به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، انسان موجودی اجتماعی است، اما یکی از مسائلی که برخی افراد با آن روبه‌رو می‌شوند ترس از معاشرت و ترس از گفتگو و حرف زدن با دیگران است. این افراد اغلب خجالتی به نظر می‌رسند و در بزرگسالی رفتار اجتماعی آن‌ها متناسب با سن‌شان نیست.

اضطرابی که افراد در حضور در اجتماع تجربه می‌کنند در بیش از ۱۲ درصد جمعیت وجود دارد و طبیعی به نظر می‌رسد، اما بعضی از افراد در ارتباط با اطرافیان و همسن و سالانشان دارای مشکلات بسیار جدی از قبیل احساس اضطراب یا ترس شدید هستند و بیشتر زندگی خود را در حالت انزوا به سر می‌برند و از داشتن روابط اجتماعی پرهیز می‌کنند.

بیشتر افراد وقتی برای اولین بار در جمعی حضور پیدا می‌کنند ممکن است ابتدا احساس راحتی نداشته باشند یا زمانی که برای اولین بار کنفرانس می‌دهند یا می‌خواهند جلوی جمع صحبت کنند، استرس دارند، اما این حالت‌ها رفته‌رفته کاهش می‌یابد و با تکرار فرد به تسلط می‌رسد. اما برخی از افراد مشکلشان فراتر است و بنابر این دلایل از حضور در جمع فرار می‌کنند:

اضطراب اجتماعی
اعتماد به نفس پایین
ترس از تمسخر
ترس از تایید نشدن
ترس از محبوب نبودن
احساس عدم امنیت در جمع
ترس از مورد ارزیابی قرار گرفتن و احساس بی‌کفایتی و همچنین این نوع رفتار گاهی به دلیل بزرگمنشی بیش از حد و احساس فخرفروشی و بالاتر بودن از دیگران، ایجاد می‌شود.

در اضطراب اجتماعی فرد احساس می‌کند که وقتی در جمع شرکت کند، توسط دیگران مورد بررسی قرار می‌گیرد و این افراد تمایلی برای آغاز ارتباط با دیگران ندارند و اگر در جمع نیز شرکت کنند، اغلب صحبت نمی‌کنند یا مدام مراقب واکنش و رفتار دیگران هستند و پس از این‌که جمع را ترک می‌کنند، روز‌ها و ساعت‌های طولانی به اتفاقاتی که در آن جمع رخ داد فکر می‌کنند و اغلب از رفتار و عکس‌العمل خودشان راضی نیستند.
این افراد از خطای شناختی رنج می‌برند و ذهن آن‌ها اتفاقات کوچک و ساده را بزرگنمایی می‌کنند و مشکلات را تعمیم می‌دهند و از این‌که در یک جمع مرکز توجه باشند گریزان هستند. آن‌ها نمی‌توانند حتی در جمع به‌راحتی غذا بخورند یا مکالمه تلفنی داشته باشند. برای درمان لازم است تا از رفتاردرمانی و درمان‌های شناختی بهره گرفته شود.

منبع: روزنامه جام جم

انتهای پیام/

چرا معاشرتی نیستی؟