منظور از «بیوت» در آیه ۳۶ سوره نور خانه چه کسانی است؟ +صوت

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ

(و آن مشکات) در خانه‌هایی (قرار دارد مانند معابد و مساجد و منازل انبیاء و اولیاء) که خدا رخصت داده که آنجا رفعت یابد و در آن‌ها ذکر او شود و صبح و شام تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند.

فایل صوتی تلاوت آیه ۳۶ سوره نور

تفسیر آیه ۳۶ سوره نور

در زیارت جامعه خطاب به ائمّه معصومین علیهم السلام می‌خوانیم: «جعلکم فی بیوت أذن الله أن ترفع»؛ بنابراین حرم امامان معصوم علیهم السلام، یکی از مصادیق این آیه است. کلمه «تُرْفَعَ» در آیه به معنای بلندی مکانی نیز می‌تواند باشد، نظیر آیه «إِذْ یَرْفَعُ إِبْراهِیمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَ إِسْماعِیلُ» که حضرت ابراهیم پایه‌های کعبه را بلند ساخت.

بیشتر بخوانید

• آیا قرآن دیگر کتاب‌های آسمانی را تصدیق می‌کند؟ +صوت

امام باقر (ع) فرمودند:مراد از «بیوت» در این آیه، خانه‌های انبیا و حکما و امامان معصوم می‌باشد و «ثعلبی» در تفسیر خود نقل می‌کند:روزی پیامبر اکرم (ص) مشغول تلاوت این آیه بود. ابوبکر برخاست و پرسید:آیا خانه فاطمه (س) و علی (ع) از مصادیق این آیه است؟ فرمود:آری، از بهترین مصادیق این آیه است.

امام کاظم (ع) فرمودند:مراد از «بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ» در آیه، اوقات نماز است. در فرهنگ قرآن، در موارد متعدّدی به جای نماز، واژه تسبیح آمده است، مانند: «وَ سَبِّحْ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکارِ»، «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ».

پیام‌های آیه ۳۶ سوره نور

۱- راهیابی به نور هدایت خداوند، با رفت و آمد به مساجد به دست می‌آید. «اَللّهُ نُورُ ... یَهْدِی اللّهُ لِنُورِهِ ... فِی بُیُوتٍ»

۲- مکان‌ها یکسان نیستند و بعضی از آن‌ها بر بعضی دیگر برتری دارند. «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللّهُ أَنْ تُرْفَعَ»

۳- مساجد باید از خانه‌های دیگر بهتر و برتر باشند. «أَنْ تُرْفَعَ»

۴- بزرگی و عظمت، مخصوص خدا و مواردی است که او اجازه می‌دهد. «أَذِنَ اللّهُ أَنْ تُرْفَعَ»

۵-اصل در استفاده از مساجد، نماز و ذکر خداست، نه مراسم دیگر. «یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ»

۶- در‌های مسجد باید در اوقات نماز باز باشد و کسی حقّ ندارد آن را ببندد. «یُسَبِّحُ لَهُ فِیها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ»

۷- تسبیح خداوند، باید هر صبح و شام تکرار شود. «یُسَبِّحُ ... بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ» (عنصر زمان و مکان در عبادت مؤثّر است.)

انتهای پیام/