روایتی متفاوت از فضایل حضرت علی اکبر (ع) / از معجزه میوه‌های بهشتی تا هدیه عمر سی ساله به مریض لاعلاج

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،حضرت علی اکبر (ع) فرزند گرامی امام حسین (ع) شبیه‌ترین فرد به پیامبر (ص) نخستین شهید در واقعه عاشورا و از شهدای بنی‌هاشم عاشورا بود.

ایشان در روز یازدهم شعبان سال ۳۳ هجری قمری به دنیا آمد و در دهم محرم سال ۶۱ قمری به شهادت رسید. حضرت علی اکبر(ع) در پایین پای پدر گرامیشان امام حسین (ع) دفن شده است و قبر آن حضرت (ع) داخل ضریح امام حسین(ع) قرار دارد.

حضرت علی اکبر (ع) صاحب جایگاه و منزلت خاصی میان اهل بیت (ع) و دارای فضایل، کرامات و معجزات زیادی است؛ در ادامه گوشه‌ای از کرامات و معجزات حضرت علی اکبر (ع) را بخوانید.

کرامات و معجزات حضرت علی اکبر (ع) 

حضرت علی اکبر (ع) دُر گرانبهای  اهل بیت (ع)

حضرت علی اکبر (ع) شباهت زیادی به پیامبر اکرم (ص) داشت، جوانی خوش سیما ، خوش کلام و صاحب کمالات و صفات حسنه و اخلاق نیکو بود. حضرت علی اكبر دارای صفات جلال و جمال و ملكات نیكو بود، و به عالم ملكوت وصل بود

حضرت علی اکبر (ع)  شجاعت را از امام علی  (ع) به ارث برده بود. ایشان در دامان امام حسن مجتبی (ع) و امام حسین (ع) تربیت شدند و ویژگی ها و خصوصیات آن بزرگواران را به ارث بردند. حضرت علی اکبر (ع) در مدت زمان  عمر شریفشان همه وقت  خودرا صرف عبادت، اطعام مساكین و سعۀ در اخلاق و توسعه در ارزاق دیگران می کردند. امام علی (ع) ایشان را خیلی دوست داشت.

معجزه کودکی حضرت علی اکبر (ع) و میوه های بهشتی

بر اساس روایتی از دوران کودکی حضرت علی اکبر (ع) که در کتاب «ضیاء العالمین» به نقل از «کثیر بن شاذان» آمده است، روزی حضرت علی اکبر (ع) در غیر فصل مناسب از پدر بزرگوارش امام حسین (ع) انگور خواست. ناگهان امام حسین (ع) با دستان مبارکشان به کناره دیوار مسجد زد که انگور و موزی از آن خارج شد پس به فرزندش داد و فرمود: از آنچه نزد خدای تعالی است به اولیائش بیشتر می‌رسد.

ذخیرة الدارین، ص ۲۵۹

حکایت افزایش سی سال طول عمر  مردی که در پایین پای حضرت علی اکبر (ع) دفن شد

بر اساس روایات، روزی فردی به نام حاج عبدعون برادرش را که به مرض سختی دچار شده بود نزد حافظ الصحه یکی از سه پزشک معروف کربلا برد پس از چند ماه معالجه، هر روز حال او بدتر می‌شد عبدعون نزد پزشک می‌رود و سخنان زشتی به او می‌گوید که اسمت خیلی بزرگ است، ولی از معالجه تو سودی ندیدیم بعد بدون خداحافظی می‌رود، اما بر خلاف انتظار از آن روز به بعد حال برادرش بهتر می‌شود و یک دفعه شفا می‌یابد نزد حافظ الصحه می‌رود و عذر خواهی می‌کند.

حافظ الصحه می‌گوید: بنشین تا برایت بگویم، من بعد از سخنان تو خیلی دل شکسته شدم. ظهر، هنگام ادای نماز به حضرت علی اکبر (ع) متوسل شدم و گفتم:‌ای نور چشم حسین (ع) تو را به حق پدرت قسم می‌دهم که شفای این مریض را از خدا بخواه دیدی چگونه به من توهین کرد؟ بسیار گریه کردم همان شب در خواب خدمت آقا علی اکبر (ع) شرف یاب شدم عرض ادب کردم و همان مطلب را تکرار کردم.

حضرت علی اکبر (ع) فرمودند: من شفای آن مریض را از خدا خواستم و از هاتفی شنیدم که این مریض مردنی است و تا نه روز دیگر می‌میرد ولی به برکت دعا و شفاعت شما خدا با شفای او سی سال به عمرش افزوده است و از همین ساعت او را شفا دادیم.
آن مرد سی سال دیگر عمر کرد و در هفتاد سالگی وصیت کرد پیکرش را پایین پای حضرت علی اکبر (ع) دفن کنند.

خورشید جوانان» کرامات حضرت علی اکبر (ع)

حکایت منبری شدن میرزا جعفر شیرازی

مرحوم سید میرزا جعفر فرزند سید میرزا حبیب الله شیرازی رحمه الله و پسر عموی آیةالله میرزا محمد حسن شیرازی که از علمای بزرگوار عراق بود، می‏ گوید: روزی به منزل حضرت آیةالله میرزا عبدالهادی شیرازی رفتم و گفتم: آقا جان! مرا معذور بدار؛ چون من منبری نیستم. دوباره با اصرار فراوان فرمودند: روضه بخوان.

میرزا جعفر فرمودند: دیشب حضرت امام حسین (ع) را در خواب دیدم و حضرت علی اکبر (ع) هم در کنارشان بودند و در دست او کاغذ و دفتری بود.

امام حسین (ع) به فرزند بزرگوارشان حضرت علی اکبر (ع) فرمودند: اسم فلان منبری مشهور را از دفتر حذف کن و جای آن، اسم میرزا جعفر شیرازی را بنویس.
مرحوم میرزا جعفر فرمودند: تا این خواب را شنیدم گریه و زاری کردم و گفتم من دیشب خانواده خودم را جمع کردم و برای آن‏ها از روی کتاب، روضه خواندم و گریستم و خدمت امام (ع) عرض کردم: چشم! اطاعت می‏کنم از آن روز به بعد خودم را برای منبر رفتن و روضه خواندن آماده کردم. مرحوم میرزا جعفر در سال ۱۳۷۰ قمری فوت کرد و در شهر ری در مقبره‏ ابوالفتوح رازی دفن شد. (مردان علم در میدان عمل، ج ۶، ص ۴۰۶.) کرامات حسینیه و عباسیه؛ موسی رمضانی‏ پور

اعتراف دشمنان در مدح کرامت حضرت علی اکبر (ع)

روزی معاویه بن ابی سفیان به اطرافیان و هم نشینان خود گفت: به نظر شما سزاوارترین و شایسته‌ترین فرد امت به امر خلافت کیست؟

اطرافیان گفتند: جز تو کسی را سزاوارتر به امر خلافت نمی‌شناسیم!

معاویه گفت: این چنین نیست. «اولی الناس بهذاالامرعلی بن الحسین بن علی جده رسول الله و ضیه شجاعه بنی هاشم و سخاه بنی امیه ورهو ثقیف» شایسته‌ترین افراد برای امر حکومت علی اکبر (ع) فرزند امام حسین (ع) است که جدش رسول خدا (ص) است و در شجاعت بنی هاشم سخاوت بنی امیه و زیبایی قبیله ثقیف را در خود جمع کرده است.

(الارشاد، ص ۴۵۸)

انتهای پیام/