارد.  

آیا نمایش هایی که با هزینه و بلیت های بالا اجرا می شوند، صدمه ای به تئاتر وارد نمی کنند؟

از نظر من در سالن هایی که آن نمایش ها اجرا می شود، گروه های دیگر نمی توانند اجرا داشته باشند. آیا آن سالن برای گروه دانشجویی که تجربه گراست، مناسب است؟ قطعا نه. آن سالن مجلل برای نمایش های مجلل است و تماشاگران آن ها تماشاگرانی نیستند که در تئاتر مولوی و تئاترشهر و... کار ببینند.  من می توانم به این گونه از تئاترها و سرمایه داری تئاتری نقد وارد کنم؛ زیرا پرداختن به آن ها تئاتر تجربه گرا را از بین می برد. از نظر من دولت باید از گروه های تجربه گرا حمایت کند  زیرا تئاتر های تجربه گرا با مشکلات متعدد از جمله سالن  مواجه هستند.

من اگر اجرایی را برای نمایش به آن سالن های مجلل ببرم، اشتباه کردم؛ زیرا جنس کار، تفکر و حرکت من  در بازیگری و کارگردانی برای آن سالن مناسب نیست. اگر تئاتر بیشتر به این سمت برود ما دیگر تئاتر تجربه گرا نخواهیم داشت و زمانی که سرمایه گذار وارد تئاتر شود، از چهره های بازیگری مشهور بیشتر در کار استفاده می کند زیرا فروش کار برایشان مهم بوده و این ها است که به تئاتر ما صدمه می زند.

گفتنی است محدث این روزها در حال تمرین نمایشی است که شادی اسدپور آن را طراحی و کارگردانی کرده و از 21 تیر ماه در تماشاخانه نوفل لوشاتو روی صحنه می رود.

انتهای پیام/