عهدنامه نادر شاه افشار در ساوجبلاغ +تصاویر

آقای شاه محمدی گفت: نادر شاه افشار به جهت لشکرکشی به نواحی مختلف و عدم استقرار در مکانی خاص به شاه بی پایتخت مشهور است.

او می گوید: او سفرهای متعددی به غرب و شرق و شمال غربی کشور برای مقابله با دولت عثمانی و دیگر مدعیان انجام داد و در این مسیر اغلب از سرزمین کرج (استان البرز) عبور می کرد و یکی از اردوگاه های مهم او در این مسیر و در کردان ساوجبلاغ کرج بود.

این البرزپژوه گفت: از وقایع بسیار مهم در زمان نادر شاه پیمان صلحی بود که در ۱۷ شعبان سال ۱۱۵۹ - هجری قمری برابر با (۴ سپتامبر ۱۷۴۶م) در منطقه کردان واقع در ۱۶ کیلومتری شمال غربی شهر کرج بین نادر شاه افشار و دولت عثمانی منعقد شد.

او می گوید: نادر پس از پیروزی های پی در پی بر دولت عثمانی در خواست الحاق مناطقی چون وان، کردستان غربی، بغداد، کربلا، نجف و بصره را به ایران را ارائه کرد.

آقای شاه محمدی گفت: دولت عثمانی این درخواست ها را قبول نکرد و علی پاشا حکیم اوغلو را مامور جنگ با ایران کرد، در این موقع سفیر دیگر ایران فتحعلی خان ترکمن که مدتی در بغداد زندانی بود به قسطنطنیه رسید و مذاکرات جدیدی را آغاز کرد.

او می گوید: طبق این مذاکرات نظیف افندی در راس هیئتی از طرف دولت عثمانی به ایران آمد تا مطابق مفاد معاهده سر پل زهاب قصر شیرین در سال ( ۱۰۴۹ق - ۱۶۳۹م) قراردادی امضا کند.

به گفته این البرزپژوه، این هیئت در کردان ساوجبلاغ نزدیک تهران به خدمت پادشاه ایران رسید پس از پنج دور مذاکره در ۱۷ شعبان سال ۱۱۵۹ برابر با ۴ سپتامبر ۱۷۴۶ میلادی قرار دادی تهیه کرد که اختلافات طولانی میان ایران و عثمانی را در عهد نادر شاه خاتمه بخشید.

مفاد این قرار داد عبارت بودند از:
۱- خط مرزی میان دو کشور (همین خط مرزی امروزی میان کشور ترکیه و عراق فعلی با ایران) به همان خط مرزی تعیین شده در عهدنامه قصرشیرین باز گردد.
۲- دولت عثمانی حکومت افشاریان را به عنوان حاکم ایران به رسمیت بشناسد.
۳- دولت عثمانی پذیرفت به زائران ایرانی اجازه دهد که از خاک عثمانی به مکه بروند.
۴- هر دو کشور پذیرفتند تا اسیران جنگی خود را مبادله کنند.
۵- دولت عثمانی مذهب شیعه را به عنوان مذهب شرعی اسلامی بپذیرد.

دولت عثمانی پس از این قرار داد هیئات عالی رتبه و ممتازی را با شکوه تمام به ایران فرستاد که حامل هدایای شایسته‌ای برای نادر شاه بود.

اما تا رسیدن گروه مزبور نادر کشته شده بود و مجالی برای دیدار آنها به دست نیامد.

نادر نیز به مشاور اعظم و یار صمیمی خود مصطفی خان شاملو و منشی وفادار و خدمت گزارش میرزا مهدی خان را با تحفه های زیادی به دربار عثمانی فرستاد، ولی آنقدر زنده نماند تا بازگشت آنها رابه چشم ببیند.