المپین‌های تکواندو مسیر پر چالشی را برای درخشش در المپیک توکیو طی خواهند کرد.

به گزارش خبرنگار کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، تیم ملی تکواندوی کشورمان در سال ۱۳۹۹ شرایط  خوبی را سپری کرد و ۲ سهمیه قطعی را توسط آرمین هادی پور و میرهاشم حسینی در بخش آقایان به دست آورد. در بخش پارالمپیک هم مهدی پوررهنما و اصغر عزیزی به این مهم رسیدند. پیش از شیوع ویروس کرونا، ملی پوشان بانوان در مسابقات کسب سهمیه المپیک هم توانایی رسیدن به این مهم را داشتند، اما حدود ۴۰۰ روز بانوان این رشته ورزشی از شیاپ چانگ دور ماندند.

به واسطه شیوع ویروس منحوس کرونا، تمامی رقابت‌های رزمی که حکم رشته‌های پر برخورد را دارند، با اعلام ستاد مقابله با کرونا در ورزش لغو شدند. با لغو مسابقات، ملی پوشان تکواندو مانند سایر رشته‌های رزمی مجبور به خانه نشینی و دنبال کردن تمرینات شدند. ملی پوشان به جز ورزش به شیوه انفرادی، شرایط حضور در اردو را هم از دست داده بودند و در این بین مشخص شد سروش احمدی، ملی پوش تکواندو  برای امرار معاش، به مسافرکشی روی آورده است. این موضوع بازتاب زیادی در فضای مجازی داشت.

احمدی از مسئولان استان مازندران به شدت دلخور بود. این ورزشکار که در سطح آسیا و دنیا مطرح است، موقع بازگشت به شهر خود با بی توجهی مسئولان استانی رو به رو می‌شد و همچنان مسئولان عالی رتبه این استان هیچ اقدامی برای این قهرمان جویباری تکواندو انجام نداده اند.

قهرمان تکواندوی ایران به دلیل از کار افتادگی پدرش در سکوت رسانه‌ای مسافرکشی می‌کند و صبح‌ها به عنوان ملی پوش تکواندو به تمرینات انفرادی اش می‌پردازد. به دنبال احمدی، میرهاشم حسینی و آرمین هادی پور به افشای حقیقت هایی درباره زندگی خصوصی و شرایط سخت مالی ملی پوشان پرداختند. هر ۲ بر این باور بودند که این ۲ المپین در مسیر حرفه‌ای نباید دغدغه مالی داشته باشند.

سروش احمدی با دعوت فدراسیون تکواندو به همراه آرمین هادی پور و میرهاشم حسینی برای مذاکره با مسئولان این رشته به پایتخت آمد و هادی ساعی قهرمان افسانه‌ای تکواندو به احمدی قول شاغل شدن داد. بزرگترین مطالبه آرمین هادی پور و میرهاشم حسینی، حضور در تمرینات تیم ملی بود، اما به واسطه شیوع ویروس کرونا و پر خطر بودن این رشته، شرایط این اتفاق امکان پذیر نبود و آن‌ها به شهر‌های خود یعنی رشت و میانه رفتند و هادی پور حین این تمرینات دچار آسیب دیدگی شدیدی از ناحیه زانو شد.

آسیب دیدگی که در ابتدا توسط فدراسیون پزشکی ورزشی و فدراسیون تکواندو حاد اعلام نشد و طی بیانیه این ۲ فدراسیون آرمین می‌توانست با تمرینات فیزیوتراپی تکواندو را آغاز کند. با سرپوش گذاشتن روی مصدومیت هادی پور، این بازیکن  در نیمه دوم سال در تمرینات تیم ملی تکواندو حاضر شد و در نهایت با شروع اردو‌های تیم ملی تکواندو، او به صورت مداوم تمرینات سخت و سنگین را زیر نظر کادر فنی و در کنار سایر ملی پوشان آغاز کرد و ظاهرا مشکلی هم برای او پیش نیامد.

با شروع مسابقات لیگ برتر تکواندو (جام خلیج فارس)، هادی پور برای حضور در تیم خود یعنی دانشگاه آزاد اسلامی به تمرینات تیمش پیوست که حین تمرین آسیب کهنه به او فشار زیادی وارد کرد و باز هم مصدوم شد. هادی پور به طور کامل مسابقات لیگ را از دست داد و شدت آسیب دیدگی اش به حدی بود که او حتی در جلسات اولیه تمرین تیم ملی نیز غایب بود.

المپین تکواندو برای مداوای مصدومیت خود به همراه اعضای فدراسیون تکواندو به صورت آزاد در مطب پزشکان مختلف حضور پیدا کرد و حتی برای دیدار با برخی از این پزشکان ساعت‌ها در صف انتظار مانده بود. فدراسیون پزشکی ورزشی هم  با اطلاع از این اتفاق خطاب به رسانه‌ها عنوان کرد که هادی پور، چون به صورت آزاد به مطب پزشکان رفته است، مداوای این چنینی زیر نظر فدراسیون محسوب نمی‌شود و او با انتخاب این شیوه باید این میزان معطلی را بپذیرد!

آرمین هادی پور با همه‌ی این اتفاقات، با نظر  پزشکان مبنی بر انجام عمل جراحی روی رباط پاره ACL خود مواجه شد. در صورتی که آرمین پای خود را به تیغ جراحان می‌سپرد، قطع به یقین مسابقات المپیک توکیو که کمتر از ۱۵۰ روز دیگر برگزار می‌شوند را از دست می‌داد و باید مدت زمان ۶ ماه را در دوران نقاهت به سر می‌برد. این روز‌ها آرمین به همراه تیم ملی تمرینات خود را با همان رباط پاره، اما به شیوه سبک‌تر دنبال می‌کند.

هادی پور قصد پا پس کشیدن ندارد و می‌خواهد همانند علیرضا نصر آزادانی، بهنام اسبقی و محمد باقری معتمد چهارمین نفری باشد که در مسابقات جهانی به روی سکو می‌رود. آرمین اخیرا به همراه تیم ملی تکواندو به بلغارستان سفر کرد تا ضمن شرکت در کمپ تمرینی از شرایط مسابقه دور نباشد.

چشم یک ملت به مدال آوری المپین‌های کشورمان در تمامی رشته‌های مختلف ورزشی دوخته شده است. آرمین هادی پور قصد دارد به همراه میرهاشم حسینی ضمن حقیقت بخشیدن به رویای خود یعنی حضور در المپیک، تلخی مصدومیت سنگین خود را با پرش روی سکوی مدال آوران با شیرینی از بین ببرد.


بيشتر بخوانيد


انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.