حاضرم مدال هایم را با حضور در المپیک عوض کنم/ مربی گری من شایعه است

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یزد ،  محمد فتوحی قهرمان ۲۸ ساله یزدی، عضو تیم ملی و از شمشیربازان سابریست موفق در سطح جهانی است که در آخرین رده بندی برترین‌های شمشیر بازی، در مکان ۳۶ جهان قرار گرفت.

او در یک بعد از ظهر بهاری مهمان تحریریه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان یزد بود و به سوالات ما پاسخ داد.

از چند سالگی به شمشیر بازی رو آوردی؟

من از سن ۱۱ سالگی به پیشنهاد دایی ام آقای عزیزی به ورزش شمشیر بازی رو آوردم و تمریناتم را در تهران زیر نظر آقای طاهرخانی شروع کردم. بعد از چند سال به یزد بازگشتم و ادامه دادم تا سن ۱۴ سالگی که به تیم ملی نوجوانان راه یافتم و توانستم در مسابقات کشوری جزء هشت نفر برتر انتخاب شوم.

فعالیت حرفه‌ای تان از کی شروع شد؟

فعالیت حرفه‌ای من از سن ۱۶ سالگی بود. پس از آنکه جزء هشت نفر برتر انتخاب شدم، مسابقات نوجوانان برگزار نشد و برای تیم جوانان چند نفری برای مسابقات قهرمانی آسیا انتخاب شدند که بنده هم جزء انتخابی‌ها بودم و برای مسابقات قهرمانی آسیا در قزاقستان دعوت شدم.

اولین مدال شما چه زمانی بود؟

اولین مدال من در سن ۱۶ سالگی زمانی که در مسابقات جوانان در کره جنوبی شرکت کرده بودم، توانستم آنجا مدال برنز رو کسب کنم.
چرا بین اسلحه‌های شمشیر بازی سابر را انتخاب کردی؟

انتخاب اسلحه سابر اتفاقی بود. در آن زمان اسلحه سابر خیلی دارای موفقیت آنچنانی نبود، ولی بنده این اسلحه رو انتخاب کردم و الان هم از انتخابم راضی هستم.

از افتخارات ورزشی شما؟

من در مسابقات زیادی شرکت کردم و توانستم در مسابقات قهرمانی آسیا ۱۶ مدال طلا، نقره و برنز، جام جهانی ۲۰۱۸ ایتالیا مدال نقره، مسابقات دانشجویان جهان دو مدال نقره و برنز و بیش از ۴۰ مدال کشوری کسب کنم.

سطح شمشیر بازی استان یزد چگونه است؟

در رابطه با شمشیر بازی استان یزد ما ۱۲ سالی است که در کشور عملکرد خوبی داریم و جزو رتبه‌های برتر محسوب می‌شویم، ولی نظر من این هست که ما نباید الان صرفا نگاه مون به چند بازیکن قبلی که هفت سال پیش به تیم بزرگسالان رفتند و آنجا فعالیت دارند، باشه. اگرچه در این سال‌ها بازیکن‌های جدیدی پا در عرصه گذاشتند، ولی خیلی نتونستیم چهره‌های جدیدی رو اضافه کنیم که انتظار میره این اتفاق رخ بده و بازیکن‌های جدید اضافه شوند.

ازجاکارتا بگید؟

در مورد جاکارتا، لحظات آخر یکسری مشکلات بود. خیلی هم دست ما نبود، ولی از حق نگذریم هم هیئت شمشیر بازی و هم اداره ورزش و جوانان مخصوصا آقای عطابکی و شریعتی سنگ تموم گذاشتند. اما خب نشد و حسرتی بود که به دلمان ماند و سعی کردیم فراموش کنیم و به المپیک فکر کنیم.

مسابقات کسب سهمیه المپیک در شمشیر بازی چگونه است؟

مسابقات در رشته شمشیربازی متفاوت از سایر رشته‌ها است، خیلی از رشته‌های ورزشی در یک مسابقه شرکت می‌کنند و مدال و سهمیه را کسب می‌کنند. ولی در رشته شمشیر بازی و چند رشته ورزشی دیگه این گونه نیست و باید یک فصل بازی کنیم.

ما برای اینکه سهمیه بگیریم باید یک سال در نه مسابقه شرکت کنیم و حریفان را پشت سر بگذاریم این مسابقات حد نصاب خاصی نداره که اگر به امتیاز مشخصی برسیم، به اصطلاح بگوییم حله، ولی برای صعود باید همه مسابقات را ببریم.

در این مسابقات خدا رو شکر تونستم در رقابت سنگینی که با چین داشتم در اکثر مسابقات چین رو ببرم و اختلاف رو به حدی برسونم که روی کاغذ هم شانسی نداشته باشند.

نظرتون درباره مسابقات المپیک؟

از کودکی رویای المپیک داشتم برایم مهم بوده و هست، به حدی که حاضرم تمام مدال‌هایی را که تا به حال کسب کرده ام با یک روز حضور در المپیک عوض کنم، چون اهمیت مسابقات المپیک را می‌دانم و همیشه به این فکر بودم.

چرا یزد نباید مثل بقیه استان‌ها نماینده داشته باشه؟ ما در اکثر مسابقات تماشاگر هستیم، ولی الان در المپیک حضور داریم. انتظار دارم مسئولان ما هم به میدان بیایند، البته جلساتی بوده، ولی منصفانه بخوام بگویم، در راه کسب سهمیه المپیک تنها بودم. قول‌ها و صحبت‌هایی شد که باعث دلگرمی من بود، ولی اتفاق خاصی روی نداد.

در مسابقه پایانی کسب سهمیه المپیک چی شد که دوستانتان در نیمه راه برگشتند ولی شما ماندی؟

در مسابقات لهستان همه فکر می‌کردند کار تمام هست و می‌تونیم سهمیه را کسب کنیم. آنجا امتیازات خوبی گرفتیم، ولی باید در مسابقات لوکزامبورگ و ایتالیا هم شرکت می‌کردیم تا قطعی بشه. به دلیل شیوع ویروس کرونا فدراسیون جهانی مدام کشور میزبان را عوض می‌کرد و ما مجبور شدیم دو هفته در لهستان بمانیم که اگر این کار را نمی‌کردیم شاید به ما سهمیه داده نمی‌شد.

برای حضور در توکیو آمادگی داری؟

سهمیه که کسب شده، ولی باید دید لحظه آخر چه پیش می‌آید. اگر مشکل خاصی مثل مصدومیت پیش نیاید، حضور خواهم داشت. من در شش ماه گذشته در اکثر مسابقات نتایج خوبی گرفتم و تونستم در رنکینگ جهانی ۴۰ پله صعود کنم و شرایط تا قبل از کرونا خوب بود. اما حالا باید آمادگی خودم را حفظ کنم، چون فصل خیلی سنگینی در پیش دارم.

در روز‌های کرونایی به تمرینات ادامه دادی؟

من فقط یک هفته استراحت کردم. پس از آن سعی کردم اول در خانه و بعد در باشگاه شخصی خودم با برنامه‌ای که از مربی تیم ملی گرفتم، آمادگی خودم رو حفظ کنم.

شنیده شده مربی گری را شروع کردی، صحت داره؟

سوال خوبی بود از جمله مشکلاتی که من دارم، همین شایعات بی پایه است، خیر من مربیگری را شروع نکردم و فقط مثل بقیه ورزشکار‌ها باشگاهی دارم که مدیریت باشگاه برعهده فرد دیگری است. مگر می‌شود المپیک را رها کنم و الان به مربی گری بپردازم.

برای مربی گری تا ۷۰ سالگی وقت دارم و در حال حاضر علاقه خاصی به مربی گری ندارم و تمام وقت و ذهنم را برای المپیک گذاشته ام.

ارگان یا نهادی از شما حمایت کرده است؟

به جز اداره ورزش و جوانان آنهم در حد خودشان که من شرایط مالی شان را می‌دانم و انتظار خاصی از آن‌ها ندارم، کسی یا نهادی حمایت نکرده است. به نظرم اداره کل ورزش و جوانان باید به دنبال اسپانسر و حمایت نهاد‌ها از قهرمانان ورزشی باشد و چه اتفاقی مهم‌تر از المپیک که سازمان‌ها قانع شوند و از ورزشکار حمایت کنند.

اولین چیزی که با این کلمات به ذهن شما می‌رسه؟

شمشیربازی: مسیر زندگی من را تغییر داد

مدال توکیو: آرزو
فخری: مربی کار بلد و نخبه
علی پاکدامن: دوست حرفه‌ای
مجتبی عابدینی: نابغه
مصدومیت: درد آور
یزد: خیلی دوستش دارم

کلام آخر
تشکر ویژه دارم از تمام کسانی که من را حمایت کردند و باعث شدند مسیر زندگی ام در این راه قرار بگیره.

از آقای عزیزی که باعث شدند به شمشیربازی علاقه پیدا کنم و همچنین اقای عطابگی که برادرانه در سخت‌ترین روز‌های ورزشی ام ایستادند و همراهی کردند.

به ایشون قول داده بودم که به ثمره این سختی‌ها دست پیدا می‌کنم و خدا را شکر که تونستم با کسب سهمیه المپیک جبران کنم.

دوست دارم یک بار برای همیشه، مدیران ورزشی یک¬سری چیز‌های کم اهمیت و منفعت‌های شخصی را کنار بگذارند و به داد ورزش و ورزشکاران برسند.

در پایان از مردم خونگرم یزد تشکر می‌کنم و ازشان درخواست می‌کنم در این شب و روز‌های ماه مبارک رمضان منو از دعای خیرشون بی نصیب نکنند تا بتونم به نحو احسن ماموریتم را در المپیک انجام بدم و برای لحظه‌ای هم شده دلشون رو شاد کنم.

گفتگو از: سید مجتبی موسوی/ سید امیر حسینی

انتهای پیام/ی